Fréttatíminn - 07.12.2012, Síða 43

Stúlkurnar sem ollu fötlun
Guggu voru fjórtán og sextán
ára. Þær voru farnar að neyta
áfengis og vímuefna og höfðu ver-
ið í neyslu þetta kvöld. Lögreglan
taldi ekki sannað að þrjár stúlkur
hefðu tekið þátt í árásinni, heldur
tvær, 14 og 16 ára.
Sú fjórtán ára var ekki ákærð
fyrir verknaðinn því hún var of
ung. Eldri stúlkan hlaut þriggja
ára fangelsisdóm í Hæstarétti.
Einn dómari skilaði sératkvæði
og vildi hann skilorðsbinda dóm-
inn. Hann tók fram að stúlkan
hefði löngum búið við erfiðar
heimilisaðstæður og þurfi að
horfast í augu við þá þungbæru
staðreynd að hafa lagt framtíð
15 ára stúlku svo að segja í rúst
í einu vetfangi. Ekki sé hægt að
ætla það að það hafi verið ætlun
stúlkunnar, að vinna Guggu var-
anlegt mein. Dómarinn var sam-
mála refsingunni sem dómurinn
komst að niðurstöðu um en taldi
það geta reynst henni skaðlegt
og torveldað henni að takast á við
vanda sinn í framtíðinni að sitja í
fangelsi.
Stúlkan sat af sér dóminn í
Kvennafangelsinu og var látin
laus stuttu eftir að Gugga fékk
að fara heim af spítalanum. Hún
sökk æ dýpra í neyslu áfengis og
vímuefna og eignaðist tvö börn
sem bæði voru tekin af henni.
Hún átti ekkert bakland og hafði
alist upp við áfengis- og vímu-
efnaneyslu foreldra sem voru van-
máttug um að hjálpa henni.
Annar barnsfaðir stúlkunnar
segir að fangelsisdómurinn hafi
gert út um hana. „Hún hætti þá
að lifa,“ segir hann. Hún fyrir-
gaf sér aldrei verknaðinn og 2.
október ár hvert var henni sér-
staklega þungbær.
Í október árið 2009 stórslasaði
hún mann er hún var völd að
árekstri með því að aka undir
áhrifum fíkniefna. Ók hún yfir
á öfugan vegarhelming rétt við
Þorlákshöfn, og framan á annan
bíl. Hlaut ökumaður hins bílsins
opið höfuðkúpubrot, dreifðan
heilaskaða og verulega skerðingu
á heilastarfsemi.
Þetta var annað fórnarlamb
hennar.
Hún svipti sig lífi fyrir tveimur
mánuðum. Dánarorsökin var of
stór skammtur eiturlyfja.
Yngri stúlkan átti fjölskyldu
sem gat gripið inn í líf hennar
í kjölfar árásarinnar. Stúlkan
var send í meðferðarúrræði út
í sveit og segir hún sjálf að það
hafi bjargað lífi sínu. Henni
tókst að vinna sig út úr fíkni-
efnavandanum og starfaði mikið
í jafningjafræðslu og síðar við
vímuefnaforvarnir. Hún vinnur
í verslunargeiranum í dag og er
þriggja barna móðir. „Ég græt
mig enn í svefn yfir því sem ég
gerði. Ég hef þurft að lifa með
þessu – og það hefur ekki verið
auðvelt. Ég mun aldrei hætta að
refsa mér fyrir þetta.“
Græt mig enn í svefn yfir því sem ég gerði
sænsku, þýsku og spænsku,“ segir
Gugga. „Og smá í frönsku.“
Henni finnst skemmtilegt að
ferðast og hefur farið níu sinnum
til útlanda með hjálp góðra vina.
„Æskuvinur hennar, Björgvin Ingi
Ólafsson, stofnaði ferðasjóð Guggu
fyrir mörgum árum og gerir henni
þannig kleift að gera það sem henni
finnst skemmtilegast af öllu, að fara
til útlanda,“ segir Barbara.
Þarf tvo aðstoðarmenn
Það er ekki lítið mál. Gugga þarf
tvo aðstoðarmenn með sér og getur
einungis gist á sérvöldum hótelum
þar sem gert er ráð fyrir þörfum
fatlaðs fólks. Hún þarf sjálf að
standa straum af öllum kostnaði við
ferðirnar, þar á meðal ferðakostn-
aði aðstoðarmanna og uppihaldi
þeirra. Og þá kemur ferðasjóðurinn
að góðum notum. Gugga er þakklát
öllum þeim sem hafa lagt sjóðnum
lið og styrkt hana með öðrum
hætti. Hún hefur til að mynda
fengið árlegan styrk frá Sóroptim-
istaklúbbi Bakka og Selja. „Það er
ómetanlegt,“ segir Gugga.
„New York,“ svarar hún og brosir
þegar hún er spurð að því hver
sé uppáhaldsstaðurinn hennar í
heiminum. En næst langar hana
að fara til Mallorca. Þar á hún vin,
franskan tattúlistamann sem rekur
tattústofu og Gugga kynntist fyrir
mörgum árum þegar hún fékk
sér tattú hjá honum, þrjú kínversk
tákn: ást, viska og sakleysi, auk
tveggja rósaflúra. Þau hafa haldið
sambandi á netinu og hann hefur
heimsótt hana til Íslands.
Alltaf syngjandi og dansandi
„Hún var mjög félagslynd,“ segir
Barbara, þegar ég spyr hvernig
Gugga hafi verið sem unglingur.
„Hún var alltaf syngjandi og dans-
andi, tók virkan þátt í félagslífinu
en var dugleg í skóla. Ég var alltaf
viss um að það yrði eitthvað úr
þessari stelpu. Hún er bráðvel gefin
og alltaf lífleg og skemmtileg,“
segir móðir hennar.
„Nú er ég meiri einfari. Mér
finnst gott að vera ein, af því að þá
get ég verið ég sjálf. Þegar ég fer
út finnst mér allir vera að horfa á
mig,“ segir Gugga.
„Svo hef ég líka Mónu Madonnu.
Hún er mér allt,“ segir Gugga og
horfir í átt til kisunnar sinnar,
kvikrar, brúnnar læðu með svört-
um flekkjum. Hún er innikisa sem
fær bara að fara út í bandi.
Fjölskyldan samanstendur af
þeim mæðgum einum, svo að
segja, lítið samband er við aðra fjöl-
skyldumeðlimi sem að auki búa
fjarri höfuðborgarsvæðinu. Þær
mæðgur eru mjög samrýmdar og
miklir félagar. „En hún er stundum
erfið,“ segir Gugga um mömmu
sína og hlær.
„Ég flutti í Hveragerði í þrjú ár.
Þá var ég ekki mikið að ónáða hana
en nú er ég bara hérna í nágrenn-
inu,“ segir móðirin.
„Ég er mjög fegin,“ segir Gugga.
„Við höfðum báðar mjög gott af
því að ég flutti í burtu,“ segir móð-
Framhald á næstu opnu
viðtal 41 Helgin 7.-9. desember 2012