Heimilisritið - 01.06.1953, Blaðsíða 61

hann var forviða og áhyggjufull-
ur. Hún hafði hingað til verið svo
góður félagi. Eins og karlmanni
var líkt, hélt hann sér við þá skoð-
un, að hún hlyti að vera'veik.
En þegar hann lá vakandi á dýn-
unni í baÖherberginu mörgum
klukkustundum síðar, heyrði hann
enn snöktið í henni. Oftar en einu
sinni stóð hann upp og ætlaÖi
fram og athuga, hvort hann gæti
gert nokkuÖ fyrir hana, en hætti
við það. Hún hafði beðið hann
um að lofa sér að vera í friÖi.
Næstu daga reyndi hann að
veiða eitthvað upp úr Jonna
gamla, en atburðurinn í grænmet-
isgarðinum virtist hafa haft slæm
áhrif á heilastarfsemi hans.
,,Hann er orðinn ósköp lítil-
fjörlegur, greyiÖ,“ sagði frú Bee-
ton. ,,Ég hef aldrei vitað hann
svona slæman í jafnlangan tíma.“
Og það var til lítils að reyna
að spyrja Jonna. í hvert skipti,
sem Kári gat lagt fyrir karlinn
spurningar um Sir Ríkharð í ein-
rúmi, hristi hann höfuÖiÖ, taut-
aði eitthvað og starði út í bláinn.
í eitt skipti brá þó fyrir vott af
skilningi í augura hans. Kári
hafði sagt vafningalaust:
,,Sir Ríkarður átti náfrænda'í
Astralíu, var það ekki Jonni ?
Bað Sir RíkharÖur þig ekki fyrir
einhver skilaboð til hans?“
Þeir sátu í stofunni í bústaðn-
um, sem Sir Ríkharður hafði arf-
leitt Jonna að ævilangt. Það var
sérkennilegt herbergi. Flest hús-
gögnin hafði Jonni smíðað sjálf-
ur úr gömlum kössum og furÖu-
legustu hlutum úr tirnbri. Þegar
Jonni var með sjálfum sér, var
hann frumlegur hagleiksrnaður.
,,Já, já.“ Jonni greip áfergju-
lega í jakkakragann á Kára. ,,Já, .
já, frænda Sir RíkharSs . . . ég
verð að tala við frænda Sir Rík-
harðs í Ástralíu.“
,,Af hverju þarftu þess,
Jonni?“ spurði Kári rólega.
,,Hverju áttu að skila til hans?“
,,Skila til hans ?“ en nú
slokknaÖi skilningsljósið í augum
gamla mannsins. Hendurnar
hnigu niður og hann leit í gaupn-
ir sér. ,,Engu að skila," sagði
hann. ,,Af hverju ætti hann aS
hafa beðið greyið hann Jonna
gamla fyrir skilaboð ?“ Og hann
reri í gráSið og tautaði: ,,GreyiÖ
hann Jonni gamli. GreyiS hann
Jonni gamli.“
Og þótt Kári reyndi að leiða
þetta í tal við hann hvað eftir
annaÖ, fékk hann ekkert af viti
upp úr honum.
DALLI KOVAN sat í fyrsta
flokks járnbrautarklefa á leiðinni
til Teeford, næstu stöS við Oak-
field Park, og var heldur um of
áberandi klæddur til þess að
JÚNÍ, 1953
59