Heimilisritið - 01.08.1951, Qupperneq 18

að ég er viss um þú lætur þetta
eftir mér.
íris skipti um föt í miklum
flýti. Veiki fingurinn tafði fyr-
ir henni. Svo þurfti hún að
skrifa bréfið. Hún náði í papp-
ír, sem hún hafði keypt í gær
af umferðasala, (manni, sem
var reyndar skuggalegur á svip-
inn; hann gæti komizt að því,
að hún var ein í þessu af-
skekkta húsi og ákveðið að
brjótast inn til hennar um nótt-
ina. Já, það var vissulega tími
kominn til að fara!)
Penninn rann yfir pappírinn.
Hún leit út um gluggann. Það
var einhver að koma eftir ó-
sléttum stígnum. Það var í raun
og veru einhver að koma! Há-
vaxin stúlka í loðkápu og með
gulan klút um höfuðið. Svei
mér þá, það var Alice! Alice,
sem hún hafði ekki séð frá því
í sumar. Hvað ætlaði hún sér
hér um þetta leyti árs? íris
fylgdist með vinkonu sinni,
sem reyndi að komast yfir hol-
umar og aurinn í þunnum sokk-
um og í tá- og hælbitnum skóm.
„Halló, íris! Þú ert dálítið
undrandi á svipinn. Það er líka
langt síðan ég hef formyrkvað
þína dyragætt með mínum
langa skrokk. En í dag datt mér
í hug að fara hingað. Mig lang-
aði til að heimsækja einhvern,
sem lifir verulega góðu lífi ...
16
og þú hefur beztar aðstæður af
öllum vinstúlkum mínum. ...“
„Ég?“ sagði íris döpur á svip
og með klút um fingur sér.
„Já, það veit guð. Við tölum
svo oft um þig í verksmiðjunni.
íris heppna ertu kölluð þar. ír-
is, sem á hús og jörð og hænsni
og útungunarvélar — hún er
eins og drottning í ríki sínu,
segjum við hver við aðra. Þú
ert ekkert óhóflega glöð í
bragði. Hvar er maðurinn þinn?“
„Hann er við jarðarför á Jót-
landi. Ég hef vei’ið ein í fjóra
daga. ...“
„Þú segir það svo dapurlega.
Guð minn góður, hvað ég vildi
gefa til að vera ein í nokkra
daga. Ég myndi steypa mér
kollhnís af gleði, ef einhver
segði við mig: Hér er fallegt,
lítið hús og stór jörð, og þú get-
ur skemmt þér við þetta ein
heila viku.“
„Hm! Ég er ekki alveg viss
um að þú myndir segja það,
ef þér væri í rauninni lofað að
vera einni nokkra daga.“
„Jú, það geturðu bölvað þér
upp á. Eins og nú er ástatt fyr-
ir okkur er yfirleitt ekkert til,
sem heitir einkalíf handa
nokkru okkar. Við erum límd
hvert að öðru nótt og dag.
Taugar mínar eru allar sundur-
tættar, íris. Við Leó höfum ekki
neina íbúð lengur. Húseigand-
HEIMILISRITIÐ