Heimilisritið - 01.06.1953, Blaðsíða 36

Georg hló góðlátlega.
,,Þú ert ómöguleg, Cilly.
Hvernig aettir {3ú að verða fræg,
þú, sem ekki hefur upp á neitt
sérstakt að bjóða annað en þín
skrýtn'u, grænu augu og ljómandi
rauða hár ? Getur þú málað, get-
ur þú leikið, getur þú dansað á
tábroddunum ? Nei, litla mín, það
bezta, sem þú getur gert, er að
giftast góðum manni, til dæmis
mér, og' verða góð og dugleg hús-
móðir. En þér lízt bersýnilega
ekki á mig ?“
CECILIA losnaði við að svara,
því nú kom afgreiðslustúlkan að
borðinu til þeirra. Cecilia virti
Georg fyrir sér. Hann var lagleg-
ur á að líta með dökkt liðað hár,
unglingslegt andlit og aðlaðandi
bros. En giftast honum, þegar
maður fann, að sá rétti yrði að
vera alveg óvenjulegur maður,
snillingur, með öðrum orðum,
allur annar en einmitt Georg. . . .
Draumur Ceciliu leit allt öðru
vísi út. Hún hafði aldrei hitt hann
persónulega, en oft hafði hún
setið og starað á myndina af hon-
um og hugsað: O, bara að ég
gæti hitt hann, bara að ég gæti
fengið að tala við hann.
Georg hallaði sér að henni og
sagði stríðnislega:
,,En þú getur máske fengið
fyrstu verðlaun fyrir rómantíska
drauma."
,,Ó, þú skilur ekki, nei, ég
ætla að skrifa, skrifa heila skáld-
sögu, hún skal verða metsölubók
ársins.“
,,Ó já, það ættir þú að gera,
það væri ekki svo vitlaust. Eg
fæ ókeypis eintak, er það ekki ?“
NÆSTA kvöld settist Cecilia
við skrifborðið sitt og býrjaði.
Hún hafði lengi haft söguþráð-
inn í höfðinu og hver síðan rak
aðra, þar til hún eftir langan
tíma lét hendurnar síga og las
handritið yfir.
Aðalsögupersónan var stúlka
á borð við hana sjálfa, lítil og
lagleg og af góðu fólki komin.
Umhverfis hana-etillti hún nokkr-
um karlmönnum, sem við fyrstu
sýn virtust aðlaðandi, en þeg-
ar á leið komu í ljós hjá þeim
bæði grófir og margháttaðir gall-
ar. Hvernig sögunni átti að ljúka,
vissi hún ekki ennþá, en titillinn
átti að vera ,,Karlmenn eru eng-
ir englar". Það var gott nafn á
bók, og það dregur hálft hlass,
svo sem kunnugt er.
Kvöld eftir kvöld hamraði Cec-
ilia á ritvélina. Síða bættist við
síðu og söguþráðurinn lengdist.
Hún sá Georg einungis við há-
degisverðinn, en fannst raunar
það me.ira en nóg. Hann var
ekki maður, sem hún gat sótt inn-
34
HEIMILISRITIÐ