Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1932, Page 42

Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1932, Page 42
22 TÍMARIT ÞJÓÐRÆKNISFÉLAGS ÍSLENDINGA ferð höfundar, sem hann raunar heitir ekki nema í fyrstu kapítul- unum, vefur söguna alla í hjúp angurblíðrar stemningar. Hvar eru nú hinar sterku ástríður frá æsku- verkum skáldsins? Þær eru hér að vísu, en þær brjótast ekki út í nein- um Heklu-gosum. Maður, sem held- ur dauðahaldi í gamla brúðu, af því hún er það eina, sem minnir á litla dóttur hans, og geymir vand- lega lykilinn að húsi unnustunnar, þótt húsið skyldi aldrei framar opn- að — það er alt og sumt. Þetta er enn hjónabands-drama í ætt við Vi Mordere. Það er kon- an, sem með óhófslöngun sinni og skorti á skyldurækni og alvöru, leggur eigi aðeins hjónabandið í rúst, heldur blandar líka alla æfi mannsins beiskju, með því að svifta hann þvi, sem hefði getað orðið eina huggun hans: dótturinni. Kon- an giftist aftur manni, sem er jafn- eigingjarn og nautnasjúkur og hún sjálf, og sem yfirgefur hana strax og honum leiðist hún til að fá sér aðra. Samt fær hún að halda börn- unum , seinni maðurinn kærir sig ekki um þau. Þótt ótrúlegt kynni að virðast, hefst nú hamingjusam- asta hluti æfi hennar. Sannar hún orð fyrra manns síns, “að hún gæti ekki orðið hamingjusöm, af því hún ríldi ekki gera neitt. Það er sama hvað þú gerir, hara að þú getir sagt um það síðar: þetta er mitt starf, þetta hefi eg sjálf gert.” En þegar börnin eru vaxin og vilja út í heiminn, þá kemur tóm- leikatilfinningin aftur, og þá verð- ur henni tíðhugsað til fyrra manns síns, sem hún tók alt frá. Nú skil- ur hún, hvað hún hefir gert hon- um, og samvizkan slær hana svo að hún þykist ekki geta lifað án fyrirgefningar hans. í raun og veru er það liún sjálf, sem ekki treyst- ist til að lifa án hans, og er ekki í rónni fyr en hún hefir krafist einnig þessarar fórnar. Og Richard færir henni einnig þessa fórn, jafnvænt og honum þykir um dóttur sína, sem alt í einu kemur til hans eins og engill frá himnum. Hann kemur heim á nátt- arþeli, opnar húsið með lyklinum, er konan hafði gefið honum með hönd sinni í gamla daga, sezt í gamla stólinn sinn til að bíða eft- ir því að hún komi á fætur—og deyr. “Sami strengurinn og í Vi Mor- dere, “So each man kills the thing he loves”. En hófsemin í lýsing- unum gengur sumstaðar næst þvf að vera fátækleg. Ef til vill stafar það meðfram af því, að sagan er ort til þess að vera kvikmynd. Þessi uppruni hefir og eflaust stuðl- að að því að gera atburðina plast- iska og valdið því, hvernig höfund- urinn notar tákn til þess að sýna hið innra líf, — eins og hann raun- ar gerir einnig í Höddu-Pöddu og Konungsglímunni, stundum líklega. eftir fyrirmynd Íslendingasagnanna. Hin þriðja og síðasta af þessum Hafnarritum Kambans á varla heima í sama flokki og þau. Sjálf- ur segir hann um ritið, að það sé runnið upp úr vestrænni menningu ófriðareftirkastanna, og hafið yfir stað og tíma. Nafnið og hugmynd- in minnir á enskt leikrit frá því um aldamótin,*) en óvíst er, hvort það er meira en bláber tilviljun. *) R. Ganthony, Message fom Mars, a fantastic comedy in three acts, N. Y. and London 1923.
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132
Page 133
Page 134

x

Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga
https://timarit.is/publication/895

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.