Heimilisritið - 01.07.1945, Síða 40

mörgu kvenna, er hann daðraði
við.
„Alec!“ sagði hún. „Ég elska
þig. Ég hugsa hvorki um skömm
né heiður, þegar ég er hjá þér.
Þú getur farið með mig eins og
þú vilt. Ég elska þig svo heitt“.
— Bölvuð vandræði, hugsaði
hann. Hvernig átti hann að
sannfæra Christie um að hann
væri óþokki. Hann rétti úr sér,
geispaði og sagði: „Það er bezt
að þú farir heim“. Hann hringdi
eftir bifreið, og hjálpaði henni
ækki til að setja á sig skóna.
Síðari hluta næsta dags sótti
hann Christie og ók henni heim
í sínum eigin bíl. Er þau voru
komin upp í herbergi hans fór
hann að ganga um gólf. Hann
mælti:
„Ég elska þig. Ég hefi gert
allt sem í mínu valdi stóð, til
þess að gera þig mér afhuga, en
ekki tekist það“. Hann leit á
armbandsúr sitt.
„Eftir þrjá klukkutíma fer
skip til Vestur-Indía. — Viltu
koma með mér?“ Christie stóð
á fætur. „Flýja með þér? Gifta
okkur, án þess að láta pabba
vita um það?“
Alec svaraði: „Við komum aft-
ur eftir þrjár vikur. Þú getur
hugsað þig um á leiðinni. Og
þegar við komum heim, getur
þú svarað því, hvort þú vilt
giftast mér“.
38
Christie fölnaði: „Ágætt, ég
fer með þér“.
Hún gekk til hans og þau féll-
ust í faðma.
Þá var hringt. Alec opnaði
dyrnar. Inn kom lítill, sköllótt-
ur maður og spurði:
„Þér heitið Alec Frazier, er
ekkisvo?“
„Jú“, svaraði Alec.
Maðurinn tók skjal úr vasan-
um og var mynd áföst við það.
„Er þessi mynd af yður?“
„Já, en hvar hafið þér fengið
hana? Ég fékk —“. Hann þagn-
aði.
„Ég veit það“, mælti maður-
inn. „Hún afhenti lögreglunni
hana. Ég hef handtökuheimild
á yður í fórum mínum“.
Christie gekk til Alec og
þrýsti sér upp að honum og
sagði^ „Hvað .er þetta?“ Hún
var óttaslegin: „Hvað hefur Alec
aðhafst, sem þið teljið glæp-
samlegt?“
„Glæpsamlegt?“ endurtók sá
sköllótti. „Hann yfirgaf konu
sína fyrir sex árum. Hún krefst
þess að hann komi heim. Hon-
um er stefnt sökum þess, að
hann hefur svikist um að sjá
henni farborða“.
Christie mælti: „Elskan mín!
Þetta er ekki satt. Þetta er
'lýgi!“
Alec varaðist að líta á hana
og sagði:
HEIMILISRITIÐ