Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1932, Qupperneq 42

Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1932, Qupperneq 42
22 TÍMARIT ÞJÓÐRÆKNISFÉLAGS ÍSLENDINGA ferð höfundar, sem hann raunar heitir ekki nema í fyrstu kapítul- unum, vefur söguna alla í hjúp angurblíðrar stemningar. Hvar eru nú hinar sterku ástríður frá æsku- verkum skáldsins? Þær eru hér að vísu, en þær brjótast ekki út í nein- um Heklu-gosum. Maður, sem held- ur dauðahaldi í gamla brúðu, af því hún er það eina, sem minnir á litla dóttur hans, og geymir vand- lega lykilinn að húsi unnustunnar, þótt húsið skyldi aldrei framar opn- að — það er alt og sumt. Þetta er enn hjónabands-drama í ætt við Vi Mordere. Það er kon- an, sem með óhófslöngun sinni og skorti á skyldurækni og alvöru, leggur eigi aðeins hjónabandið í rúst, heldur blandar líka alla æfi mannsins beiskju, með því að svifta hann þvi, sem hefði getað orðið eina huggun hans: dótturinni. Kon- an giftist aftur manni, sem er jafn- eigingjarn og nautnasjúkur og hún sjálf, og sem yfirgefur hana strax og honum leiðist hún til að fá sér aðra. Samt fær hún að halda börn- unum , seinni maðurinn kærir sig ekki um þau. Þótt ótrúlegt kynni að virðast, hefst nú hamingjusam- asta hluti æfi hennar. Sannar hún orð fyrra manns síns, “að hún gæti ekki orðið hamingjusöm, af því hún ríldi ekki gera neitt. Það er sama hvað þú gerir, hara að þú getir sagt um það síðar: þetta er mitt starf, þetta hefi eg sjálf gert.” En þegar börnin eru vaxin og vilja út í heiminn, þá kemur tóm- leikatilfinningin aftur, og þá verð- ur henni tíðhugsað til fyrra manns síns, sem hún tók alt frá. Nú skil- ur hún, hvað hún hefir gert hon- um, og samvizkan slær hana svo að hún þykist ekki geta lifað án fyrirgefningar hans. í raun og veru er það liún sjálf, sem ekki treyst- ist til að lifa án hans, og er ekki í rónni fyr en hún hefir krafist einnig þessarar fórnar. Og Richard færir henni einnig þessa fórn, jafnvænt og honum þykir um dóttur sína, sem alt í einu kemur til hans eins og engill frá himnum. Hann kemur heim á nátt- arþeli, opnar húsið með lyklinum, er konan hafði gefið honum með hönd sinni í gamla daga, sezt í gamla stólinn sinn til að bíða eft- ir því að hún komi á fætur—og deyr. “Sami strengurinn og í Vi Mor- dere, “So each man kills the thing he loves”. En hófsemin í lýsing- unum gengur sumstaðar næst þvf að vera fátækleg. Ef til vill stafar það meðfram af því, að sagan er ort til þess að vera kvikmynd. Þessi uppruni hefir og eflaust stuðl- að að því að gera atburðina plast- iska og valdið því, hvernig höfund- urinn notar tákn til þess að sýna hið innra líf, — eins og hann raun- ar gerir einnig í Höddu-Pöddu og Konungsglímunni, stundum líklega. eftir fyrirmynd Íslendingasagnanna. Hin þriðja og síðasta af þessum Hafnarritum Kambans á varla heima í sama flokki og þau. Sjálf- ur segir hann um ritið, að það sé runnið upp úr vestrænni menningu ófriðareftirkastanna, og hafið yfir stað og tíma. Nafnið og hugmynd- in minnir á enskt leikrit frá því um aldamótin,*) en óvíst er, hvort það er meira en bláber tilviljun. *) R. Ganthony, Message fom Mars, a fantastic comedy in three acts, N. Y. and London 1923.
Qupperneq 1
Qupperneq 2
Qupperneq 3
Qupperneq 4
Qupperneq 5
Qupperneq 6
Qupperneq 7
Qupperneq 8
Qupperneq 9
Qupperneq 10
Qupperneq 11
Qupperneq 12
Qupperneq 13
Qupperneq 14
Qupperneq 15
Qupperneq 16
Qupperneq 17
Qupperneq 18
Qupperneq 19
Qupperneq 20
Qupperneq 21
Qupperneq 22
Qupperneq 23
Qupperneq 24
Qupperneq 25
Qupperneq 26
Qupperneq 27
Qupperneq 28
Qupperneq 29
Qupperneq 30
Qupperneq 31
Qupperneq 32
Qupperneq 33
Qupperneq 34
Qupperneq 35
Qupperneq 36
Qupperneq 37
Qupperneq 38
Qupperneq 39
Qupperneq 40
Qupperneq 41
Qupperneq 42
Qupperneq 43
Qupperneq 44
Qupperneq 45
Qupperneq 46
Qupperneq 47
Qupperneq 48
Qupperneq 49
Qupperneq 50
Qupperneq 51
Qupperneq 52
Qupperneq 53
Qupperneq 54
Qupperneq 55
Qupperneq 56
Qupperneq 57
Qupperneq 58
Qupperneq 59
Qupperneq 60
Qupperneq 61
Qupperneq 62
Qupperneq 63
Qupperneq 64
Qupperneq 65
Qupperneq 66
Qupperneq 67
Qupperneq 68
Qupperneq 69
Qupperneq 70
Qupperneq 71
Qupperneq 72
Qupperneq 73
Qupperneq 74
Qupperneq 75
Qupperneq 76
Qupperneq 77
Qupperneq 78
Qupperneq 79
Qupperneq 80
Qupperneq 81
Qupperneq 82
Qupperneq 83
Qupperneq 84
Qupperneq 85
Qupperneq 86
Qupperneq 87
Qupperneq 88
Qupperneq 89
Qupperneq 90
Qupperneq 91
Qupperneq 92
Qupperneq 93
Qupperneq 94
Qupperneq 95
Qupperneq 96
Qupperneq 97
Qupperneq 98
Qupperneq 99
Qupperneq 100
Qupperneq 101
Qupperneq 102
Qupperneq 103
Qupperneq 104
Qupperneq 105
Qupperneq 106
Qupperneq 107
Qupperneq 108
Qupperneq 109
Qupperneq 110
Qupperneq 111
Qupperneq 112
Qupperneq 113
Qupperneq 114
Qupperneq 115
Qupperneq 116
Qupperneq 117
Qupperneq 118
Qupperneq 119
Qupperneq 120
Qupperneq 121
Qupperneq 122
Qupperneq 123
Qupperneq 124
Qupperneq 125
Qupperneq 126
Qupperneq 127
Qupperneq 128
Qupperneq 129
Qupperneq 130
Qupperneq 131
Qupperneq 132
Qupperneq 133
Qupperneq 134

x

Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga
https://timarit.is/publication/895

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.