Fréttatíminn - 07.06.2013, Síða 24

Cetirizin-
ratiopharm
10 mg - 10 stk., 30 stk. og 100 stk.
Fljótt að virka
Við einkennum frá augum
og nefi
Við einkennum langvarandi
ofsakláða
Búðu þig undir
ofnæmið
Nú 100 töflur án lyfseðils!
Notkunarsvið: Cetirizin-ratiopharm inniheldur
cetirizin tvíhýdróklóríð, ofnæmislyf fyrir
fullorðna og börn frá 6 ára aldri; til að
draga úr einkennum frá nefi og augum
vegna árstíðabundins eða stöðugs
ofnæmiskvefs; til að draga úr
einkennum langvarandi ofsakláða.
Frábendingar: alvarlegur nýrna-
sjúkdómur, ofnæmi fyrir virka
efninu, einhverju öðru innihalds-
efni Cetirizin-ratiopharm eða
fyrir hydroxyzini eða píperazín
afleiðum. Varúð: Einstaklingar
með skerta nýrnastarfsemi,
með flogaveiki eða sem eiga
á hættu að fá krampa skulu
láta lækninn vita áður en lyfið
er notað. Hætta þarf töku
lyfsins þremur dögum áður
en farið er í ofnæmishúðpróf.
Meðganga og brjóstagjöf:
Forðast skal notkun lyfsins.
Skömmtun: Fullorðnir og
unglingar eldri en 12 ára:
Ráðlagður skammtur er 10 mg,
ein tafla, á dag. Börn 6 til 12 ára:
Ráðlagður skammtur er 5 mg,
hálf tafla, tvisvar á dag. Sjá frekari
upplýsingar í fylgiseðli. Algengar
aukaverkanir: Þreyta, munnþurrkur,
ógleði, niðurgangur, svimi, höfuðverkur,
syfja, kokbólga og nefkvef. Lesið vandlega
fylgiseðilinn sem fylgir lyfinu. SmPC: Júlí 2012.15%
AFSLÁTT
UR
til 30. jú
ní
2013
– fyrst og fre
mst
ódýr!
TILBOÐ!
DÚNDUR
50%
afsláttur
249 kr.pk.
Verð áður 498 kr. pk.
Cocoa Puffs, 335 g
Hámark 4 pk. á man
n meðan birgðir endast
!
málfræði í serbó-króatísku og
uppbygging tungumálsins er ekki
svo ólík. Þessi kennsla er hugsan-
lega það sem ég græddi mest á af
öllu, fyrir utan auðvitað læknis-
meðferðina.“
Hann lét ekki þarna staðar
numið heldur hélt áfram í ís-
lenskunámi hjá Námsflokkum
Reykjavíkur sem þá voru starf-
andi. Davor var staðráðinn í að
aðlagast vel íslensku samfélagi.
„Það skiptir auðvitað máli á hvaða
forsendum fólk kemur til lands-
ins. Þeir sem koma til að vinna
eins og þrælar í nokkur ár og
safna peningum hafa lítinn hvata
til að komast inn í samfélagið. En
þeir sem koma hingað með fjöl-
skyldu sína og stefna á að vera
hér til frambúðar hafa annan
hvata. Tungumálið skiptir öllu. Ef
fólk getur ekki lesið dagblaðið að
morgni og áttað sig á hvað er að
gerast þá verður það aldrei hluti
af samfélaginu.“ Hann bendir
á að til að byrja með hafi hann
helst bara lesið Morgunblaðið
þar sem konan hans starfaði en
höfuðstöðvar Morgunblaðsins
voru þá við Kringluna. „Það er
svolítið fyndið að í dag er ég að
vinna hjá Umboðsmanni skuldara
í nákvæmlega sama sal og konan
mín var að vinna í hjá Morgun-
blaðinu.“
Halldóra Ana, eldri dóttirin,
fylgist enn grannt með og stenst
hún ekki mátið að taka þátt í
viðtalinu þegar Davor segir frá
því að hann hafi tekið samræmt
próf í íslensku fyrir 10. bekk og
staðist það með prýði. „Hann
gerir grín að því að hann hafi
fengið hærra en ég á samræmda
prófinu,“ segir hún hlæjandi en
heldur til haga: „Þú varst bara
í íslensku, pabbi. Ég var líka í
stærðfræði og ensku.“ Hún er
greinilega stolt af pabba sínum:
„Það er ótrúlegur metnaður hjá
þessum manni.“
Vann mál gegn
Lögregluskólanum
Eftir að hafa starfað um stutta
hríð sem þjónn sótti Davor um
starf sem öryggisvörður hjá
Securitas. „Starfsmannastjóran-
um leist vel á bakgrunn minn en
hafði smá áhyggjur af því að ég
væri ekki nógu góður í íslensku.“
Hann hélt íslenskunáminu alltaf
áfram, starfaði hjá Securitas í
sex ár og var þá boðið starf hjá
bandaríska sendiráðinu. Þar
vann hann við hin ýmsu störf
en langaði alltaf í betri stöðu og
hærri laun. „Þá kom eiginlega að
vendipunkti hjá mér. Ég var bara
með framhaldsskólapróf og lög-
regluréttindi að heiman og sá að
ég þyrfti að mennta mig meira til
að fá betra starf.“ Þegar þarna var
komið var Davor 39 ára gamall
og þreytti hann próf í Lögreglu-
skólanum. Þar var honum hins
vegar synjað um skólavist vegna
aldurs á sama tíma og annar
umsækjandi fékk undanþágu frá
aldursviðmiðum. „Ég fann eftir
þetta að fólk fór að taka mér með
ákveðnum fyrirvara fyrst mér var
ekki hleypt inn í Lögregluskól-
ann og mér fannst þetta blettur
á mannorði mínu.“ Davor fór þá í
mál við Lögregluskólann og vann
það bæði fyrir héraðsdómi og
í hæstarétti. „Þessi barátta tók
fimm ár. Og þeir unnu auðvitað.
Ég komst ekki inn í Lögregluskól-
ann,“ segir Davor. Í millitíðinni
hafði hann hins vegar skráð sig í
viðskiptalögfræði við Háskólann
á Bifröst.
Útskrift með fyrstu einkunn
Anna segist hafa hvatt Davor til
að fara fyrst í frumgreinadeildina
á Bifröst en hann tók það ekki
mál. „Ég var að verða fertugur
og hafði ekki tíma í það,“ segir
hann ákveðinn. Ekki nóg með það
heldur skráði hann sig í 12 mán-
aða nám og var í námi á sumrin
til að ljúka gráðunni fyrr. Þótt
Anna hafi haft fulla trú á mann-
inum sínum hafði hún áhyggjur
af því að hann ætlaði sér um of
með lögfræðináminu sem reynist
flestum nógu erfitt
þó þeir hafi lesið ís-
lensku frá fæðingu.
Eftir á er hún sann-
færð um að þetta
var rétt ákvörðun
hjá honum. „Margir
héldu að við myndum
fjarlægjast við að
hann væri í burtu í
námi en mér finnst
þetta frekar hafa fært
okkur meira saman.
Hann var ekki með
háskólapróf, ég var
með háskólapróf, við
höfum bæði starfað
í stjórnsýslunni og
tölum nú svo mikið
um þetta allt saman
að dætrum okkar
þykir stundum nóg
um. Honum fannst
hann ekki geta notið sín hér því
hann fékk ekki starf við hæfi því
hann hafði ekki háskólagráðu. Ef
hann hefði ekki gert þetta hefðum
við frekar orðið óánægð því hann
hefði verið ósáttur við sjálfan sig.
En þetta var erfitt. Ég var í minni
vinnu og sinnt stelpunum á virk-
um dögum. Um helgar las ég yfir
lögfræðiverkefni og ritgerðir. En
ég græddi á þessu smá lögfræði-
menntun og fullt af góðum vinum
á Bifröst,“ segir Anna.
Davor er einnig tíðrætt um þá
góðu vini sem hann kynntist í
náminu og heldur enn sambandi
við, sjö til átta manna hópur sem
lærði saman og myndaði sterk
tengsl sín á milli. „Þessi hópur
er mér dýrmætur. Það var minn
heiður að vera í námi með þeim.
Við skemmtum okkur saman og
ég vona að ég hafi getað hjálpað
þeim eins og þau hjálpuðu mér,“
segir hann. Davor útskrifaðist
með meistaragráðu í lögfræði
vorið 2010, með fyrstu einkunn.
„Hann var meira að segja dúx í
sumum fögum,“ bætir Halldóra
Ana við.
Vantrú lögfræðings
Fyrir útskrift var Davor byrjaður
að sinna lögfræðiráðgjöf í sjálf-
boðastarfi hjá Rauða Krossinum
við að aðstoða innflytjendur.
Hann hélt því áfram nokkru eftir
útskrift. Þó hann hafi ekki oft
lent í fordómum þá kom það fyrir.
Einhverju sinni var hann í sam-
skiptum við annan lögfræðing
vegna deilu um leiguhúsnæði.
„Hann hafði einfaldlega rangt
fyrir sér þegar kom að túlkun
laganna. Hann sagði samt við mig
að íslenskir lögfræðingar túlkuðu
þetta svona og að íslensk lög-
fræði virkaði svona. Ég vissi ekki
hvort ég átti að vera móðgaður
eða hlæja. Ég benti honum á að
ég væri með sams konar lög-
fræðipróf og hann frá íslenskum
viðurkenndum háskóla og vissi
alveg hvað ég væri að tala um.
Þetta virtist koma honum mjög á
óvart.“ Hann segist þó að mestu
vera hættur að lenda í svona sam-
skiptum. „Það er kannski búið að
fréttast að einhver innflytjandi
hafi asnast til að klára lögfræði,“
segir hann hlæjandi.
Þau Anna eru greinilega mjög
ástfangin og samrýnd. Hún segir
að það hafi í raun styrkt sam-
bandið hversu ólíkur bakgrunnur
þeirra er. „Eftir því sem fólk er
ólíkara því stærra verkefni er að
vera sambandi. Við höfum þurft
að fara í gegnum viðhorf okkar og
hefðir og ákveða hvað við viljum
halda í. Við tökum engu sem
gefnu. Ég held að við stöndum
sterkari fyrir vikið,“ segir hún.
Síðustu árin hafa þau verið dug-
leg að skiptast á að vera í skóla.
Hún stundar núna nám í opinberri
stjórnsýslu við HÍ. Davor er líka
sestur aftur við námsbækurnar
og stefnir á að taka próf til mál-
flutningsréttinda með haustinu.
Hann segist hreinlega ekki vita
hvort hann yrði þá
fyrsti innflytjandinn til
að öðlast slík réttindi á
Íslandi. „Ég hreinlega
bara veit það ekki. Um
daginn sagði einhver
mér að ég væri fyrsti
lögfræðingurinn sem
ekki er búinn að slíta
barnsskónum hér.
En ég hef aldrei pælt
í þessu. Mér fannst
þetta aldrei nógu
merkilegt til að rann-
saka það,“ segir hann.
Passlega
ófullkominn
Auk þess að starfa hjá
Umboðsmanni skuld-
ara vinnur Davor hjá
Fjölmenningarsetrinu
á Ísafirði við ráðgjöf,
þýðingar og túlkun. Hann segist
vissulega hafa mætt hindrunum
frá því hann fyrst kom til Íslands
en hindranir séu til þess eins að
yfirstíga þær. „Ef einhver þolir
mig ekki af því ég fæddist í öðru
landi þá er það í mínum huga
bara hans vandamál. Ég nenni
ekki að standa í svoleiðis. Ég
hef sett mér markmið og er ein-
beittur í að ná þeim. Ég nenni
heldur ekki að velta fyrir mér
hvort þær hindranir sem ég mæti
séu vegna þess að ég er innflytj-
andi. Stundum halda innflytj-
endur að þeir mæti mótlæti af því
þeir eru innflytjendur. En þegar
fólk fer að kynnast samfélaginu
og stjórnkerfinu þá kemst það
að því að það eru líka dæmi um
að farið sé illa með Íslendinga,“
segir hann brosandi.
Síðasta haust var Davor skip-
aður aðalmaður í innflytjendaráð
sem starfar á vegum velferðar-
ráðuneytisins og er meðal annars
ætla að vera ráðherra til ráðgjafar
við faglega stefnumótum í málefn-
um innflytjenda. „Skipunin var út
síðasta kjörtímabil en ég vona að
ég fái áfram að starfa að þessum
málum,“ segir hann. Heilt yfir er
Davor sáttur við lífið og tilveruna.
„Ég er bara mjög ánægður. Þetta
er ófullkominn staður eins og
annars staðar í heiminum. En
alveg passlega ófullkominn fyrir
mig.“
Erla Hlynsdóttir
erla@frettatiminn.is
Það er
kannski búið
að fréttast að
einhver inn-
flytjandi hafi
asnast til að
klára lögfræði.
Fjölskyldan er samhent og hefur ólíkur bakgrunnur þeirra Davor og Önnu leitt til þess að þau taka engu sem sjálfsögðu.
24 viðtal Helgin 7.-9. júní 2013