Fréttatíminn - 27.04.2012, Síða 31

www.forlagid.is – alvöru bókaverslun á netinu
Geðveikar
hetjur!
hvaða geðvandamál hrjáðu
gunnar, hallgerði, njál og
skarphéðin?
Óttar Guðmundsson geðlæknir svarar
þessari spurningu og mörgum öðrum
í bók sem á engan sinn líka!
Þú velur
og draumasófinn þinn er klár
GERÐ (yfir 90 mismunandi útfærslur)
STÆRÐ (engin takmörk)
ÁKLÆÐI (yfir 2000 tegundir)
Sófinn þinn útfærður eftir þínum óskum
Íslensk
framleiðsla
Torino
H Ú S G Ö G N
Patti verslun | Dugguvogi 2, 104 Reykjavík | Sími: 557 9510 | Netfang: patti@patti.is | vefsíða: patti.is
Verslun okkar er opin:
Virka daga kl. 9-18
Laugardaga kl.11-16
Sunnudaga lokað
ég var í. Og þegar ég kom aftur til
vinnu þarna um haustið fann ég
fyrir streitunni og tók aukalega
tveggja mánaða veikindaleyfi.
Þannig að ég byrjaði ekki að vinna
aftur fyrr en nú í nóvember,“ segir
hún.
„Ég notaði blómadropa, fékk nýja
og nýja blöndu eftir því hvað ég
var að fást við. Svo á ég óskaplega
góðar vinkonur sem hafa verið
með mér í þessum óhefðbundnu
pælingum í mörg herrans ár. Þær
skildu mig og studdu án þess að
taka af mér völdin. Þær fóru með
mér í að breyta mataræðinu. Ég
notaði mikinn tíma í það,“ segir
Hólmfríður sem þó hafði tileinkað
sér heilbrigðan lífsstíl.
Með sýrðan líkama
„Ég skokkaði, gekk og var mikið í
útivist og hélt því áfram að fullu. Ég
hef alltaf verið mikil útivistarmann-
eskja. Ég hafði stundað heilbrigt
líferni og kannski óvenju heilbrigt,
því ég hef verið mikil áhugamann-
eskja um matarræði og lærði um
“living food” fyrir nokkrum árum.
En smám saman rennur maður út
úr því en þarna fór ég aftur inn á þá
braut,“ segir hún og leggst á allar
árar til að halda pH-gildi líkamans
í jafnvægi.
„Líkami minn mældist mjög
hár í sýru og ég fann það vel á því
hvað ég þoldi orðið illa ákveðinn
mat. Ég þoldi til dæmis alls ekki
að drekka rauðvín. Eftir hálft glas
var ég orðin veik. Það fannst mér
leiðinlegt,“ segir Hólmfríður sposk.
„Ég gat alls ekki drukkið hvítvín
eða kaffi. Við erum alltaf að borða
mat sem er súr en ég fékk lista yfir
hvert pH-gildi matarins er og fór að
vinna eftir því. Uppistaðan er fyrst
og fremst grænmeti og baunir.
Til dæmis eru fiskur, kjöt, brauð,
bjór, hvítvín, rauðvín og kaffi eru
á hinum ásnum; með allt of hátt
sýrustig,“ segir hún.
Heilun, dropar og nálastungur
„Ég sótti í læknamiðlun. Ég var
hjá hjúkrunarfræðingi, Gyðu Páls-
dóttur, sem hefur lært miðlun,
nálastungur og blómadropaþerapíu
og notar það saman. Það var ótrú-
lega skemmtileg og merkileg lífs-
reynsla. Í hvert skipti sem ég kom í
nálastungurnar voru þar „mættir“
þrír læknar; alltaf sömu læknarnir,
einn blóðmeinafræðingur og tveir
læknar. Þeir stýrðu að mjög miklu
leyti þeim ráðum sem ég fylgdi.
Það sem mér fannst svo merkilegt
er að þessi ráð sem ég fékk þar
voru þau sömu og ég hafði lesið um
í þessum óhefðbundnu fræðum og
það sem Hallgrímur [Magnússon
læknir á Heilsugæslunni í Hvera-
gerði] hafði gefið mér. Það sem
hann var að segja mér stemmdi
við það sem „hinir dauðu læknar“
sögðu. Það fannst mér merkilegt og
gaf mér heildarsýn,“ segir Hólm-
fríður.
„Svo stundaði ég jóga grimmt
eftir að ég kom frá Indlandi, til að
koma jafnvægi á allar orkustöðv-
arnar. Ekki bara brautirnar í líkam-
anum heldur líka á orkustöðvarnar
sem að stjórna ákveðnum líffærum.
Allt þarf þetta að vera í jafnvægi.
Þetta er það sem ég gerði og það
sem ég mun halda áfram að gera.
Ég þarf að hafa fyrir því að halda
líkamanum í jafnvægi svo ég þurfi
ekki að takast aftur á við þetta
krabbamein.“
En hvað tekur það langan tíma?
„Þetta getur tekið nokkur ár. Ég
veit það ekki,“ svarar hún.
Hugurinn sýkir líkamann
En hvað kom þér úr jafnvægi og
varð til þess að þú fékkst krabba-
mein? „Ég hallast að þeirri kenn-
ingu, sem er sprottin úr þessum
óhefðbundna heimi, að allir
sjúkdómar eigi upphaf sitt í tilfinn-
ingum. Þar byrja sjúkdómarnir. Ég
held að krabbamein og fleiri sjúk-
dómar séu afleiðing áratuga ójafn-
vægis. Það myndast einhverskonar
skekkja, sem verður svo meiri og
meiri. Að lokum getur myndast
krabbameinsæxli eða einhverjir
aðrir sjúkdómar. Orkubrautirnar
stíflast, eins og kínversk lækninga-
fræði kennir, og krabbamein mynd-
ast, eða einhver önnur veikindi,“
segir hún.
„Þess vegna ákvað ég að nýta
mér nálarstungur og fór í þær einu
sinni í viku í allan fyrravetur. Ég
fór aðeins áður en ég fór til Ind-
lands og eftir að ég kom heim. Þá
voru meðal annars stíflaðar brautir
opnaðar að nýju. Ég trúi því að á
nákvæmlega sama hátt og þetta
krabbamein er langan, langan tíma
að þróast þá tekur það líka langan
tíma að ganga til baka. Og ég trúi
ekki á þær lækningar, sem skera,
gefa lyf, geisla, bæla þetta allt
saman niður og svo er það búið. Ég
trúi því ekki.“
Stóð með Önnu Pálínu systur
sinni
Hólmfríður er Hafnfirðingur og
ól þar sinn aldur, þar til hún lauk
námi í Kennaraháskólanum. Hún
var næstyngst af sex systkina hópi,
en fimmtán árum yngri var Anna
Pálína. „Hún greindist með brjósta-
krabbamein þegar hún var 36 ára
og dó úr því 42 ára. Elsta systir
mín fékk líka krabbamein og fór í
fleygskurð fyrir nokkrum árum;
fjórum, fimm árum. Þær völdu lyf
og geisla,“ segir hún.
„Ég var búin að fylgjast með
Önnu Pálínu og verið í miklum
pælingum með henni. Auðvitað
hafði það áhrif en ég veit ekki hvort
það hafði bein áhrif á að ég hafnaði
lyfjunum og geislameðferðinni,“
segir hún spurð um ástæður þess
að hún valdi þessa óhefðbundnu
leið að bata.
„Börnin mín stóðu algjörlega
með mér og fannst sjálfsagt að ég
færi þessa leið. Þau reyndu ekki
að hafa áhrif á mig og treystu því
fullkomlega að ég væri á réttri leið.
Rétt leið er bara mín leið. Það er
ekki þar með sagt að hún sé fyrir
einhvern annan. Hver fer þá leið
sem hann trúir á. Svo eru alltaf ein-
hverjir sem fyllast ótta og ætla að
stjórna lífi manns. Ég passaði mig
mjög á því fólki.“
Læknar hefðu viljað taka allt
brjóstið
Þegar ljóst var að meinið var ill-
kynja ráðlögðu læknarnir Hólmfríði
að fara í lyfjameðferð og geisla á
eftir skurðaðgerðinni. „Þeir sögðu
mér: Þetta er sú leið sem er í boði
hér. En það er ekki þannig í öllum
löndum. Bæði í Þýskalandi og Eng-
landi getur fólk valið óhefðbundnar
leiðir og þá fær fólk stuðning í því.
En það er ekki í boði hér og það er
miður,“ segir Hólmfríður og lýsir
því að lækni hennar hafi að vonum
ekki verið sáttur við að hún vildi
ekki ljúka þeirri meðferð sem í
boði var, en hann hafi virt skoðun
hennar.
„Ég fór bara í fleygskurð en hann
sagði að ef ég ætlaði að sleppa
geislum og lyfjum hefði ég þurft
að láta taka allt brjóstið. Ég væri
ekki búin í meðferðinni fyrr en ég
væri búin að fara í geisla og á lyf.
Og mér hugnaðist það ekki. Ég
kynnti mér það mjög vel og talaði
við hómópata, Hallgrím og margs-
konar nálastungufólk og spurði
það, las greinar og allt mögulegt og
tók þá yfirvegaða ákvörðun að fara
ekki í geisla. Mér hugnaðist ekki
aðferðin. Ég vildi frekar sjá fyrir
mér að ég væri að byggja upp og
hreinsa.“
En af hverju að taka þá bara
fleygskurð? „Það gerðist einhvern
veginn óvart. Þeir höfðu gert ráð
fyrir því að það yrði fleygskurður,
lyf og geislar, en ég hafði ekki
meðtekið það þannig. Ég fór því
í fleygskurðinn, þakkaði fyrir og
sagði þeim að nú ætlaði ég ekki að
gera meir,“ segir hún. „Ég hef það
einhvern veginn á tilfinningunni
að manni sé stýrt. Ég held að þetta
hafi einmitt verið það rétta.“
Hver verður að fylgja sínu
hjarta
En breytir krabbamein lífinu?
„Já, auðvitað breytir það. Ætli það
breyti ekki álíka og þegar fólk eign-
ast barn. Þá ertu allt í einu komin
með allt annað verkefni í hendurn-
ar og það fer öll þín orka og hugsun
í litla barnið til að byrja með. Það
gjörbreytir lífi þínu. Þú færð annað
viðhorf til alls. Ég tel að þetta sé
ekki ósvipað. Og það sem þú lendir
í breytir viðhorfi þínu. Þroski er
til góðs. Auðvitað breytir þetta lífi
manns. En ekki á neikvæðan hátt.“
En ráðleggur þú fólki að fara
þessa leið? „Nei, ég ráðlegg öllum
að fara eftir hjartanu. Ég trúi al-
gjörlega á þessa leið, en það er ekki
þar með sagt að hún virki fyrir
alla. Ég hafði fólk í kringum mig,
vinkonur og vini sem gátu stutt mig
en það er ekkert innan heilbrigðis-
kerfisins sem styður þessa óhefð-
bundnu leið. Það er ekkert auðvelt
fyrir fólk sem stendur eitt og með
allt fjölskyldubatteríið inni í ótta og
dramatík að ætla að ganga á móti
straumnum. Þú þarf að hafa stuðn-
ing í því sem þú ert að gera, sama
hvað það er. Þetta var rétt leið fyrir
mig og svo velur hver fyrir sig. Mér
finnst skipta máli að taka ábyrgð.“
En fyrir finnur þú fyrir þreytu?
„Nei. Krabbameinið er farið, en
hvort það kemur aftur? Það veit ég
ekki. En það fór. Það var skorið í
burtu og svo er það vinnan hjá mér
að passa að það komi ekki aftur. Ég
er enn að vinna að því og verð allt
mitt líf.“
Gunnhildur Arna Gunnarsdóttir
gag@frettatiminn.is
Helgin 27.-29. apríl 2012