Heimilisritið - 01.06.1953, Blaðsíða 24

er vissulega skilningsgóSur, ef
maður einungis skýrir hlutina fyr-
ir honum. Ég held ekki, aS hann
sé læs, því oft setur hann bækur
á höfuSiS í bókahilluna. En secn
vinnukona er hann miklu betri
en nokkur af holdi og blóSi."
,,ÞETTA hefur veriS afar
merkileg reynsla, Elísabet. En ég
gat engum trúaS fyrir þessu
leyndarmáli. Eg vissi, aS ef fólk
kæmist á snoSir uai þaS, yrSi því
lokiS — þaS gæti Ebenezer ekki
þolaS. Hann er gefinn fyrir ein-
veru og hlédrægni. Ég hef þess
vegna umgengizt hann einn, og
hann er óvanur gestum. En svo
kom macnma þín óvænt. . . .
Eg bauS henni inn, ég átti ekki
annars kost. Eg vonaSi aS geta
leynt Ebenezer. Hún sagSist hafa
heyrt, aS ég hefSi inflúensu, og
mér fannst hugulsamt af henni
aS líta inn. Ég bauS henni kaffi,
og auSvitaS ætlaSi ég sjálfur aS
sjá uai þaS, en vesalings Ebenez-
er vill alltaf taka af mér ómak,
og svo kom bakkinn siglandi inn.
ÞaS var hræSilegt, Elísabet!
Hún fékk þegar í staS jmóSur-
sýkiskast! Eg hef aldrei séS ann-
aS eins. Og þaS hefur Ebenezer
áreiSanlega ekki heldur. Ég held
hann hafi orSiS enn þá hræddari
en hún. Hann hélt áfram aS
koma inn meS hitt og þetta, bara
til aS bæta fyrir sig. Kökur, öl,
ávaxtasalt, og allt kom þetta sigl-
andi inn, eitt eftir annaS. Og ég
varS aS reyna aS stöSva hann, og
svo heyrSi mamma þín mig tala
til hans, og þaS gerSi illt verra,
og aS lokum varS hún hvít eins
og lík og féll í yfirliS.
Eg var hræddur um, aS hún
hefSi fengiS slag, ég var líka orS-
inn heldur taugaóstyrkur, og ég
hringdi strax eftir sjúkrabíl. Hann
kom eftir nokkrar mínútur, og þá
var mamma þín röknuS viS, og
hana langaSi hreint ekkert til aS
dvelja lengur. Eg get hugsaS mér,
aS hún hugsi í bezta falli, aS
þetta hafi veriS lúaleg loddara-
brögS — eSa í versta falli aS þaS
sé eitthvaS óhugnanlegt — en þaS
er alls ekkert óhugnanlegt viS
Ebenezer. Líttu bara á myndina.
Reyndar getur þaS eins veriS
stúlkan, en þaS held ég nú samt
ekki. . . .
Þegar ég sá Peter, asnann
þann arna, úti í garSinum, vissi
ég, aS hann myndi gera veSur út
af þessu, ef hann kæmi inn, og
ég baS Ebenezer aS koma honum
burt. ÞaS er í fyrsta sinn, sem ég
hef beSiS hann aS gera slíkt, og
þegar ég hugsaSi betur um þaS,
varS ég smeykur um, aS hann
myndi nota búrhnífinn eSa öxina,
en þaS var of seint, og svo fór
Peter alveg rólegur.“
22
HEIMILISRITIÐ