Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1952, Side 112

92
TÍMARIT ÞJÓÐRÆKNISFÉLAGS ÍSLENDINGA
frumort, sum að ég iheld eftir rit-
stjórann. Alt annað eru víst áreiðan-
lega hans verk — nýjar bækur og
gamlar, bækur á ensku og bækur á
ýmsum tungum, svo og Merkir
menn (Bogi Th. Melsted og Einar H.
Kvaran). Sjálfur er ég mest heillað-
ur af greinaflokknum Staksteinar,
sem á sér, mér vitanlega, ekkert
samsvarandi í íslenskum ritum. Hug-
kvæmni ritstjórans er næstum yfir-
gengileg. Svo virðist, að ekkert sé
það í milli himins og jarðar, sem
hann lætur sér óviðkomandi. Og heil-
brigðar eru vandlætingarnar og ó-
persónulegar, þótt sumar kunni að
þykja beiskar á bragðið.
Lengi lifi Kvöldvaka.
-☆---------
Afmæliskveðja
Mannsævin er sjötíu ár, og með
góðri heilsu áttatíu ár — segir sú
góða bók. En því datt mér þetta í
hug, að enn einn af okkar vinsæl-
ustu samferðamönnum og bestu
ljóðskáldum steig yfir þröskuldinn
inn í áttunda tuginn á síðast liðnu
hausti.
Það eru nú víst sárafáir af okkar
eldri kynslóðar ljóðskáldum, þeim
er enn eiga fótum sínum forráð, sem
ekki hafa stigið þetta spor. Sumir
eru nú nær áttræðu og enn aðrir
yfir það. Páll S. Pálsson er sá sem
síðast stökk, því 17. sept. í haust
átti hann sjötíu ára afmæli.
Vinir hans munu hafa minst þess
á einhvern hátt, en að mestu er
mér það ókunnugt, því ég var þá
enn ekki heim kominn úr pílagríms-
för minni til landsins helga uppi við
norðurskautið.
Allir Vestur-íslendingar kannast
við Pál, fyrir kvæðin hans fyrst og
fremst, einnig fyrir leikarahæfileika
hans og róttæk afskifti af félagsmál-
um vorum — og fyrir að vera dreng-
ur góður.
Páll kom hingað vestur um síðustu
PÁLL S. PÁLSSON
aldamót, þá unglingspiltur, og hefir
því eytt mun meira en tveim þriðju
hlutum ævinnar fjarri föðurland-
inu, en hann er samt mun betri ís-
lendingur en margur sá, er aldrei
steig fæti út fyrir strendur landsins,
sem er enn ein sönnun þess, að
maður getur lifað landi sínu til
gagns og sóma án tillits til búsetu.
A