Heimilisritið - 01.07.1945, Qupperneq 13

vinnur heima, gæti vinnustofan
. . . . Hann hætti í miðju kafi.
Ó, Toni, þú ert svo indæl!
Hún hreyfði sig ekki, og Scott
tók blýant úr vasa sínum, og
fletti upp teikningunni.
— Komdu hingað, og haltu
pappírnum stöðugum, — sagði
hann skipandi.
— Það er hugmynd, sem þér
líkar ef til vill ekki, sagði hann.
Hann benti með blýantinum á
herbergin, sem ætluð voru gest-
um.
— Joanna hefur þetta her-
bergi, sagði hann. — Herbergi
Peggys við hliðina, og Toms
þarna, og barnfóstrunnar hér.
Hann leit á Toni.
— Loksins hefurðu skilið,
hvað vakir fyrir viðskiptavini
þínum! sagði Toni. Pappírsörk-
in vafðist upp í ströngul, um
leið og hendur húsameistarans
og viðskiptavinar hans slepptu
takinu á henni, sitt frá hvorri
hlið.
ENDIR
SKRÍTLUR
Util trygging
Bankastjórinn: Svo að Jón
ætlaði að borga fyrsta maí.
Fulltrúinn: Já, hann lofaði því
við drengskap sinn.
Bankastjórinn: En hafði hann
enga ábyrgð?
Þungbær heimur.
„Mamma“, sagði Stína litla, sex
ára gömul, „ef ég giftist, verð
ég þá að fá karlmann eins og
pabba ?“
„Já, vina mín“, svaraði móðir
hennar.
„Og ef ég giftist ekki, verð ég
þá að verða gömul júmfrú, eins
og Anna frænka?"
„Já“.
„Mamma“, sagði telpan eftir
stundarþögn, — „Þetta er þung-
bær heimur fyrir okkur kven-
fólkið, er það ekki?"
Á KJÖTLEYSISTlMUM
— Það er seigt buffið núna,
þjómj.
— Já, það er úr hrossakjöti.
— Nú, en gætuð þið samt ekki
látið flá hrossin, áður en þið
matbúið þau?
Borðuðu á hóteli.
— Hitler ávítaði Göbbels, Gör-
ing og Schacht fyrir að hafa
borðað kvöldverð á hóteli nokkru.
Sagði hann að það hæfði
ekki aðalráðgjöfum ríkisins að
láta sjá sig á slíkum stöðum.
Göbbels afsakaði þá með þessunu
orðum: „Það getur enginn hafa
þekkt okkur, foringi, af því að
Göring var ekki í einkennisbún-
ingi, ég var með kpnunni minni
og Schacht borgaði reikninginn“.
HEIMILISRITIÐ
11