Unga Ísland - 01.07.1944, Blaðsíða 20

ars er alveg vonlaust mn þig, og þá kenni
' ég þér ekki spilaþrautina, sem við vorum
að tala um.
— Já, eyðimerkurferðina! Nei, heyrðu
nú,Inga .. .
— Kemur ekki til mála. Inga var komin
fram í dyrnar. — Flýttu þér nú. Ilún hvarf
út úr dyrunum, en liann skreiddist fram
úr rúminu, nöldrandi við sjálfan sig.
Skömmu síðar gat að líta kátlega sýn á
grasbalanum bak við garðskálann. Þar stóð
Sófus frændi á gráum buxum og skyrtunni
og hoppaði berfættur á gamla sloppnum
sínum, sem breiddur hafði verið á grasið.
— Einn — tveir, einn — tveir .... Inga
hoppaði með , miklum ákafa fyrir framan
hann. — Staðar nem, og Inga lagðist á
bakið. — Nú hjólum við, svona .... Þú
ert miklu duglegri en í gær. Þetta er ágæt
æfing. Svo hlaupum við tvo hringi um
blettinn .... — Búið.
Það var skrítin sjón að sjá Sófus frænda
gera allar þessar leikfimisæfingar og meira
að segja vanda sig eins og bezt hann gat.
Hann var stirður eins og staur eins og
Inga sagði, gráiolt andlitið varð eldrautt
af áreynslunni og svitinn perlaði á enni
hans.
— Er ég bráðum orðinn eins góður og
Ovi bróðir? spurði hann lafmóður meðan
Inga var að hjálpa honum í sloppinn.
— Þú ert á réttri leið, frændi, sagði Inga
kotroskin. — Bráðum verður þú alveg
hraustur í maganum. Eg skal segja þér
það, að ein kennslukonan í skólanum seg-
ir, að leikfimi sé meðal við öllum lasleika,
og ef foreldrar okkar eða aðrir, sem við
þekkjum, liggi og móki í rúminu á morgn-
ana, þá skyldum við reyna að fá þau til
að iðka leikfimi. Það var hún, sem kom
pápa til að byrja á því. — Og gleymdu nú
ekki að drekka vatnið, sein Anna lét upp
í herbergið. Fólk verður að þvo sér bæði
utan og innan, segir hún .... Nú fer ég
mína leið. Þykir þér ekki gott, að ég skuli
vekja þig? Er ekki fallegt hérna út.i svona
snemma?
Inga hljóp af stað og Sófus frændi stóð
og horfði á eftir henni.
— Myndarstúlka, sagði hann við sjálfan
sig. — Jlún sigrar alla.
Síðan gekk hann hljóðlega upp í her-
bergi sitt aftur.
Það var nú rétt vika síðan, að hún hafði
komið inn til hans einn morgun og ekki
linnt látum fyrr en hún kom honum á fæt-
ur. Hann gat varla trúað sjálfum sér, þeg-
ar hann fór að klæða sig, en hún hafði
beðið og sært og freistað, þangað til hon-
um var ekki fært annað en að láta undan.
Hún hafði að minnsta kosti sigrað hann.
Og nú mundi hann sakna þessara morg-
unstunda, ef hún hyrfi allt í einu. Það var
eins og allir hlutir væru glaðlegri á svip
svona snemma dags, og hann hafði áreið-
anlega sofið betur en áður síðustu næt-
urnar.
— Og nú væri gaman að sjá hann Ova
bráðum, þann gamla þrjót, hugsaði Sófus.
— Og Rikka ræfillinn hefði víst ekkert á
móti því heldur. En munnurinn getur á
skömmum tíma talað þau orð í reiði, sem
mörg ár þarf til að gleyma og þau eru bæði
þver og þrjózk. Sófus hristi höfuðið og
hélt áfram að þvo sér og klæða sig.
Inga fór alltaf hljóðlega fram hjá her-
bergisdyrum og gluggum frænku sinnar á
morgnana, en Rikka frænka vissi meira um
ferðir hennar en hana grunaði. Iíún svaf
ekki alltaf lengi fram eftir, þó að hún væri
farin að láta það eftir sér, síðan árin færð-
ust yfir hana að vera í rúminu fram undir
morgunverð, og hún bæði sá og heyrði.
Ilún heyrði fótatak Ingu í göngum og stig-
um og fagnaðaróp hennar, þegar hún varð
hrifin af einhverju fallegu, sem hún sá. —
Hvað getur barnið verið að gera á fætur
svona snemma? hugsaði hún, fór stundum
106
UNGA ÍSLAND