Heimilisritið - 01.08.1951, Qupperneq 29

live niiklum tíma og nuddi var
varið til að varðveita vaxtarlag
Karls Marnells.
„Nú, livað lieitið þér svo í
raun og veru?“ spurði hún. „Því
Tri-Continental samþykkir lík-
lega ekki þetta með Karl Marn-
ell, og að minnsta kosti ráða þeir
varla til sín aðra stjörnu með
því nafni“.
„Ashley“, svaraði hann hik-
laust. „Jim Ashley“. Nú hafði
hann bæði stolið' bíl og nafni
einkaritara síns, svo bezt var að
halda áfram. „Og ég er einskon-
ar einkaritari hjá ungum mánni,
serii á meira af peningum en
hollt er. Hvað hafizt þér að?“
„Eg er viðskiptafulltrúi hjá
rithöfundi, sem ekki getur sjálf-
ur gætt hagsmuna sinna af viti“.
„Þessi St. John, sem þér eruð
trúlofuð, er liann rithöfundur?“
„Nei. Bara góður vinur, sem
hefur gefið mér hring, sem ég
get ekki fengið hann til að taka
aftur“.
I sama bili var tiikynnt í lúð-
ur, að nú hæfist samkeppnin.
Kvenfólkið varð' önnum kafið
við' spegla og varalit, karlmenn-
irnir renndu greiðunni í síðasta
sinn gegnuin bvlgjurnar, og allir
þyrptust ákafir að pallinum, þar
sem lítill, feitur maður í hvítuin
flónelsfötum hrópaði:
„Dömur og herrar! Þið vitið
öll, hvað Jjetta gildir. Ég gef
orðið þess vegna strax herra
auglýsingastjóra, Ben Teller,
sem er nýkominn beint frá
Hollywood!“
Ben brosti sínu margþjálfaða
atvinnubrosi.
„Kæru vinir. Þið þekkið skil-
málana. Við byrjum strax, svo
við' getum fengið okkur bað fvr-
ir morgunverð. Því miður kemst
ég ekki til að læra nöfn ykkar
allra, svo Jnð fáið sitt hvert
númer og svo raðið J)ið ykkur
upp, dömurnár til hægri, herr-
arnir til vinstri“.
„En fyrst verð ég að tilkynna
ykkur óvænt gleðitíðindi“,
bætti Ben Teller við, „einkum
dömunum. Sem æðsta dómara í
samkeppninni hef ég þann heið-
ur að kynna ykkur Karl Mar-
nell, ástmög allrar Ameríku!“
Teller rétti út höndina eítir
ungum Apollon, sem nú arkaði
inn á pallinn. Ashley! Ashley
klæddur fötmn af Karli Marnell
og með svartlokkaða hárkollu.
Hann þakkaði lófatakið með
handahreyfingu, sern var ein-
kennandi fvrir Karl Marnell.
Martina gaf Karli olnboga-
skot og hvíslaði: „Nú, hvað
sagði ég? Hafið þér nokkurn-
tíma séð annan eins dúkku-
dreng!“
Nú hófst aftur lúðurblástur,
svo Karl losnaði við' að svara.
Þau stilltu sér upp meðal hinna
HEIMILISRITIÐ
27