Fréttablaðið - 21.01.2012, Blaðsíða 36

21. janúar 2012 LAUGARDAGUR36
„Kallakaffisbollann fékk ég að gjöf
frá starfsmanni á RÚV sem seinna
sagðist leiður yfir að hafa ekki getað
gefið mér Hringekju- og Kexvex-
miðjubolla. Hann sá fyrir sér að
þetta væri hægt að selja í áskrift í
sjónvarpsmarkaði undir yfirskriftinni
„It builds to this lovely collection“.
Því fylgdi sögunni að ástæðan fyrir
því að dagskrárstjórinn svarar ekki
tölvupóstum frá mér sé sú að ég
sé einfaldlega ekki í þessum sama
gæðaflokki,“ segir Halldór Högurður,
frístundahandritshöfundur og ráð-
gjafi hjá Dugi, um kaffibolla sem
merktur er gamanþáttaseríunni
Kallakaffi sem vakti misjákvæða
athygli fyrir nokkrum árum.
Halldór segir meira söfnunargildi í
öðrum kaffibolla sem hann á, sem
nú er reyndar í útláni, en það er bolli
merktur Icesave. Sá bolli varð ein
af helstu táknmyndum efnahags-
hrunsins þegar fjölmiðlar gripu til
þess trekk í trekk að birta af honum
myndir með nánast hverri einustu
frétt sem sögð var af málinu lengi
vel. „Ég á líka spilastokk merktan
Hafskipum og þarna er nú vísir að
viðskiptasögusafni. Icesavebollinn
hefur mikið söfnunargildi, alveg
þangað til það verður farinn annar
hringur og Icesave-reikningar
opnaðir erlendis aftur með allri
þeirri bollaframleiðslu sem því fylgir.
Annars er ég ekki mikill safnari, en
ef einhver á kveikjara merktan Café
Óperu, Laugarásvídeó, Kaffi Krók
eða skemmtistaðnum Batteríinu þá
má hann láta mig vita.“
Menningarverð-
mæti framtíðar
Hversdagslegir hlutir sem endurspegla að einhverju leyti tíðarandann á
hverjum tíma fyrir sig eiga það til að enda á ruslahaugum, því erfitt er að sjá
fyrir hverjir þeirra gætu reynst fróðlegir, fyndnir eða nytsamlegir þegar fram
í sækir. Kjartan Guðmundsson þefaði uppi nokkra slíka hluti sem fólk ætti
með réttu að verða sér úti um eða varðveita með hliðsjón af framtíðinni.
Samhliða tónlistarsköpun hefur Gylfi Ægisson málað myndir í áratugi, oft á
skipsstýri en einnig á hefðbundnari máta. Gylfi tekur meðal annars að sér
að mála samkvæmt pöntunum og sem dæmi pantaði poppfræðingurinn Dr.
Gunni í afmælisgjöf handa sjálfum sér málverk eftir Gylfa sem átti að vera
af Bítlunum og Tinna í íslensku landslagi í draumkenndum stíl, en lista-
maðurinn bætti sjálfu afmælisbarninu við á myndina ásamt nokkrum hús-
dýrum, burstabæ og sól. Slík gersemi verður væntanlega ómetanleg þegar
fram í sækir enda lifir listin manninn, rétt eins og með Stórval.
■ MÁLVERK EFTIR PÖNTUN
FR
ÉT
TA
B
LA
Ð
IÐ
/S
TE
FÁ
N
■ MERKILEGIR KAFFIBOLLAR
Gleðigjafi Íslands, sjálfur Hemmi Gunn, hefur komið
víða við og vafa lítið fáir sem búa yfir jafn mikilli
reynslu og hafa eins fróð- og skemmti-
legar sögur að segja úr íþrótta heiminum,
skemmtana bransanum og nánast öllu
sem mannlegt getur talist. Óbilandi
kátína og hress leiki er ekki metinn til fjár
og því ætti að varð veita allan varning
sem tengist þeirri þjóðar gersemi sem
Hemmi er eins og sjá aldurs auga síns.
Þar fer fremstur í flokki þessi merki-
legi háskóla bolur sem fram leiddur var
í tengslum við geysi vin sælan spjall þátt
Hemma, Á tali, á ofan verðum níunda
ára tug síðustu aldar, en slíkir bolir ku
ganga kaupum og sölum í undir heimum
borgarinnar og ættu einnig að fást á ein staka
lager sölum.
■ HRESSANDI HÁSKÓLABOLUR
FRÉTTABLAÐIÐ/VALLI
„Ég hef enga hugmynd um hvernig þessi brúsi endaði
heima hjá mér,“ segir Hildur Lilliendahl, deildarfulltrúi
í Ráðhúsinu, sem er stoltur eigandi vatnsbrúsa með
mynd af rithöfundinum Thor Vilhjálmssyni heitnum, en
brúsinn vakti nokkra athygli þegar hann var framleiddur
fyrir nokkrum árum. „Ég hef eins lítinn áhuga á íþróttum
og hreyfingu og hugsast getur en einhvern veginn sit ég
samt uppi með þennan brúsa. Ég hefði alveg getað hent
honum í einhverju tiltektaræði einhvern tímann en eftir
andlát Thors öðlaðist hann algjörlega nýja merkingu og
ég er forsjóninni þakklát fyrir að hann skuli enn vera hjá
mér,“ segir Hildur.
Brúsinn góði er þó ekki eini hversdagslegi hluturinn
í eigu Hildar sem hún sér fram á að öðlist aukið gildi í
framtíðinni. Hún heldur einnig mikið upp á dúkku í líki
söngkonunnar Birgittu Haukdal sem kom á markað um
miðjan síðasta áratug og vakti jafnvel enn meiri athygli
en brúsinn. Dúkkuna fékk hún að gjöf frá manneskju
sem henni þykir óskaplega vænt um. „Það var táknræn
gjöf og ætlað að sýna mikinn hlýhug, enda gefur maður
svona gersemar ekki hverjum sem er. Ég brosi alltaf
þegar ég horfi í andlitið á þessari dúkku. Þetta gæti
verið klæðskiptingur, eða Ruth Reginalds, eða geimvera.
Í raun gæti þetta verið næstum allt annað en Birgitta
Haukdal. Utan á kassanum stendur að hann innihaldi
meðal annars „viðeigandi skart“ enda væri vissulega
óviðeigandi að láta Birgittu ganga með óviðeigandi skart
eða skartlausa með öllu. Á kassanum segir líka „Í fyrsta
sinn á Íslandi“ eins og Birgittu Haukdal dúkkur hafi verið
í sölu í útlöndum í þó nokkurn tíma áður en þær náðu
til Íslands.“
Hildur segir bæði brúsann og dúkkuna verða sér
kærari með tímanum. Hún hlakki til að verja með þeim
ævinni og draga fram á viðeigandi gleðistundum í fram-
tíðinni. Aðspurð segir hún að listinn yfir aðra slíka hluti
sem hana langar í sé endalaus, en á honum eru til að
mynda apaskinnsgalli, neonlitaður krumpusundbolur,
ljóðabók Silvíu Nætur, sígarettutyggjó og varningur
merktur Sophiu Hansen. „Svo ef einhver á gamla og
merkta minjagripi frá lútherskum hjónahelgum sem voru
og eru haldnar á hótelum víðs vegar um landið má sá
endilega koma þeim til mín.“
■ EYÐI ÆVINNI MEÐ THOR OG BIRGITTU
Aðdragandi og orsakir falls íslensku bankanna 2008 og tengdir atburðir,
bindi 1 til 9 eftir Rannsóknarnefnd Alþingis, sem gengur undir nafninu
Rannsóknarskýrslan í daglegu tali, seldist eins og heitar lummur þegar hún
var gefin út á vordögum ársins 2010, nánar tiltekið í þúsundum eintaka.
Þá var skýrslan einnig gerð aðgengileg á netinu fyrir almenning og því alls
óljóst hversu margir komi til með að passa vel upp á prentuðu eintökin sín,
enda skýrslan tæplega skemmtilesning og fráleitt í hópi fagurbókmennta,
þótt lesi megi hana sér til gagns fram og til baka. Í öllu falli er um að
ræða fyrirtaks minnisvarða um þennan skrýtna tíma í sögu þjóðarinnar og
eigulegan grip fyrir safnara framtíðarinnar.
Þá væri ekki úr vegi að tryggja sér prentað eintak af skýrslu nefndar
um ímynd Íslands frá því rétt fyrir hrun árið 2008, þar sem lagt var til
að kjarninn í ímynd landsins yrði kraftur, frelsi og friður. Nefndin, sem
forsætisráðherra skipaði, komst einnig að þeirri niðurstöðu að náttúrulegur
kraftur væri sérkenni Íslands.
■ PRENTUÐU EINTÖKIN AF SKÝRSLUNUM
FR
ÉT
TA
B
LA
Ð
IÐ
/V
IL
H
EL
M
Einkabílanúmerin sem meðlimir hljómsveitarinnar Skítamórals létu setja á
Volkswagen Polo-bifreiðar sínar undir lok tíunda áratugarins, SKÍMÓ 1 til 5,
eru fyrir löngu orðin dægurmenningargull, enda tók veitingastaðurinn Hard
Rock þau í sína vörslu og líklegt að þau muni dvelja á rokk- og poppminja-
söfnum um aldur og ævi. Ef bílnúmerin slysast á einhverjum tímapunkti
í Kolaportið væri gráupplagt að tryggja sér þannig áþreifanlegan hluta af
poppsögu landsins. Hægara um vik ætti að þó að vera að ná sér í eintak
af bókinni sem gefin var út um sögu sveitarinnar árið 1998 og hefur farið
lítið fyrir síðan. Sömu sögu má segja um bókina 100% Nylon, sem kom út
um kvennasveitina vinsælu í nóvember árið 2004, örfáum mánuðum eftir
að sveitin var stofnuð eftir áheyrnarprufur á Hótel Nordica. Þessar bækur
koma væntanlega til með að verða viðlíka fágæti og Saga Hljóma eftir Ómar
Valdimarsson, fyrsta bókin sem skrifuð var um íslenska dægurtónlist, er í
dag.
■ BÆKURNAR UM SKÍMÓ OG NYLON
FR
ÉT
TA
B
LA
Ð
IÐ
/H
A
R
I
FRÉTTABLAÐIÐ/ANTON