Heimilisritið - 01.08.1951, Síða 4

Hið eilífa regn
Saga eftir hinn unga og vinsæla smásagnaböfund
Halla Teits.
HÚN GRÉT SVO mikið, að
ég yfirgaf hana og leigði mér
lítinn kofa til að búa í. ...
Hvernig get ég búið með
konu, sem læðist um húsið og
grætur? Augu hennar eru rauð,
og ég veit að hjarta hennar titr-
ar og hönd hennar skelfur, þeg-
ar hún heldur henni að brjósti
sér.
-----Ég kem að henni er hún
situr í garðinum og horfir á tvo
fugla, og ég strýk með hendi
minni yfir kastaníubrúnt hár
hennar — hún grætur. Tárin
hrynja niður vanga hennar.
Litla barnið mitt dó, segir
hún og hylur andlitið í höndum
sínum.
Og hvernig get ég skilið konu,
sem grætur svona lengi dáið
bam, þegar hún á tvö önnur
börn, sem leika sér og hlæja.
Hún stígur svo hægt til jarð-
ar, að það marrar ekki í tréstig-
anum, þegar hún gengur um
hann. Og það heyrist aldrei
neitt, þegar hún lokar hurð. Og
þegar ég tek hana í faðm minn
og bið hana að gleyma barninu,
þá losar hún sig mjúklega úr
faðmi mínum og segir ísmeygi-
lega:
Æ slepptu mér, vinur, ég þarf
að fara út í kirkjugarð.
Hún geymir köngurló í eld-
spýtustokk uppi á lofti, og ef
maður leggur eyrað að stokkn-
um, þá heyrir hann þruskið í
henni, þegar hún skríður inni
í myrkrinu. Köngurlóin er mjög'
lítil og sonur okkar, sem er
ungur, gaf móður sinni hana
og sagði, að hún ætti að koma
í staðinn fyrir barnið, sem dó.
Og hún geymir köngurlóna
mjög vandlega og gefur henni
flugur, sem liggja dauðar í
gluggakistunni, eða hún veiðir
þær sjálf. Hún vatnar skordýr-
2
HEIMILISRITIÐ