Sameiningin - 01.02.1911, Side 8
3Óo
orðið að orsök. Óbeinlínis má segja, og það með réttu,
að þetta sé kraftaverk — með öðrum orðum: undr, sexn
skaparinn lætr verða með því að nota náttiirulögmálið
á sérstakan hátt.
Svona var það, er vindrinn var hafðr til þess að
opna ísraelsmönnum veg yfir Eauðahafið; eins það, er
landfallið varð, er Jórdan þornaði upp í farvegi sínum,
þar sem herskarar Jósúa fóru yfir; eins jarðskjálftinn,
sem bylti um landinu við Sódóma og Gómorra og kiveikti
í steinolíu-æðunum þar í jörðu niðri; eins það, er múr-
arnir umliverfis Jeríkó hrundu við hristinginn, sem
þeir urðu fyrir; og loks má nefna klaka ísaldarinnar
með áhrifum lians á jarðskorpuna, og getum vér þá
gjört oss skiljanlega grein fyrir syndaflóðinu.
Til kraftaverka þeirra, sem nú er um að rœða, má
það telja, er frá er skýrt í 2. bók Konunganna í 6. kap.,
6. versi, urn öxina, sem flaut á vatninu, en náðist við
orðin, sem Elísa talaði. Þess ber þó að gæta, að eldri
þýðingin (enska) á þessum stað er betri en nýja þýð-
ingin. 1 nýju þýðingunni stendr, að Elísa hafi kastað
viðargreininni í vatnið og látið járnið fljóta (made the
iron to swim) ; en í eldri þýðingunni (og útá spázíunni
á þeirri nýju) er aðeins sagt, að járnið hafi flotið (and
the iron did swim)l). Engum, sem kunnugt er um á-
hrif vatns rennanda, veitir neitt ervitt að skilja, hvernig
á því hafi staðið, að axarhöfuðið flaut. Sterkr straumr
í á grefr alltaf annað veifið pytti hér og hvar í farvegi
árinnar, en sveiflar saman möl cg aur í hrúgur annars-
staðar. Feikna-stóra steina slítr straumrinn einatt úr
bottni og fleygir þeim uppí árbakka, þá er á er í vexti.
Vatn, með nógu sterkum straumi, getr fleytt axarblaði
allt einsog hnullungs-steinum. Þá er svona stendr á, eru
náttúru-öflin þess fyllilega umlíomin að afreka. slíkt, sé
þeim aðeins rétt stýrt; og sá maðr á hcegt með að trúa
sögunni, sem annars trúir á guð, þann er hafi óendanlega
þekking til að bera og vald yfir náttúrunni, að sínu
i) Islenzka þýðingin (bæði sú nýja og gamla) er hér samhljóða nýju þýð-
ingunni ensku, sem höfundinum þykir miðr rétt. Ritst. ,,Sam.“