Heimilisritið - 01.06.1953, Blaðsíða 13

hvernig þeim var innanbrjósts.
Svo hjálpaði hann henni aftur
í fötin, því kista djáknans stóð
opin með öllu saman, og svo fékk
hann lánaÖan hest í nágrenninu
og ók henni heim til Flyten.
En þegar Silfur-Lars vaknaði
við, að það var ljós í stofunni,
og sá dóttur sína í öllu skartinu
hjá piltinum, sem hann hafði rek-
ið burt . . . þá hélt hann víst, að
hann sæi sýnir og tók að hrópa
á hjálp. Eg veit ekki, hve lang-
an tíma það tók þau að koma
honum í skilning um, hvernig í
öllu lægi. En þegar gamli mað-
urinn á Flyten gerði sér ljóst, að
dóttirin hefði dáið af því að eiga
að giftast manni, sem hún vildi
ekki eiga, en reis upp frá dauð-
um um leiÖ og sá rétti kom fram,
já, þá skildi hann víst, aS þaS
var tilgangslaust að setja sig
gegn því, að þau yrðu saman
gefin, sem saman ættu. Og nokkru
síðar var haldið nýtt brúðkaup
á Flyten, og í þetta skipti var
brúðguminn sá, sem brúðurin
vildi.
Eftir litla þögn spurði brúður-
in, um leið og hún tók um hönd
brúðgumans: ,,Kom þetta, í al-
vöru, fyrir hana langömmu
mína ?“
,,Já, hvað annað, en hana Lis-
beth gömlu Flyten,“ sagði Randí
-----------------------------------
Fugl, sem veiðir fyrir menn
Kínverjar og fleiri austurlenzk-
ar þjóðir hafa frá alda öðli tamið
skarfinn og látið liann veiða fisk
fyrir sig. Þessi stóri fugl er snill-
ingur í að kafa eftir fiski og er
auk þess alveg ótrúlega gráðugur;
nær sér stundum í allt að 100
fiska á klukkustund.
Meðan skarfarnir eru ungar er
auðvelt að kenna þeim að veiða
fisk og færa húsbónda sínum
liann. Til þess að koma í veg fyr-
ir að veiðifuglarnir sporðrenni
sjálfir fengnum, er láíinn lítill
Ieður-„flibbi“ um hálsinn á þeim.
Það er algengt í Austurlöndum
að sjá mann á timburfleka með
skarfaflokk, sem hann stjórnar
með línum, er liann heldur í og
bimdnar eru í flibbana. Og ef einn
fugl ræður ekki við fisk vegna
þess hvað hann er stór, hjálpa
hinir honum.
Það liefur líka þekkzt í Vestur-
Evrópu að temja skarfa og nota
þá við fiskveiðar. Eitt sinn var
meira að segja embættismaður við
ensku liirðina, sem nefndist „yfir-
skarfatemjari".
Yfirleitt eru skarfar dreifðir
um allan lieim, en höfuðstaður
þeirra eru eyjar nokkrar undan
ströndum Peru í Suður-Ameríku.
Þar er drit þeirra svo mikið eftir
aldaraðirnar að það er sannköll-
uð áburðarnáma, enda er fugla-
drit stór liður í útflutningi Peru.
.__________________________________}
gamla.
Eftir andartak byrjaði klarínet-
spilarinn aftur að spila. *
JÚNÍ, 1953
11