Unga Ísland - 01.07.1944, Blaðsíða 12

JOHANNE KORCH:
Sumarleyfið hennar Ingu
Þýtt hefm SIGURÐUR HELGASON
VI.
Borðstofan var stór og björt og morg-
unnverðurinn stóð á borðinu. Rikka
frænka hafði stóran hlaða af smurðu
brauði fyrir framan sig og var að borða
hafragrautinn, þegar Inga kom inn. Það
var annars skrítið hvað hún var mögur,
ef hún borðaði skammt eins og þennan
á hverjum degi.
Hún kinkaði ofurlítið kolli til Ingu
og bað hana að láta þær vita í eldhús-
inu, að hún væri komin til að borða.
— Þú getur líka sagt þeim, að frændi
þinn sé kominn. Eg heyri til hans í stig-
anum.
— Góðan daginn. Sófus frændi kom
inn í borðstofuna og var enn þá gráföl-
ari og aumingjalegri en kvöldið áður.
Hann var í snjáðum og litlausum set-
slopp og vafði honum að sér eins og
honum væri kalt. — Eg svaf illa. Eg
hafði höfuðverk í alla nótt og mér var
líka illt í maganum.
— Það er ekki furða, þegar þú treður
í þig mat, sem þú þolir ekki, sagði syst-
ir hans þurrlega. — Reyndu að halda
þér við léttmetið eins og þú átt að gera
og hreyfðu þig ofurlítið meira. Þá batn-
ar þér víst fljótlega.
Rikka frænka var ekkert að vorkenna
honum. Hún hellti svörtu og ilmandi
kaffinu í bollann sinn og virtist ekki hafa
minnstu samvizku af því, þó að hann
mætti ekki bragða þann góða drykk.
Hann brosti biturlega, dró til sín disk
með þunnum, steiktum hveitibrauðs-
sneiðum og hellti lapþunnu tei í bolla
handa sér.
Nú opnuðust dyrnar fram í eldhúsið
og jómfrú Severína Sívertsen gekk há-
tíðlega inn með bollabakka í hendinni.
Inga átti bágt með sig að fara ekki
að hlæja, því að hún mundi allt í einu
eftir samtali sínu við Önnu um morgun-
inn. Það var orð að sönnu. Severína var
nauðalík------hm, manneskju, sem þær
þekktu báðar. Sami klæðnaðurinn, sami
þyrkingssvipurinn á þeim báðum, þunn-
ar, samanpressaðar varir og hvöss augu,
báðar sama súrdeigið.
Severína bauð góðan dag, lágmælt og
alvarlega og rétti Ingu disk með hafra-
graut.
Þetta var ekki sérlega glaðlegt borð-
hald, þó að allt væri að öðru leyti gott
og yndislegt þennan fagra morgun. Ingu
flaug í hug, hvort það væri ekki gustuk
að reyna að koma svolitlu lífi í þau.
98
UNGA ÍSLAND