Heimilisritið - 01.08.1951, Side 19

ínn þurfti sjálfur að nota hana.
Okkur var lofað að flytja heim
til pabba og mömmu. Þú veizt
að systir mín og bróðir búa þar
líka. Þrjú herbergi handa
tvennum hjónum og tveimur
uppkomnum börnum. Það er
martröð! Enginn staður þar sem
hægt er að vola, enginn staður
til að taka ofan grímuna og
vera ljót 1 friði ef mann langar
til. Alltaf verður maður að nota
alla sína diplómatisku hæfi-
leika. Pabbi og Leó tala um
stjórnmál, ó, ef þú vissir um
allt mitt málamiðlunarstarf!
Fyrirgefðu — ég velti öllum
mínum sorgum yfir á þig, áð-
ur en ég er almennilega komin
inn úr dyrunum. Ég hef þörf
á að létta á mér. .. . Jæja, ég
óð á leiðinni hingað heim, bleyt-
an rann inn um tána og út um
hælinn ... geturðu lánað mér
inniskó?“
„Inniskórnir hans Jens eru í
svefnherberginu.“
Þær fóru gegnum eldhúsið.
„En hvað maðurinn þinn er lag-
hentur!“ hrópaði Alice. „Þetta
er bara óskaeldhús. Ég myndi
gráta af gleði, ef ég ætti það.
Hvað er að þér í fingrinum?“
„Það var einn hænufjandinn,
sem hjó mig ...“
„Hænufjandinn? Hvernig get-
urðu sagt það. Dýr, sem gefa
þér ný egg, þegar við hinar
verðum að kaupa þau háu verði
1 búðunum. Lof mér að líta á
— hvílíkar umbúðir um smá-
skeinu! Það er nóg að hafa
plástur.“ Alice fór í inniskóna.
Það lá við hún malaði eins og
köttur af vellíðan. Hún horfði
út um gluggann. „Það er fátt
sem ég kann eins vel við og
að sitja í makindum inni í stofu
og horfa á óbyggt umhverfi. Ég
tók dálítið salat með mér, og
nokkrar smjörkökur ... Það er
í nestinu mínu.“
„Hvernig geturðu komið á
venjulegum vinnudegi? Ertu að
skrópa?“
„Skrópa! Bara að það væri
svo vel, yina mín. Nei, það er
ekkert unnið í bili ... efnis-
skortur. Það er ekkert gaman
að vera án vikukaupsins ...
því miður er hjónaband okkar
byggt á því, að ég vinni. Leó
notar miklu meiri peninga en
hann hefur í rauninni efni á:“
ÍRIS bjó til matinn. Hún náði
í ný egg, sem hún steikti, staup
af víni, sem hún átti síðan um
jól, og nokkrar ölflöskur. Ves-
lings Alice þarfnaðist hressing-
ar. Þegar þær höfðu borðað og
voru að drekka kaffi og reykja
sígarettur, gat íris alls ekki
skilið, hvað hún hafði verið ön-
ug. Alice hafði á réttu að
standa. Henni leið vel. Jens
HEIMILISRITIÐ
17