Heimilisritið - 01.06.1953, Blaðsíða 35

Karlmenn
eru engir
englar
eftir
SONJA
PEYDING
„ÞESSAR kökur eru ekki
nema einn munnbiti,“ sagði Ge-
org dauflega og leit á fatið fyrir
framan sig, sena var prýtt nokkr-
um slíkum dvergkökum.
,,Þær eru táknrænar fyrir líf
okkar,“ sagði Cecilia heimspek-
ingslega og tók eina þeirra.
,,Maður fær ekki nema munnbita
af neinu.“
Þau sátu á nýopnuðu, við-
felldnu veitingahúsi, og það voru
fáir gestir.
. ,,Nú, svo þú ert heimspekilega
sinnuð í dag,“ sagði Georg og
brosti. ,,Þér finnst ekki lífið
veita þér nóg ?“
,,Nei, alls ekki. Líf okkar er
jafn vesælt og þessi ómerkilega
kökuklessa,“ sagði hún og stakk
annarri köku upp í sig. ,,Maður
er óþekktur og ómerkilegur og
gæti eins vel verið ekki til. Bara
vélritunarstúlka !“
,,Nú, þú gætir þó orðið konan
mín og eignazt börn, þá yrðir þú
þó að minnsta kosti móðir!“
,,En ómerkileg samt sem áð-
ur,“ sagði Cecilia beisklega.
,,Nei, ég gæti þegið að verða
reglulega fræg, svo fræg, að fólk
sneri sér við á götunni og segði:
Sjáðu þarna fer Cecilia Garnell,
það er hún, sem . . . og svo fram-
vegis.“
JÚNÍ, 1953
33