Læknablaðið - 01.10.1946, Blaðsíða 23

LÆ&NABLAÐIÐ
isl jafnframt lienni og geym-
ist þannig, en ekki gleymist.1)
bess má geta, að Tryggingar-
stofnnnin mun fátt eða ekkert
hafa staðfest af þessmn samn-
ingum, vegna afsláltarleysis,
en það býst ég ekki við að
hafi neitt komið að sök. Hér-
aðskeknar munu eftir sem áð-
ur liafa unnið eftir samning-
unum og fengið borgun sína
nokkurn veginn eftir þeim.
Lijfsölulöggjöf.
Eins og ég gat um í skýrslu
minni til síðasta aðalfundar,
liafði landlæknir, á þvi tíma-
bili sem sú skýrsla var gefin
fyrir, sent stjórnfélagsins frum-
varp til lyfsölulaga, sem var
þannig til orðið, að Jakob Möl-
ler liafði i heilbrigðismálaráð-
herratíð sinni samkvæmt til-
lögu landlæknis, falið honum,
landlækni, að stofna til cndur-
skoðunar lyfsölulöggjafarinn-
ar í lieild og ski])aði einnig,
samkvæmt tillögum hans, hon-
um til aðstoðar við það starf
þá borstein Scheving Tlior-
steinsson, lyfsala, sem fulltrúa
lyfsalastéttarinnar, Sverri
Magnússon, lyfjafræðing, sem
fulltrúa lvfjafræðinga, er ekki
reka sjálfstæða atvinnu, Krist-
inn Stefánsson kennara i lyfja-
fræði við Háskólann og lyfsölu-
sti(’>ra og Einar Bjarnason, full-
Irúa í fjármálaráðunevtinu.
-T) Sjá Jylgjskial T.
129
Hafði stjórn félagsins nokkuð
athugað það frv. og gat ekki
fundið neitt sérstaklega at-
hugavert við það frá sjónar-
miði lækna. betta frumv. var
vist aðeins prentað sem hand-
rit og kom aldrei fram á al-
þingi.
bá gerðist það síðastliðið
liaust, að stjórnir Apótekarafé-
félags íslands og Lyffræðinga-
félags íslands óskuðu eftir að
fá viðtal við stjórn Læknafé-
lagsins og var haldinn stjórn-
arfundur í því skyni ]). 20. okt.
síðastl. Á þeim fundi mætti af
hálfu Apótckarafélags íslands
Stefán Thorarensen lyfsali, en
af hálfu Lyffræðingafélags ís-
lands, stjórn þcss, en hana skip-
uðu þeir Karl Lúðviksson,
lyfjafræðingur, Matthías Ingi-
hergsson og Sigurður Ólafsson.
Tilefni þessarar óskar um við-
tal var áðurgreint frv., sem þó
ekki hafði verið fyrir alþingi
lagt og eftir þvi, sem ])essir
menn skýrðu frá einkum vegna
andstöðu Apótekarafélagsins.
bessir fulltrúar hinna tvcggja
oftnefndu félaga, sem þarna
voru mættir, töldu þó mjög
mikla nauðsyn á, að ný löggjöf
yrði sett um þetta efni, en það
frv., sem fyrr er getið, væri svo
ófullkomið og gallað, að ekki
kæmi til mála að samþvkkja
])að. IJinsvegar kváðust þeir
hafa gert ráðstafanir til að
sainið yrði nýtt frv. til tyfsölu-
laga og fóvu frairi á aðstoð