Neytendablaðið - 01.11.2000, Qupperneq 38

Bréf frá lesendum
Ferðaskrifstofur: Verri kjör ef greitt er með peningum
Neytendablaðinu hefur
borist eftirfarandi bréffrá
reiðum neytanda vegna við-
skiptahátta ferðaskrifstofa:
„Ég var að kaupa mér ferð til
sólarlands og komst þar að al-
veg frámunalega pirrandi
stöðu sem notendur reiðufjár
lenda í. I fyrsta lagi fær mað-
ur engan staðgreiðsluafslátt. í
öðru lagi fær maður engar
tryggingar. Þetta er náttúrlega
alveg fyrir neðan allar hellur
að fólk skuli beinlínis líða
fyrir að staðgreiða ferðir. Ég
hef svosem ekkert á móti því
að svona tilboð standi til
boða, en það er orðið dálítið
skrýtið þegar engir valkostir
eru til staðar.
PS: Ég var nú að hugsa um
að ganga í Neytendasamtökin.
Hvert er árgjaldið?"
Svar Neytendablaðsins:
Neytendablaðið er efnis-
lega sammála þeirri gagnrýni
sem kemur fram hjá þér í
bréfinu, að þeir sem stað-
greiða skuli njóta betri kjara
en þeir sem greiða með krítar-
korti og fá um leið vaxtalaust
lán. Neytendasamtökin hafa í
mörg ár sett fram það sjónar-
mið sitt að seljendur vöru og
þjónustu umbuni þeim sem
staðgreiða með afslætti. Það
gera sumir seljendur en alls
ekki allir. Samkvæmt lögum
ráða seljendur hvað þeir gera.
Málið með tryggingamar
er, eins og þú sjálfsagt veist,
að það em ekki ferðaskrifstof-
urnar sem annast tryggingar,
heldur eru þær hluti af
„ávinningi“ neytenda með
krítarkort. Það eru kortafyrir-
tækin sem veita trygginguna
en ekki ferðaskrifstofum-
ar.Vandamálið gagnvart
tryggingunum er að það eru
ekki ferðaskrifstofumar sem
annast þær heldur eru þær
hluti af þeim „ávinningi“ sem
neytendur fá ef þeir eru með
krítarkort. Það eru kortafyrir-
tækin sem veita trygginguna
en ekki ferðaskrifstofurnar.
Þú hefur sjálfsagt reynt að fá
eitthvað fyrir þinn snúð þegar
þú staðgreiddir. Það er því
kannski of seint að segja:
Verð er ekki náttúrulögmál og
alltaf má prútta, líka á íslandi.
Neytendablaðið hvetur neyt-
endur sem í slíku lenda að
reyna að ná í einhvern yfir-
mann hjá viðkomandi ferða-
skrifstofu, helst forstjórann
sjálfan. Að mati blaðsins er
þetta réttlætismál.
PS: Árgjald í Neytenda-
samtökunum er nú 2.800
krónur. Innifalin í árgjaldi eru
4-5 Neytendablöð auk ann-
arrar þjónustu, svo sem kvört-
unar- og upplýsingaþjónustu.
Breiðbandið og Siglfirðingar
Neytandi á Siglufírði sendi svohljóð-
andi bréf til Neytendasamtakanna og
Samkeppnisráðs:
„Að marggefnu tilefni vil ég gera athuga-
semd við auglýsingar Landssímans, sem
hafa margsinnis birst í ljósvakamiðlum, á
síðum dagblaða, víða á netinu og í sér-
stökum bæklingum sem virðast berast til
allra símnotenda samhliða símareikning-
um. Þetta eru auglýsingar á breiðbandinu
þar sem fólk er hvatt til þess að tengjast
því. í raun er það þó aðeins hluti þjóðar-
innar sem hefur möguleika á að njóta
breiðbandsins, þrátt fyrir að auglýsing-
arnar gefi annað í skyn. Ég sótti um að
tengjast breiðbandinu (í síma) en var
svarað að það væri ekki hægt þar sem ég
ætti heima úti á landi. Ég sendi inn fyrir-
spurn til Landssímans um hvenær vænta
mætti þess að Siglfirðingar gætu tengst
breiðbandinu. Svarið var á þessa leið:
„Það er ómögulegt að segja til um
hvenær þú getur átt von á tengingu. Þeg-
ar ákveðið var að breiðbandsvæða landið
árið 1995 var búist við að allt landið
myndi verða tengt breiðbandinu innan
10-15 ára. Það hefur ekki enn verið gerð
nein áætlun um það hvenær Siglufjörður
tengist breiðbandinu.“ Ég fer hér með
fram á að Neytendasamtökin og Sam-
keppnisráð taki málið til athugunar, hvað
varðar þessa viðskiptahætti, það er að
bjóða í auglýsingum það sem þeir geta
ekki staðið við.“
Svar Neytendablaðsins:
Sá sem þetta skrifar býr á höfuðborg-
arsvæðinu en getur samt sem áður ekki
nýtt sér breiðbandið, því enn vantar lagn-
ir í götuna. Það eru því fleiri neytendur
en þeir sem búa á landsbyggðinni sem
ekki geta nýtt sér breiðbandsþjónustuna.
Neytendablaðið er sammála bréfritara að
Landsíminn eigi ekki að auglýsa þjón-
ustu á þann máta sem gert er þegar að-
eins hluta neytenda stendur þjónustan til
boða. Landssíminn á þess vegna að sjá
sóma sinn í því að skýrt komi fram í aug-
lýsingunum hverjir geta nýtt sér þessa
þjónustu og hverjir ekki.
38
NEYTENDABLAÐIÐ - nóvember 2000