Læknablaðið - 01.10.1946, Blaðsíða 21

L Æ KNABLAÐIÐ
127
desembei’, þvi í þingbyrjun var
það ekki tilbúið eins og með-
al annars má sjá á þvi að það
er 139 mál þess þings.
1>. 13. des 1945 sendir svo
lieilbi-igðis- og félagsmála-
nefnd efri deildar alþingis
stjórn L. í. svolátandi bréf:
„Heilbrigðis- og félagsmála-
nefnd efri deildar alþingis leyf-
ir sér hér með að senda yður
bjálagt frv. til laga um al-
mannatrvggingar, sem alþingi
liefur nú til meðferðar. Væri
nefndinni kært, ef ábending-
ax-, sem þér kynnuð að telja
ástæðu til að láta nefndinni i
té varðandi þau ákvæði frv.,
er sérstaklega snerta starfsvið
yðar, væru komnar nefndinni
i liendur eigi siðar en um miðj-
an janúar næstkomandi.“
Samskonar bréf sendi hún
jafnframt Læknafélagi Reykja-
viktir.
Með aðstoð Jóhanns Sæ-
mundssonar, eins og fyrr, tókst
að ná i nógu mörg eintök af
frv. til þess að geta sent bverj-
um lækni eintak. Sá Jóhann
um útsendingu til Rejrkjavikur-
læknanna, en stjórn L. f. til
annarra lækna. Jafnframt reit
stjórn félagsins þ. 14. des. öll-
um liéraðslæknum bréf, þar
sem bún bað þá enn á ný að
kynna sér mál þetta rækilega
og láta stjórnina vila skoðan-
ir sínar hið allra fyrsta, þar
sem ekki var gefinn nenxa mán-
aðarfrestur af alþingisnefnd-
inni.
Nú beið stjórn L. í. eftir svör-
um og undirtektum héi’aðs-
læknanna, en það voru aðeins
tveir eða þrir, sem svöruðu
skx-iflega, og einstöku fleiri,
sem minntust á það i sínxtali.
Meðan þessu fór fraixi, íxxeðal
stjórnar L. I. og héraðslækn-
anna, hafði L.R. gengið að þvi
með oddi og egg, að taka frv.
til athugunai-, og sanxdi álils-
gjörð, sexxi telja má fyrir hönd
„practiserandi" lækna og sendi
það þingnefndinni. Gat stjórn
L.í. fyrir sitt leyti vel verið því
samþykk, enda sendi hún ]xað
L.A. til athugunar, þar sem þar
var um að í’æða flesta embætt-
islausa lækna utaxx Reykjavik-
ur og samkvæmt samtali við
formann þess félags, virtust
þeir sæmilega ánægðir með
þau svör. En ennþá var cftir
hlutur héraðslæknanna.
Með svona fáum svörum og
þar senx engin veruleg óánægja
vfir frv. virtist koma fram í
þeim, þá tók stjórn L.I. þann
kostinn, að þegja alveg fyi’ir
þeirra liönd, því ekki fannst
lienni hún lieldur með góðri
samvizku geta lagt blessun sina
vfir fyrirtækið. Svo var og það,
að i lengstu lög var jafnvel bú-
izt við þvi, að þessu stórmáli
yrði ekki flaustrað af á þessu
þingi og yrði því tækifæri til
athugasemda frá þessunx fundi.
En ekki fór svo. Ég get ekki