Skátablaðið - 01.12.1950, Side 40

hinni steikjandi sól og sting-
andi flugum, sem voru alls-
staðar suðandi í loftinu og
ómögulegt var að forðast. Nú
ætlaði hann að gera alvöru úr
því að útbúa sér nýjan klæðn-
að. Hann tók til að sníða sér
föt úr nokkrum lamaskinnum.
Náf og þráð hafði hann ekki
— en hann varð að notast við
fiskibein og lamaskinns þvengi
til þess að sauma þau með,
eftir beztu getu. Ennfremur
útbjó hann sér skó, á frumstæð-
an hátt og yfirhöfn úr skinni,
og nú var Robinson búinn
að sernja sig alveg eftir stað-
háttum, hann var ekki ósjálf-
bjarga skipreka maður, heldur
sjálfbjarga og undi eftir at-
vikum glaður við sitt.
SKRÍTLUR.
Skrifstofustjórinn: Hversvegna brosir þú
ekki þegar ég er að segja „brandara“.
Senclisveinninn: Ég þarf þess ekki, því
ég hætti að vinna hér á laugardaginn.
★
Ferðamaðurinn: Eru mjög kaldir vetur
hér á íslandi.
Landinn: Nei, því við höfurn hér bæði
hveri og eldfjöll.
★
Hún: Hvernig datt þér í hug að koma
með tilbúin blóm handa mér til þess að
bera í kvöld.
Hann: Nú, aðalástæðan var sú, að lif-
andi blórn deyja vcnjulcga, á meðan ég er
að bíða eftir þér.
★
Skipstjórinn: Ertu búinn að hreinsa
dekkið og þvo stjórnklefann:
Hásetinn: Já herra, og ég sópaði meira
að segja sjóndeildarhringinn með sjónauk-
anum yðar.
SKÁTALEIKUR.
Indíánaglíma.
Tveir glímumenn leggjast á gólfið á bak-
ið, hlið við hlið, en sitt í hvora stefnu.
Höndum er haldið fast að síðunum. Þegar
merkið einn er gefið lyfta þeir innri fótun-
um upp í lóðrétta hæð. Þegar merkið tveir
er gefið krækja þeir saman fótunum, eins
og myndin sýnir og reyna að krækja hvor
annan úr jafnvægi.
120
SKATABLAÐIÐ