Tónlistin - 01.12.1944, Blaðsíða 48

78
TÓNLISTIN
Islenzlzt tónlistarlíf
Frá Stokkseyri.
A Stokkseyri hefir í haust veriÖ æfÖur
20 manna karlakór. Var Theódór Árna-
son fiðluleikari ráðinn til að hleypa hon-
uin af stokkunum, og veitti hann söng-
flokknum tilsögn í mánaðartíma fram í
miðjan nóvember, er hann hvarf á braut.
Þótti kórmönnum ótækt að láta söngva-
dísina hljóðna, þótt Theódórs nyti ekki
lengur við, og gekk því einn úr hópi
söngmanna fram fyrir skjöklu, Pálmar
Þ. Eyjólfsson, og hefir hann verið for-
ystumaður kórsins síðan. Undir hans
stjórn hélt karlakórinn samsöng 13. jan-
úar 1945 með eftirtöldum verkefnum:
Friðrik Bjarnason: Minni Stokkseyrar
(lagið „Hafnarfjörður“).
Steingrímur K. Hall: Já, vér elskum
Isafoklu.
Oscar Borg: Kvöldathuganir.
ísólfur Pálsson: Ég gekk í björg.
Sami: Ég elska yður.
Sami: Sjómannaljóð.
Pétur Sigurðson : Erla ( Sigurður Ágústs-
son raddsetti).
L. Spohr: Sveinar kátir.
Sigurður Ágústsson: Fjalladrottning.
Sigfús Einarsson: Þú álfu vorrar.
Sænskt lag: Engan grunar.
Ólafur Þorgrímsson: Hetj.ur hafsins.
Aðsókn að söngnum var ágæt og gerð-
ur að honum góður rómur, enda varð
að endurtaka flest lögin. í lok samsöngs-
ins reis Árelíus Níelsson úr sæti, árnaði
kórnum allra heilla og bað tilheyrendur
hrópa ferfalt húrra fyrir hinu nývaxna
söngfélagi, en kórstjóri þakkaði. Að söng-
skemmtun lokinni var síðan stiginn dans
fram eftir kvöldi. 1 ráði er, að þeir
Stokkseyringar stofni formlega með sér
,,félag“ til þess að halda uppi kórsöng.
— „Tónlistin" óskar hinu sjálfsagða fyr-
irtæki velfarnaðar og væntir Jæss, að ljóð
og lag megi dafna og þrífast sem bezt
í hinum gamla, blómlega söngreit Suður-
lands.
Frá Keflavík.
Þeir sex-menningarnir Vilhelm Ellef-
sen, Bergsteinn Sigurðsson, Ólafur Egg-
ertsson, Gunnar Jóhannsson, Bjarni Gísla-
son og Böðvar Pálsson hafa sungið
nokkur vinsæl lög á skemmtunum i
Keflavík að undanförnu undir stjórn Val-
týs Guðjónssonar. Áhéyrendur klappa
þeim óspart lof í lófa, og er þess að
vænta, að þeir íélagar haldi áfram að
láta til sín heyra og þar með glæða söng-
lífið i Keflavík. Sérstaka 'ánægju vakti
hið fínlega og’ ljúfa lag eftir Kaldalóns,
,,f dalnum“, ásamt þýzku þjóðlagi við
bráðskemmtilegan og lipran frásögutexta,
sem hlýtur að verka strax á alla áheyr-
endur með gagnsærri og eðlilegri radd-
setningir i samstígum þriundum.
Það hefir vakið athygli manna, hversu
algengt það er orðið, að mæta kvenfólki
á götum Keflavíkur, berandi strengja-
hljóðfæri, sérstaklega þó gítara. Ritið
hefir nú komizt að þeirri gleðilegu stað-
reynd, að mikill áhugi sé vaknaður á þess-
um slóðum á gítar-músík, og er vonandi,
að sá áhugi verði stöðugur, enda hefir
námskeið í gitarleik staðið í Keflavík um
nokkurn tíma. með kappsömum þátttak-
endum, hátt á annan tug að tölu. Að
undanförnu hefir sannarlega ekki verið
um mikinn hljómlistaráhuga að ræða í
byggðarlaginu, og má til sanns vegar
færa, að dragspilið hafi ráðið lögum og
lofum á'hljómlistarsviðinu. Enginn skyldi
þó ætla, að hér sé verið að draga úr
gildi dragspilsins. Það er lýðum ljóst,
að fátt myndi víða um dansleiki, ef fyrr-
nefnt hljóðfæri yrði lagt á hilluna. Hins-
vegar er gítar-músík einkar vel til þess
fallin að stunda hana í heimahúsum. —
Vigdis Jakobsdóttir lék einnig nokkur lög
á píanó í samkomuhúsi Keflvíkinga, en
hljóðfærið reyndist svo mistóna og úr
lagi gengið, að leikur hennar naut sín
hvergi. Samt sem áður kom hún upp um
mjúkt ,,anslag“ og haldgóða kennslu i
,,Das Vöglein" eftir Grieg. Hljóðfæri