Heimilisritið - 01.06.1953, Blaðsíða 39

hann henni konu sína, og þá var
sem Cecilia félli úr svimandi hæð.
Frá þeirri stundu, er hún sá konu
hans, voru tálvonir hennar og
blekkingar brostnar, og ekki bætti
úr skák, er hún heyrði ,,hinn
mikla rithöfund’* segja við kunn-
ingja sinn:
,,Það, sem ég skil við skyn-
sama konu, er kona, sem kann
að steikja ket og baka kökur, og
yfirleitt annast heimili eins og
vera ber.”
Skáld, sem gat fengið af sér að
tala um jafn hversdagslega hluti
og ket — steik í sambandi við
hjónabandið! Það var óheyrt!
Cecilia var svo vonsvikin, að hún
fann ekki til annars en yfirþyrm-
andi vonbrigða. Og svo gekk hún
að borðinu, tók stóru myndina úr
rammanum og reif hana í smá-
agnir.
HVAÐ er orðið af sápukúl-
unni ?“ spurði Georg, þegar þau
hittust daginn eftir. ,,Ég bjóst við
að þú myndir verða í sjöunda
himni í dag eftir að hafa verið
með öllum þessum frægðarstjörn-
um í gær. Ef til vill hefur ekki
verið svo geysigaman, eftir allt
saman ?“
„O, jú.“
„Heyrðu, hvað er að, ertu í
slæmu skapi, eða ertu þegar orð-
in leið á að vera skáldkona ? Þú
veizt, aðeins eitt orð frá þér, og
íbúðin mín verður útbúin fyrir
tvö.”
Cecilia gat ekki stillt sig um að
hlæja. Hversu oft hafði hann
ekki talað um stóru íbúðina, sem
var alveg hæfileg til að byrja bú-
skap í. En hún hafði verið með
hugann fullan af fjarlægum
draumum, svo hún vildi ekki
hlusta á hann. Nú fyrst sá hún,
hversu góður og nærgætinn hann
var í raun og veru. Hann hafði
þó ærnar ástæður til að vera dá-
lítið sár yfir því, að hún hafði
stöðugt verið með hugann alls
staðar annars staðar en hjá hon-
um, og dáð annan mann, enda þó
hann væri aðeins draumsýn, eða
hefði verið.
En Georg hugsaði aðeins um
að gera hana hamingjusama, og
hann var líka þúsund sinnum
meira virði en allar þessar frægð-
arstjörnur, sem hún hitti í gær-
kvöldi. Og svo sagði hún það
skynsamlegasta, sem hún hafði
sagt í langan tíma, sem sé:
,,Hve langan tíma heldurðu
að það taki að útbúa íbúðina
þína fyrir tvö, Georg?”
Og það leið ekki sekúnda þar
til Georg hafði gripið um hendur
hennar og sagt hrifinn:
,,Það tekur svo stuttan tíma,
að við verðum að flýta okkur að
giftast áður, elskan mín.“ *
4
JÚNl',1 1953
37