Heimilisritið - 01.08.1951, Qupperneq 17

hóf ærandi og gremjulegt garg
og blés si'g upp. Hún opnaði nef-
ið upp á gátt, og allar hinar
hænurnar hófu upp samúðar-
garg, svo ekki heyrðist manns-.
ins mál. íris þreifaði eftir egg-
inu. Hænan sparkaði öskuvond
— eggið brotnaði, og innihaldið
rann um hreiðrið. Klaufi! æpti
íris og þreif um hænuna — en
hænan hjó í fingur henni. Það
var djúpt sár, og íris sá blóð-
ið drjúpa niður í hálminn á.
gólfinu. Hún hálfsnökti — hvar
voru nú sáraumbúðirnar. Hvar
var Jens nú til að hugga. Kann-
ske myndi hún fá blóðeitrun og
láta lífið með harmkvælum.
Hún reikaði yfir þveran húsa-
garðinn. Þessir andstyggilegu
tréskór sugu sig beinlínis niður
í aurinn. Og blóðið lak. Hún
batt klaufalega um fingurinn.
Hana kenndi til. Hún var hálf-
organdi. Klukkan tifaði hátt,
annars var allt kyrrt og dautt,
engin huggun, ekkert. ... Hún
hugsaði um verksmiðjuna og
stelpurnar þar. Bara að hún
væri hjá þeim! Það var einmitt
hjé núna. Þær fengju sér reyk
og þvöðruðu og sögðu frá aðdá-
endum sínum og sýndud hver
annarri það sem þær voru ný-
búnar að fá sér. ... Það var allt
svo yndislegt og lifandi og eftir-
sóknarvert.
Nokkrar klukkustundir hér
ennþá og þá verð ég brjáluð,
hugsaði íris með sjálfri sér. Ég
er ekki sköpuð til að verða
hænsnabóndakona. Jens segir,
að það sé svo yndislegt, að við
getum verið saman um allt, að
við getum gengið hlið við hlið,
einnig í vinnunni. Þvílíkt rugl!
Ég væri þúsund sinnum ham-
ingjusamari, ef ég stundaði
mína gömlu vinnu og Jens seldi
þetta og fengi sér vinnu í bæn-
um — þá þyrftum við ekki að
horfa 1 hvem eyri — við gæt-
um skemmt okkur, og ég gæti
fengið pelsinn, sem ég fékk
ekki, af því það varð að kaupa
vesæla útungunarvél. Nú veit
ég, hvað ég geri. Ég skipti um
föt og fer af stað til Kaup-
mannahafnar. Alice hýsir mig
áreiðanlega nokkrar nætur. Ég
skrifa Jens bréf. Annað hvort
flytjum við til borgarinnar, þar
sem hægt er að lifa — þú get-
ur fengið svo mikla peninga ef
þú selur, að við getum komið
okkur upp góðri íbúð í borg-
inni, (húsgögnin hér eru full-
léleg í íbúð þar) og þú getur
sjálfsagt fengið atvinnu í borg-
inni. Það er nóg um vinnu. Þú
skalt ekki halda, að ég elski þig
ekki, þú veizt ég gera það, Jens,
en þessu lífi get ég ekki lifað.
Þú hefðir víst átt að kvænast
sveitastúlku, en ekki stúlku úr
Mímisgötu. Þú ert svo góður,
HEIMILISRITIÐ
15