Bændablaðið - 16.05.2012, Blaðsíða 29

29Bændablaðið | Miðvikudagur 16. maí 2012
Lesendabás
Ótrúleg upplifun
Við fórum svo á fætur kl. 4 um
nóttina og lögðum af stað á Poon
Hill (3.180 m) kl. 04:30 til að vera
þar um sólarupprás. Það var ótrú-
leg upplifun að standa á Poon Hill
þegar sólin kom upp og sendi geisla
sína á risafjöllin í nágrenninu. Auk
fjallanna sem við sáum daginn áður
sáum við Varaha Shikhar (7.847
m), Anna Purna I (8.091 m), Anna
Purna III (7.855 m), Anna Purna IV
(7.525 m) og óteljandi aðra snævi
þakta tinda. Við gengum svo til baka
og fengum góðan morgunmat áður
en við lögðum af stað áleiðis til
Tadapani (2.675 m) um kl. 9.
Á leiðinni komum við á Gurung
Hill þar sem oft er mjög flott útsýni,
en þegar við komum þar var orðið
skýjað.
Gengið milli fjallaþorpa
Næstu daga gengum við á milli
fjallaþorpa og fengum að kynn-
ast ýmsu skemmtilegu. Í Tadapani
(2.675 m) voru konurnar í þorpinu
t.d. með skemmtun fyrir okkur, dans
og söng, til að safna fyrir e.k. raf-
stöð fyrir þorpið. Þær voru skemmti-
legar og afar glaðar með það sem við
settum í pottinn.
Við komum m.a. í stórt þorp
sem heitir Ghandruk þar sem flestir
íbúar eru af Gurung-ættbálknum,
sem er ein aðal ætt frumbyggja
þessa svæðis. Í Ghandruk fórum
við á byggðasafn, sem gaman var að
skoða. Einnig klæddi yngsta stúlkan
í okkar hópi sig í viðhafnarklæði og
lét taka af sér myndir.
Við kynntumst því hvernig þessir
fjallabúar lifa – flestir lifa af land-
búnaði, en æ fleiri sinna ferðaþjón-
ustu, aðallega með gististöðum og
matsölu. Líklega hefur fólk það
betra í fjöllunum en t.d. í Katmandú.
Flestir rækta hrísgrjón eða maís, eru
með hænur, kannski nokkrar geitur
og eina buffalokú.
Við vorum heppin með veður,
yfirleitt var heiðskírt eða léttskýjað
fyrri hluta daganna en oftast síð-
degisskúrir og stundum hellirigndi
og var jafnvel haglél, en þá vorum
við komin í hús.
Við gengum um alls konar gróður,
hitabeltisskóga, bambus- og eikar-
skóga. Ótrúlegt þótti okkur hvað
blómin voru í mikilli hæð, t.d. var
þjóðarblómið rhododendron (lyng-
rós) í fullum blóma í 3.000 metra
hæð.
Stóri dagurinn var 11. apríl, þá
gengum við frá Deurali (3.230m) í
Anna Purna grunnbúðir (4.160m) um
Machapuchare grunnbúðirnar (3.820
m). Nú brá svo við að það var ekkert
skyggni. Við gengum í snjókomu og
muggu í langþráðar grunnbúðirnar
og vorum frekar svekkt að sjá ekki
umhverfið.
Morguninn eftir var heiðskírt og
það var ánægt fólk sem virti fyrir
sér alla dýrðina í þessum fagra
fjallasal. Maður á eiginlega engin
orð til að lýsa því sem fyrir augu
bar þennan fagra aprílmorgun í
Himalajafjöllunum. Að standa í
4.200 metra hæð og virka ógnarsmár
innan um 8000 metra háu fjöllin sem
umlykja þennan fallega stað.
Við tókum mikið af myndum og
síðan var lagt af stað til baka í yndis-
legu veðri. Við lækkuðum okkur
um 1.500 metra þar til við komum
í Dovan, þar sem við gistum næstu
nótt. Þar var afmælisveisla fyrir
Ingibjörgu, terta, söngur og dans.
Næsta dag héldum við áfram
niður á við. Við hittum 6 Íslendinga
sem voru þarna í ferð með breskri
ferðaskrifstofu, skemmtileg tilviljun.
Það var eins og ævinlega þegar
Íslendingar hittast í útlöndum, alltaf
þekkir einhver einhvern. Við gengum
til Jhinudanda (1.750 m). Í nágrenni
þorpsins eru heitir hverir sem við
drifum okkur nokkur í. Algjörlega
yndislegt að láta þreytuna líða úr sér
í heitu pottunum þarna og fara í góða
heita sturtu á eftir.
Á nýársdag í Nepal árið 2069
Næsta dag, 14. apríl, var nýárs-
dagur í Nepal árið 2069. Ég verð að
viðurkenna að ég skil ekki tímatal
þeirra Nepalbúa eða hvernig er
ákveðið hvenær nýársdagur er. Hann
er sem sagt ekki 14. apríl ár hvert,
heldur er fundið út með skrýtnum
útreikningum hvaða dag nýársdagur
á að vera.
Í þessari gönguferð okkar um
Himalajafjöllin gengum við yfir
margar hengibrýr en sú allra stærsta
er New Bridge yfir ána Modi Cola,
sem við gengum yfir næstsíðasta
daginn okkar í fjöllunum. Frekar
erfitt fyrir lofthrædda. Þennan dag
var ótrúlega heitt – örugglega 35
stiga hiti. Við kvöddum burðarmenn-
ina okkar formlega þetta kvöld og
gáfum þeim þjórfé. Við fréttum síðar
að þeir hefðu verið ótrúlega ánægðir
með hópinn okkar. Nokkrir burðar-
mannanna eyddu síðdögum í skál-
unum við spil og spjall við nokkra úr
hópnum okkar, nokkuð sem þeir eru
ekki vanir. Venjulega hafa burðar-
mennirnir mjög lítið samneyti við
hópana sem þeir eru að vinna fyrir.
Einnig var afmælisterta fyrir Rúnu
þetta kvöld, bara mjög fín.
Síðasti göngudagurinn okkar var
15. apríl og var þá gengið í tæpa 3
tíma þar til við komum til Phedi, þar
sem biðu okkar tveir bílar sem óku
okkur til Pokhara. Við eyddum svo
þessum fallega degi í Pokhara og
síðan var ekið til Katmandú daginn
eftir.
Everestfarar komu með flugi
frá Lukla snemma morguns og
voru alsælir með sína ferð. Þegar
komið var til Katmandú skrapp fólk
í verslunarferð og síðan buðu Geeta
og Lata okkur til kveðjukvöldverðar
á ekta nepalskan stað. Æðislegur
matur á flottum stað.
Daginn eftir áttum við að fljúga
með morgunflugi frá Katmandú,
en það breyttist og eyddum við því
flest deginum í skoðunarferð á stað
sem heitir Nagarkot. Fallegur staður
í nágrenni Katmandú með fallegu
útsýni á góðum degi.
Öðruvísi en allt annað
Ég hef farið í margar ferðir á fram-
andi slóðir en einhvern veginn var
þessi ferð til Nepal öðruvísi en allt
annað sem ég hef gert. Þetta var
fyrsta ferðin mín til Asíu og menn-
ingin er gjörólík því sem ég hef áður
kynnst og upplifað.
Gönguferðin var æðisleg.
Gistingin var misjöfn, en maturinn
yfirleitt góður.
Systurnar Geeta og Lata gerðu
allt sem í þeirra valdi stóð til þess
að ferðin yrði ógleymanleg og ég
vona að allir úr hópnum eigi frábærar
minningar úr þessari fyrstu ferð ÍT
ferða til Nepal.
Egilsstöðum í apríl 2012,
Hjördís Hilmarsdóttir
Machhapuchhare base camp
Á nýliðnum vetri eru tíu ár
síðan sex nemendur hófu
nám í umhverfisskipulagi við
Landbúnaðarháskólann á
Hvanneyri. Síðan þá hafa um 120
nemendur lokið B.Sc.-námi frá
umhverfisskipulagsbrautinni.
Námið á Umhverfisskipulagsbraut
Námið er metnaðarfullt 180 ECTS-
eininga nám (til 3ja ára). Telst fyrri-
hlutanám til landslagsarkitektúrs og
skipulagsfræði og felst í eftirfarandi:
Á 1. ári er farið yfir hugmyndafræði
landslagsarkitektúrs og skipulags-
fræða og nemendur fá æfingu í
notkun tölvuforrita og formfræði
hönnunar. Ennfremur er kennd
jarðfræði, grasafræði og vistfræði.
Á 2. ári er m.a. lögð áhersla á plöntu-
notkun og skipulag, uppbyggingu
,,Græna netsins“, skipulagslög-
gjöf auk landslagsfræða og sjón-
mennta.
Á 3. ári er fjallað um samspil bygg-
inga og rýmis milli húsa – stór
mannvirki í íslensku landslagi svo
sem vegalögn, efnisnám, ferða-
mannastaði og náttúruverndar-
svæði.
Náminu lýkur síðan með sjálfstæðu
B.Sc.-verkefni.
Verkefnavinna er stór þáttur
námsins, bæði einstaklingsmiðuð
sem og í hópum. Góð aðstaða er til
þess á vinnusal skólans, sem búinn
er góðum tækjabúnaði.
Góðir möguleikar eru á skipti-
námi við erlenda háskóla.
Af hverju þetta nám og í rótgrónu
umhverfi landbúnaðarfræðslunnar?
Aðdragandi að stofnun brautar-
innar var fyrst og fremst sá að svara
þeim breytingum sem voru að gerast
í samfélaginu en því er ekki að leyna
að margar spurningar vöknuðu.
Af hverju á Hvanneyri?
Hluti af grunnnámi var þegar
fyrir hendi.
Tilefni til að tengja ímynd hefð-
bundins landbúnaðar við breyttan
landbúnað.
Víkka umræðuna um skipulags-
mál þannig að hún einskorðaðist
ekki við skipulag í þéttbýli.
Gefa ungu fólki færi á að tileinka
sér íslensk fræði.
Tengja saman ólíka faghópa –
styrkja samvinnu og samstarf.
Auk þess höfðu ný skipulagslög
tekið gildi 1997 þar sem allt landið
var gert skipulagsskylt, ásókn var í
breytta búsetu – aukin umsvif skóg-
ræktar, meiri átök um náttúruvernd,
aukinn fjöldi ferðamanna, vaxandi
kröfur um útivistartengda starfsemi
og ekki síst aukin þéttbýlismyndun.
Allar þessar breytingar í sam-
félaginu kölluðu og kalla enn á
meira þverfaglegt samstarf ólíkra
hagsmunaaðila sem aftur þarf að
byggjast á fræðslu og þekkingu.
Gott skipulag landnotkunar í
þéttbýli og dreifbýli er mikilvægt
fyrir okkur og komandi kynslóðir
þar sem samspil náttúru, manns
og hönnunar er í fyrirrúmi og þar
sem áhersla er lögð á sjálfbærni og
vistvæna nálgun auk sérstöðu nátt-
úru og samfélags.
Umhverfi okkar þarf að vera
þannig að fólki líði þar vel við leik
og störf. Góð íbúðasvæði með sam-
spili bygginga og opinna svæða auka
á vellíðan og heilbrigði fólksins.
Stofnun umhverfisskipulags-
brautar var framfaraskref inn í fræ-
ðaumhverfi sem fjallar um þróun
og uppbyggingu landnotkunar og
landnýtingar við íslenskar aðstæður.
Þeir nemendur sem lokið hafa
sinni B.Sc.-gráðu við brautina frá
stofnun hennar hafa farið til marg-
víslegra starfa, bæði innan lands
sem utan og ekki síst til starfa á
landsbyggðinni. Margir hafa lokið
framhaldsnámi í landslagsarkitektúr
og skipulagsfræðum, aðrir farið í
kennslu, tengst vinnu hjá sveitar-
félögum, náttúrufræðistofum eða
vinnu á ráðgjafarstofum.
Nánari upplýsingar um námið er
að finna á: www.lbhi.is og umsókn-
arfrestur er til 4. júní.
Auður Sveinsdóttir,
landslagsarkitekt FÍLA
og dósent við
Landbúnaðarháskóla Íslands
Landbúnaðarháskóla Íslands:
Umhverfisskipulag – nám til framtíðar
Hvanneyri. Mynd / Theodór Kristinn Þórðarson.