Heimilisritið - 01.07.1945, Síða 30

það var alveg eins og ég hefði
lituð gleraugu. Næstu einkenni
voru þau, að ég varð skyndilega
mjög æstur, langaði til að berja
frá mér og ráðast á allt.
Eg skýrði Nymanns frá til-
finningum mínum, og varð um
leið að sitja á mér, að þjóta ekki
upp og ráðast á hann. Mér varð
ákaflega uppsigað við hann, þar
sem hann sat við hlið mér og
skrifaði í vasabók sína, allt sem
ég sagði.
En þetta ástand varaði ekki
lengi, og þar á eftir varð ég al-
tekinn óumræðilegri vellíðan.
Líkaminn varð léttur á sér eins
og fis, mér fannst eins og ég vera
að svífa upp í loftið. En meðvit-
undarlaus varð ég ekki. Eg
skynjaði allt skýrar, og veitti
öllu athygli kringum mig, með
óumræðilegri gleðitilfinningu.
Eg var fullur góðvildar til alls
og allra, þótt ég hefði enga sér-
staka ástæðu til að elska mann-
kynið, óskaði ég nú einskis
framar en að gera alla glaða og
hamingjusama. Og fyrst og
fremst dr. Nymanns, lækninn
góðviljaða, sem sat við hlið mér,
og athugaði mig gaumgæfilega.
Og meðan ég var í þessu ein-
kennilega ástandi, datt mér
nokkuð í hug. Nú var tækifæri
til að segja Nymanns það, sem
maður hefur annars ógjarnan á
orði við aðra. Nú gæti ég gefið
honum heilræði um að flýta sér
til baka til Buenaventura, áður
en svarti drjólinn hyrfi á brott
með konu hans.
Eg lokaði augunum, eins og
ég hafði séð Indíánana gera, er
þeir voru í dásvefni, og reyndi
að láta líta svo út, sem andlitið
væri stíft og dofið. Svo byrjaði
ég. — Eg sá bæ. Óþrifalegan bæ
í glóandi hita. Buenaventura.
Fínt hótel Americano. Töfrandi
fögur kona. Frú Nymanns. Dökk-
hærður maður, sem leitaði eft-
ir hylli hennar og hvatti hana
til að strjúka með sér. Dr. Al-
varez. í annarlegum tón þuldi
ég upp sögu í stuttum, hvíslandi
setningum, sem gat verið dr.
Nymanns ærið umhugsunarefni.
Eg heyrði skrjáfið í sjálfblek-
ungnum hans, er hann var að
skrifa, og í vímunni fannst mér
þetta allt næsta skoplegt. Eg hélt
áfram að rekja söguna, lét dökk-
hærða náungann faðma að sér
hina bjartleitu konu, en hún
andmælti slíku háttalagi og lét
hann heyra, að hún væri minn-
ug eiginmanns síns. Síðan hvarf
mér öll meðvitund, ég féll í
djúpan svefn.
MÖRGUM tímum síðar vakn-
aði ég við það, að Nymanns stóð
yfir mér og ýtti við mér.
„Eg var farinn að halda, að
mér myndi ekki takast að vekja
28
HEIMILISRITIÐ