Fréttatíminn - 01.06.2012, Qupperneq 50

Ekki spurning - Spark er í fl okki sparneytnustu
og visthæfustu bíla á markaðnum. Gjaldfrjáls
bílastæði fyrir visthæfa bíla eru liður í átakinu
Grænum skrefum, sem Reykjavíkurborg hefur
innleitt til að stuðla að aukinni notkun spar-
neytinna bíla.
FRÍTT
STÆÐI
FYRIR SPARK
Sérfræðingar í bílum
Bílabúð Benna - Tangarhöfða 8 - 590 2000 • Njarðarbraut 9 - Reykjanesbæ - 420 3330 • Bílaríki - Glerárgötu 36 - Akureyri - 461 3636 • benni.is
Eigendur Spark geta komið í Chevrolet-salinn og fengið ísetningu á bílastæðaklukku.
ER EKKI KOMIÐ AÐ ÞÉR AÐ TAKA FRÍ - SPARK Í REYKJAVÍK?
Tryggðu þér „frí - Spark“ á frábæru verði: Spark L kr. 1.859.000
U ndanfarin misseri hefur einelti verið á
allra vörum. Fjölmargir
þolendur, gerendur og/
eða aðgerðarlausir áhorf-
endur eineltis hafa stigið
fram og sagt sögu sína
í þeirri von að reynsla
þeirra verði öðrum víti
til varnaðar. Grunn-
skólum landsins ber að
vinna markvisst gegn
einelti. Lögð er áhersla á
að börnin upplifi að þau
geti, vilji og þori að segja frá ef þau
verða vör við eða upplifa að þau séu
lögð í einelti. Einelti er svo mikið
rætt í skólunum að börnin hafa mörg
hver gert nafnorðið að sögn og hafa
ófáir kennarar brosað í laumi yfir
orðavali nemenda sinna sem segja
„Hann var að einelta hana“.
Athyglinni er oftast beint að þeim
eineltismálum sem hafa farið á
versta veg. Þrátt fyrir að sú umræða
eigi vissulega rétt á sér og brýnt
sé að vekja athygli á er vöntun á
umræðu um þau eineltismál þar sem
brugðist var við á viðeigandi hátt og
eineltið leyst. Áherslan virðist vera
á harmsögur eineltis og jafnvel á að
brennimerkja ákveðna skóla sem
„eineltisskóla“. Það eru stór orð að
eineltið sé „allt skólanum að kenna“
og að „skólinn geri aldrei neitt“.
Þessi orð hafa þó verið látin falla í
umræðu um einelti, hvort sem það
á við um einstök mál eða einelti yfir
höfuð. Það er nauðsynlegt að hafa
varann á þegar slíkir sleggjudómar
eru gerðir. Einelti á sér oft stað á
skólatíma en ekki má gleyma því að í
nútímasamfélagi hafa gerendur ein-
eltis greiðan aðgang að þolendum
sínum allan sólarhringinn í gegnum
netið og símann. Auðveldur og eftir-
litslaus aðgangur barna og unglinga
að Internetinu er að öllum líkindum
meiri en nokkru sinni fyrr þar sem
fjölmargir geta nú notað símann til
að fara á netið hvar sem er og hve-
nær sem er. Í grunnskólunum eru
fagaðilar sem ber skylda til að taka á
þeim eineltismálum sem upp koma
innan skólans en það er takmarkað
hvað skólinn getur gert ef ekki næst
samvinna við foreldra í þessum
efnum. Foreldrar bera
fyrst og fremst ábyrgð
á börnum sínum og til
þess að leysa megi úr
eineltismálum er nauð-
synlegt að allir aðilar
séu jákvæðir og tilbúnir
til samstarfs.
Það er mikilvægt að
fjallað sé um einelti; vak-
in athygli á því og þeim
alvarlegu afleiðingum
sem það getur haft í för
með sér. Ég tel þó að það
þurfi að nálgast þessa
umfjöllun á annan hátt en tíðkast
hefur. Við einblínum svo mikið á nei-
kvæðar umfjallanir um eineltismál
og hverjir beri ábyrgð í þeim málum
að við höfum hvorki tíma til né orku
til að líta í reynslubanka þeirra sem
hefur tekist að leysa einelti. Umræða
og umfjöllun um einelti gerir lítið
gagn og bætir ástandið takmarkað
ef engan lærdóm má draga af henni.
Þessi neikvæða nálgun sem hefur
verið í forgrunni getur ekki verið
hvetjandi fyrir þolendur og/eða for-
eldra þeirra og aðstandendur. Skila-
boðin eru að það hafi ekkert upp á
sig að gera neitt í málunum; skólinn
bregðist þolendum og geri jafnvel illt
verra. Þolendum reynist því erfiðara
að sjá ástæðu til þess að biðja um þá
hjálp sem þeir þurfa á að halda. Það
er nauðsynlegt að þau eineltismál
sem hafa hlotið farsælan endi hljóti
meiri athygli og umfjöllun. Það má
telja að með slíkri umfjöllun megi
efla þor og kjark þolenda til þess að
leita hjálpar.
Neikvæð áhrif eineltis eru aug-
ljós. Það tilfinningalega áfall sem
viðkomandi verður fyrir getur haft
áhrif á hann til lífstíðar. Þeir sem
upplifa þær vítiskvalir að verða fyrir
einelti gleyma því seint og getur
tilhugsunin ein vakið sterkar til-
finningar hjá viðkomandi mörgum
árum seinna. Í ljósi þess hve alvar-
legar afleiðingar eineltis eru tel ég
nauðsynlegt að við liggjum ekki yfir
neikvæðum umfjöllunum heldur
leitum lausna. Einblínum ekki á að
krossfesta þá sem brugðust. Beinum
heldur athyglinni að því að finna
leiðir til að koma í veg fyrir að þeir
bregðist aftur.
Einelti í skólum
Leitum lausna en ekki blóraböggla
Sigrún Erla Ólafsdóttir,
kennari í Álfhólsskóla
Í nýlegri frétta-skýringu Jónasar Haraldssonar, rit-
stjóra Fréttatímans, um
Bolaöldur – losunarstað
á mörkum vatnsvernd-
arsvæðis, gerir hann
heiðarlega tilraun til að
leita svara umhverfis-
yfirvalda við spurning-
um varðandi umgengni
við vatnsverndarsvæði
höfðuborgarinnar.
Þar sem svör þeirra
embættismanna sem
fara með stjórn um-
hverfismála í landinu
eru með miklum ólíkindum óskar
undirritaður eftir að koma eftir-
farandi athugasemdum á fram-
færi: Í fyrsta lagi að metnaður
ráðuneytisstjóra umhverfisráðu-
neytisins felist í þeim gjörningi
að vísa málinu til Umhverfisstofn-
unnar. Viðbrögð Umhverfisstofn-
unnar voru að vísa málinu til Heil-
brigðiseftirlits Suðurlands. Hjá
framkvæmdastjóra Heilbrigðis-
eftirlits Suðulands fær ritstjórinn
þær fréttir að nálægð losunar-
svæðisins við vatnsból höfuðborg-
arsvæðisins teljist „verjandi“ þar
sem búið sé að ákvarða í gegnum
vatnsverndina stærð þess svæðis
sem talið er að þarfnist sérstakr-
ar verndar vegna
vatnsnýtingar. Um-
rætt svæði sé utan
vatnsverndarsvæða.
Þessi yfirlýsing
framkvæmdastjór-
ans er vægast sagt
ótrúleg. Telja menn
virkilega að rennsli
vatns virði umferð-
arreglur sem settar
hafa verið af emb-
ættismönnum, við
skilgreiningu vatns-
verndarsvæða? Jafn-
vel forn-Íslendingar
vissu að auðvelt var
að koma höggi á andstæðinga
sína með þvagláti í brunna. Mað-
ur freistast til að spyrja hverra
hagsmuna yfirmenn stjórnsýslu
landsins í umhverfismálum séu
að gæta, þegar áhuginn fyrir
vernd þessarar auðlindar er ekki
meiri en raun ber vitni. Um leið
gæti maður freistast til að spyrja
hvort þetta fólk sé starfi sínu
vaxið. Í því sambandi má nefna að
sami ráðuneytisstjóri umhverfis-
aráðuneytisins og vísaði um-
ræddum fyrirspurnum Jónasar
Haraldssonar til Umhverfisstofn-
unnar, skilgreindi sjálfur í blaða-
viðtali fyrir allmörgum árum
10.000 tonna eiturefnahaug sem
Bandaríkjamenn skildu eftir á
Heiðarfjalli, sem „venjulegt dót“.
Það má vel vera að allt þetta
fólk, sem trúað hefur verið fyrir
mikilvægum umhverfismálum og
auðlindum í eigu þjóðarinnar, telji
efnisflutninga og jafnvel flokkun
sorps vera „verjandi“ í námunda
við vatnsverndarsvæði höfuð-
borgarinnar. Við sem vinnum við
vatnsátöppum teljum þessa stefnu
vera mjög hættulega. Ég hef
heldur ekki enn hitt einn einasta
mann, sem telur þau rök halda
að rennsli vatns virði reglur sem
settar hafa verið af mönnum gegn
einföldustu náttúrulögmálum.
Gvendur góði vissi þetta, ann-
ars hefði hann ekki talið þörf á að
blessa brunnana í Heiðmörk, sem
síðan hafa heitið eftir honum.
Halldór Laxness bað landinu líka
vægðar, þegar að því var sótt.
Freysteinn heitinn Sigurðsson,
jarðvísindamaður á Orkustofnun,
sagði við mig þegar ég leitaði til
hans árið 2005 vegna úthlutunar
æfingarsvæðis til torfæruaksturs
í Jósepsdal að mér bæri að hafa
miklar áhyggjur af því máli. En
Freysteinn hafði þá ásamt dr.
Kristjáni Sæmundssyni rannsak-
að vatnsverndarsvæðið í Heið-
mörk til margra ára.
Losunarstaður á mörkum vatnsverndarsvæðis
Telja menn að rennsli vatns
virði umferðarreglur?
Sigurður R. Þórðarson,
gæðastjóri Iceland Spring á
Íslandi ehf.
34 viðhorf Helgin 1.-3. júní 2012