Fréttablaðið - 09.05.2012, Side 32

04 maí 2012
10
Á
ST
Æ
ÐU
R F
YR
IR Þ
VÍ AÐ ÞÚ ÆTTIR AÐ KAUPA ÁLFIN
N2 eðgarnir F HERBERT GUÐMUNDSSON og GUÐMUNDUR HERBERTSSON eru báðir óvirkir alkóhólistar.
eir koma úr fjölskyldu þar sem alkóhólismi er algengur sjúkdómur. Herbert hefur verið edrú síðan 2007. Þ
Guðmundur var átján ára þegar hann fékk nóg og fór í meðferð.
Allt verður gott
Herbert Guðmundsson, sá lands-
þekkti tónlistarmaður, var kom-
inn í þrot í júlí 2007 og fór í með-
ferð. Hann hafði verið í sterkri
neyslu á brennivíni, kannabis og
kókaíni og „gafst upp með báð-
um“ eins og hann orðar það. „Ég
fór að hlusta á XA-Radío, 88,5, og
tengja við það sem þeir voru að
segja. Í lok júní hringdi ég upp á
Vog og pantaði pláss. Ég frestaði
því örlítið að fara því ég var ekki
alveg tilbúinn en ég fór inn 1. júlí
og var tíu daga á Vogi. Það bjargaði
lífi mínu.“
Meðferðin bjargaði lífi Her-
berts, hann segir að þar hafi hann
tekið 90 gráðu beygju til hins betra,
„bæði andlega, líkamlega, tón-
listarlega og samskiptalega. Ég fór
inn á Vog og svo strax á tólf spora
fundi. Ég fór ekki í framhaldsmeð-
ferð sem er svolítið sérstakt eftir
svona sterka neyslu. Sá sem hefur
verið aðaldílerinn minn í dópinu
var orðinn edrú. Hann sat á fundin-
um og það geislaði af honum heil-
brigðið og jákvæðnin. Hann kom til
mín eftir fundinn og leiddi mig síðan
í gegnumsporin. Hann var algjörlega
búinn að snúa við blaðinu,“ segir Her-
bert.
Meira úr öllu
Herbert hefur verið edrú í fimm ár.
Hann er að byrja á sinni fjórðu plötu
eftir að hann varð edrú. Hann gaf út
plötu fyrir síðustu jól, fyrir jólin í fyrra
og fyrir jólin í hittifyrra. „Það verður
meira úr öllu. Áður fór tíminn í neysl-
una og ruglið, að keyra og ná í eða
bíða eftir mönnum með ósómann.
Nú hefur maður tíma til að gera ým-
islegt gott. Ég hef verið í líkamsrækt
í þrjú ár. Ég er hjá einkaþjálfara sem
gjörbreytti mínu lífi. Ég hef lést um
tólf kíló og er að byggjast allur upp.
Þetta er nýtt líf og það er allt SÁÁ og
tólf spora vinnunni að þakka,“ segir
Herbert sem sjálfur átti föður sem var
alkóhólisti.
„Maður áttaði sig ekki á þessu
fyrr en maður fór að upplifa og skilja
sjúkdóminn og taka sporin sín. Þá fór
maður til baka í gegnum líf sitt. Fólk
áttaði sig ekki á því að þetta væri sjúk-
dómur. Mikið hefur verið um alkó-
hólisma íminni ætt, bæði fólk sem
fann lausn og ekki,“ segir Herbert og
telur alkóhólismann örugglega hafa
mótað sig. „Maður var strax öðruvísi
en annað fólk, eirðarlaus og gramur,
óánægður með það sem maður fékk
og vildi alltaf eitthvað betra. Í dag
þarf ég ofsalega lítið, miklu minna en
í denn. Nú er ég sáttur með að hafa
húsaskjól og í mig og á,“ segir hann.
Alkóhólískt heimili
Herbert á sjö börn, þar af sex stráka.
Yngsti sonur hans, Guðmundur, þró-
aði ungur með sér alkóhólisma. „Ég
ólst upp á alkóhólísku heimili og
var fljótur að leita í spennu. Ég
fann fyrir spennufíkn þegar ég
var yngri og gerði hluti sem ég
átti ekki að gera. Ég var að kveikja
í, stela og gera ýmislegt sem
krakkar á mínum aldri eiga ekki
að gera,“ útskýrir Guðmundur.
Hann smakkaði áfengi fyrst um
tólf, þrettán ára aldurinn. Fyrsta
skiptið varð hann drukkinn af
tveimur til þremur gúlsopum og
leið stórkostlega.
„Ég gat sagt allt og var ekki
lokaður í neinni skel. Svo ældi
ég náttúrulega strax eftir fyrsta
bjórinn og það varð ekki meira
úr því fyrr en seinna meira. Síðar fór
ég að fikta við kannabisefni en ég
hélt áfram að fikta samhliða áfengi.
Kannabisneyslan var fljót að breyt-
ast í dagneyslu. Ég man vel eftir þeg-
ar þetta gerðist. Mér leið eins og það
væri að koma ský hægt og rólega yfir
hausinn ámér. Ég fann þetta gerast
og var hræddur. Samt hélt ég áfram.
Það er það sem er svo leiðinlegt við
þetta. Þegar ég fékk kannabis fannst
mér sjálfið mitt vera að hverfa hægt
og rólega. Svo var ég kominn að þeim
tímapunkti að vera alveg sama,“ segir
hann.
Til að friða foreldrana
Kannabisneyslan þróaðist út í harðari
efni eins og amfetamín. Guðmund-
ur fór fyrst í meðferð árið 2008 til að
friða foreldra sína. „Ég var búinn að
vera í neyslu með góðum félaga mín-
um og hann langaði að hætta. Ég fór
með honum í meðferðina. Mér líkaði
vel á Vogi og vissi að ég þurfti á með-
ferðinni að halda. Ég kláraði hana
en tveimur dögum seinna fór í bíó. Í
myndinni var verið aðreykja kanna-
bis, maður fékk löngunina og fékk sér
að reykja. Eftir þessa fyrstu meðferð
ágerðist alkóhólisminn. Ég fór meira
út í amfetamínið á daginn og tók ró-
andi og örvandi töflur á kvöldin. Ég
tók allt sem mér var boðið og vissi að
kom mér í vímu. Þetta var einn hræri-
grautur af rugli,“ segir Guðmundur.
Hann lýsir því hvað hann hafi ver-
ið í harðri og mikilli neyslu á stuttum
tíma þó að sér hafi fundist það lang-
ur tími. „Ég var alltaf að þjást, þetta
var aldrei gaman. Maður var alltaf að
fá sér til að fá sér. Í lok ágúst 2010 var
ég kominn með upp í kok af þessu og
vissi að ég ætlaði í meðferð. Ég var bú-
inn að taka þessa ákvörðun og hafði
aldrei tekið svona ákvörðun áður. Ég
vissi að ég var að fara á Vog og fór í
enn meira rugl en á endanum fór ég
inn. Í byrjun var ég aðallega að friða
alla aðra en innst inni að laga sjálfa
mig því mér leið svo illa. Smám sam-
an fór ég að vakna tillífsins og það fór
að síast inn sem var sagt um sjúk-
dóminn.“
Upp og niður
Guðmundur var tíu daga á Vogi og
ákvað svo að fara í framhaldsmeð-
ferð á Staðarfelli. Þar var hann í tæpan
mánuð og segist hafa lært mikið um
það hvernig sjúkdómurinn virkar, líf-
fræðilega og andlega. Af Staðarfelli út-
skrifaðist hann með plagg um að hann
væri með sjúkdóminn alkóhólisma.
Guðmundur kom út haustið 2010
og byrjaði strax að sækja fundi dag-
lega, stundum tvisvar á dag. Edrú-
mennskan hefur gengið upp og nið-
ur og hann hefur upplifað góðan
og slæman tíma. „Þetta er eins og í
neyslunni, maður flýr ekki sjálfan sig.
Með því að vera í prógrammi dempar
maður sjúkdóminn og því verður að
halda áfram því ég trúi því að þá verði
allt gott. Ef maður heldur áfram í pró-
gramminu þá verður edrú til æviloka,“
segir Guðmundur.
Herbert faðir hans varð fyrir and-
legri reynslu og eignaðist trú á guð og
æðri mátt fyrir nokkrum árum. Það
segir hann að hafi hjálpað sér mikið.
Honum finnst gefandi að fara á stofn-
anir og tala um reynslu sína. „Þetta er
gjörbreytt líf. Óttinn og kvíðinn hverf-
ur, í staðinn kemur hamingja, gleði og
frelsi.“
„Það verður meira úr öllu. Áður fór tíminn í neysluna og ruglið, að keyra og ná í eða bíða eftir mönnum
með ósómann. Nú hefur maður tíma til að gera ýmislegt gott. Ég hef verið í líkamsrækt í þrjú ár. Ég er hjá
einkaþjálfara sem gjörbreytti mínu lífi. Ég hef lést um tólf kíló og er að byggjast allur upp. Þetta er nýtt líf og
það er allt SÁÁ og tólf spora vinnunni að þakka.“
ÞETTA ER
NÝTT LÍF
OG ÞAÐ ER
ALLT SÁÁ OG
TÓLF SPORA
VINNUNNI AÐ ÞAKKA.
FEÐGARNIR HERBERT GUÐMUNDSSON OG GUÐMUNDUR
HERBERTSSON „Með því að vera í prógrammi dempar maður sjúkdóminn og
því verður að halda áfram því ég trúi því að þá verði allt gott,“ segir Guðmundur.
Kannabisfíklum ekki að fækka:
Kannabisfaraldurinn á Íslandi
Eins og sést á grafinu hér til hliðar er
kannabisfíklum í sjúklingahópnum á Vogi
ekkert að fækka. ,,Síðasta stórbyltingin
í vímuefnamálum á Íslandi verð á árun-
um 1996 til 2000. Þá jókst bæði amfeta-
mínneysla, epilluneysla og svo auðvitað
kannabisneysla,” segir Þórarinn Tyrfings-
son, yfirlæknir á Vogi, en þessu fylgdi líka
mikil ásókn af ungu fólki í meðferð og þótt
mikið hafi unnist við að stöðva þróunina
er enn langt í land að við náum að snúa
henni við.
AÐAL VÍMUEFNAFÍKNIN
HJÁ 19 ÁRA OG YNGRI Á
SJÚKRAHÚSINU VOGI 2011
5%
14%
61%
17%
Áfengi
Áfengi með öðru
Cannabis
Amfetamín
Annað