Heimilisritið - 01.07.1945, Síða 11

— Eg geri þá ekki meira í
þessu fyrr en ég heyri frá yður,
frú Seymour, sagði hann stutt-
aralega, er þau skildu um kvöld-
ið.
— Gott, svaraði hún í sama
tón. Hún afþakkaði kvöldboð,
og notaði kvöldið til að kynna
sér uppdráttinn. Myndina af sér
og Pendleton lét hún einnig
liggja á borðinu. Allt í einu fór
hún að gráta.
Rétt í því hringdi síminn. Það
var Freddy. — Hvað gengur að
þér, spurði hann. — Kærir þú'
þig um, að ég komi?
— Já, svaraði hún. Þar með
var það ákveðið. Freddy var
gæðadrengur, og þótti vænt um
hana.
— Þú hefur grátíð, sagði hann,
þegar hann kom inn. Hann tók
eftir uppdrættinum og mynd-
inni.
— Við giftum okkur, Freddy,
sagði Toni.
— Nei, svaraði Freddy.
— Ha?
— Nei, þakka þér fyrir. — Eg
hef séð þig gráta dauðan mann
í fimm ár, og látum það nú vera,
en þegar þú ferð að gráta út
af lifandi manni....
— Óskapar barnaskapur, ef þú
átt við Scott Pendleton, sagði
hún. — Eg hef bara séð hann
níu sinnum wn ævina.
— Jæja, maa sínnum? Þú ert
viss um, að það er ekki átta eða
tíu? Hve oft hittirðu Joe, áður
en þú giftist honum?
Toni svaraði engu. Hún minnt-
ist Joe, þegar hann kom ríðandi
á hvítum hesti, útitekinn í and-
liti, á gúlri silkiskyrtu. Það var
svo langt síðan. í fyrsta sinni
fann hún, að minningin um Joer
var ekki eins fersk og áður, held-
ur aðeins rómantísk endurminn-
ing.
Scott var ekki alvara, þegar
hann sagðist ekki ætla að taka
sér meira fyrir hendur, fyrr en
hann heyrði frá henni. Morgun-
inn eftir hringdi hann, og sagð-
ist hafa gert pappalíkan af hús-
inu. — Eg vildi gjarnan sýna
yður það. Má ég koma seinna í
dag?
— Komið klukkan fimm, svar-
aði hún og þrýsti áhaldinu að
brjósti sér.
— Þér hafið hlotið að vinna í
alla nótt! sagði hún,. þegar hann
tók upp líkanið af húsibu. — Ó,
Scott, hvað þetta er ljómandi
snoturt! Frá hári hennar barst
veikur ilmur af ilmvatninu, sem
hún notaði. Hann stóð hreyfing-
arlaus, en kipraði saman annað
munnvikið.
— Eg get ekki að því gert, að
mér finnst hálft í hverju, að þér
séuð ekki að öllu leyti ánægð
HEXMIUSEITIÐ
9