Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1952, Blaðsíða 115

þingtíðindi
95
eru breytingarnar, en hvort sem þær veriSa
hags e?Sa óhags segir tlminn einn og
reynslan.
ÁriS, sem liðiS er, hefir verið atburSaríkt
^r að mörgu leyti, en líka aS mörgu leyti
ekki. út á viS I hinum víStækara heimi
^afa málin veriS aS miklu leyti hin sömu,
sem þjóSirnar glíma viS, og heima fyrir
h'setti segja hiS sama. Heldur hefir okkur
hiiSaS fram en aftur, þó aS ekki hafi altaf
Sengi8 eins og viS hefSum óskaS. Þeir
Wenn eru til, sem halda aS afrek félags-
ins geti veriS svo mörg og mikil aS menn
Bæti staSiS á öndinni yfir þeim og hrósaS
peim tii skýjanna. En þýSingarmestu verk-
m eru ekki altaf unnin fyrir almennings-
sjónum. Eitt leiSir af öSru, og þaS sem
MjSingarmest er, er oft aSeins I því fólgiS
ae halda málunum viS, sem unniS er aS,
aS halda stofnuninni viS, svo aS þegar til
kastanna kemur, þá verSi stofnunin til,
ri1 aS leysa þaS verk af hendi, sem þörf
er á. En þó er ég ekki aS breiSa yfir neitt
°& vil ekki, sem I dagsljósiS ætti aS koma.
Á þessum undanförnu 15 mánuSum höf-
um vér séS á bak nokkrum ágætum félags-
ménnum, sem vel og lengi hafa unniS á
emn eSa annan hátt I þágu félagsins. Þar
ég meS öSrum föSur minn, Ólaf Péturs-
®°n, sem I mörg ár var skjalavörSur fé-
agsins; hann dó í febrúarmánuSi s.l. MeS-
a beirra annarra, sem dáiS hafa, þó aS ég
afl ekki enn fullkominn lista, má nefna:
eiSursverndara félagsins, Svein Björns-
°n; forseta íslands. Eins og getiS hefir
^erið, fer fram minningarathöfn í dag, kl.
,e. h., i Pyrstu lútersku kirkjunni. Dr.
■Kichard Beck flytur þar minningarræSu,
fn séra Valdimar J. Eylands stjórnar at-
nefninni. — GengiS verSur af fundi stuttu
ynr fJögur og I kirkjuna.
HeiSursfélagar, sem dáiS hafa eru: —
lafur Pétursson og Arinbjörn S. Bardal.
ASrir félagar, er látist hafa eru þessir:
Josephlna Jóhannson, Winnipeg
Hjörleifur Björnsson —
“öhanna Pétursson —
Jgíús B. Benediktsson, Langruth
Hoðvar Jónsson —
°ðvar H. Jakobsson, Árborg
akob VopnfjörS, Blaine
, 'nar Haralds, Vancouver
, rs- Áslaug ólafsson —
rs. Gróa Pálmason, Winnipeg Beach
I<- 6^n Ánderson, Gimli
j_rlsfján IndriSason, Mountain
rs- Anna María Nelson, Lundar.
Eif'*eÍrÍ gefa veriS, sem ég hefi ekld nefnt.
mj ef_beir, sem vita af öSrum, vildu láta
t>að a*a af Þeim, yrði hægt aS leiSrétta
Drent' UI" 60 ræ®a bessi verSur birt á
Vér minnumst þessara félagsbræSra og
systra meS þakklæti fyrir samstarfiS og
góSa frammistöSu I sameiginlegum málum
vorum. Smá saman tínast vinir og sam-
verkamenn úr tölunni, þeir, sem héldu
þessari stofnun viS. paS verSur I trygS viS
minningu þeirra og verk, aS viS höldum
þvl starfi áfram, sem þeir helguSu Hf sitt
og krafta.
En nú vil ég tiltaka nokkur verkefni og
svæSi, sem félagiS og stjórn þess hefir
unniS á, á hinu liSna ári. Og þar nefni ég
fyrst:
Fundir
Fundir félagsins hafa verið eins og
vanalega og nefndin komiS saman til að
vinna sín verk, þau, er félagiS lagSi henni
I hendur. Þar að auki hafa nefndarmenn,
I nafni félagsins, sótt ýmsa aðra fundi og
fyrirtæki félaginu til styrktar og eflingar.
En þó ber aS taka þaS til greina, aS stund-
um vegna tímaleysis og anna, var nefndar-
mönnum ekki létt um aS sækja fundi
reglulega. Alt þaS starf, sem unniS er af
stjórnarnefndarmönnum, er I hjáverkum
unniS. Og þegar margt kallar, er ómögu-
legt aS sinna því öllu. ÞaS er oft erfitt aS
velja um, og þess vegna hafa stundum
fundir stjórnarinnar orSiS aS sitja á hak-
anum hjá sumum nefndarmönnum, þó aS
aSrir hafi hins vegar sótt fundi samvizku-
samlega og vel.
útbreiðslustarfsemi
Um útbreiSslutilraunir félagsins er þaS
aS segja, aS unniS hefir veriS aS þeim af
flestöllum stjórnarnefndarmönnum á einn
eSa annan hátt, þó aS ekki hafi alt verið
gert, sem gera skyldi. En ég, sem forseti
félagsins, biS engrar afsökunar á því.
FundiS hefir veriS aS ýmsu I sambandi viS
rekstur mála félagsins, og er gott aS svo
skyldi vera. ViS værum illa staddir, ef alt
væri orðið svo fullkomiS, aS ekkert fyndist,
sem bæta mætti, eSa, ef að áhuginn væri
orSinn svo lítill, aS enginn kærSi sig um
hvort vel eSa illa færi.
En meSal útbreiðslumála, sem unnin
hafa verið, mætti neína margar samkomur
og hátíSahöld meðal íslendinga, þar sem
íslenzkt mál er notaS, — og ekki sizt meSal
deilda félagsins. — Hægt væri aS segja,
að kirkjurnar vinni aS útbreiSslumálum
hvenær sem messað er á Islenzku — aS
blöSin vinni að útbreiðslumálum, þar eS
þau eru gefin út á Islenzku, — aS ein-
staklingar, þegar þeir hittast og heilsa
hver öðrum á móðurmálinu, vinni aS út-
breiSslusta.rfsemi. ÞaS er erfitt að full-
yrða hvaS sé og hvaS sé ekki beint út-
breiSslumál. Jafnvel mætti segja, aS meSal
yngri íslendinga, þeirra, sem skara fram
úr og vinna sér heiSur, aS þeir vinni aS út-