Sameiningin - 01.02.1911, Qupperneq 16

368
„Allt um mann þann vil eg vita‘ ‘—
vífið kvað við föður sinn.
Aftr svaraði’ hann þá henni:
„Heiðrsmann þann vel eg kenni;
deili’ ef viltu vita’ á honum,
vilja skal eg gjöra þinn.“
3. „Sunnan kom hann, suðr fer hann,
Sunnlendingr því að er hann.
Isleifr eg hann kvað lieiti
hvíta sonr Gizurar.
Prestlegt starf er öli hans iðja.
Erindið var þín að hiðja;
en svo skjótt því héðan hélt hann,
honum ráðs að synjað var.“
4. Roðnaði snót, en reyndi að dylja,
rjóð lét hún sinn föður skilja:
„Hefði eg ráðið ráðahagnum,
ráðið annað liefði’ eg mér.
Fremd rnér þykir það að mega
þann hinn bezta manninn eiga
og með honum œðsta soninn,
er á landi fœðist hér.
6. Hann lét þá ei boða bíða,
brátt lét eftir gesti ríða.
Veizlu dýrri var upp slegið,
veglegt brúðkaup haldið var.
Hœversk gefin mær var manni.
Mjög fór allt þar nærri sanni:
Brúðr sú fékk bezta manninn,
beztr þeirra sonr var.
SkoraS er á alla söfnuöi kirkjufélagsins a'ö gangast fyrir fjár-
samskotum í heiðingjatrúboðs-sjóö vorn nú á langaföstu. Láti
menn slíkt offr veröa einn þátt helgihaldsins á [þessarri kirkjuárs-
tíð samfara þakklátri íhugan fríðþægingarpísla frelsara vors Jesú
Krists.