Læknablaðið - 01.03.1947, Blaðsíða 25

LÆKNABLAÐIÐ
51
Ef polypinn cr stilkaður, cr
bundið fvrir stilkinn og polyp-
inn klipptur af. Ef liann er á
breiðum basis, er slímhúðin
flegin af á því svæði, og slim-
húðarsárið saumað saman, ef
með þarf til að stöðva l)læð-
ingu.
Ef polypinn liggur liærra
uppi, er hann tekinn gegn um
endoscop. Áhaldið sem notað
er til þessa, er mjór stálþráður,
sem endar í lykkju eða töng.
Hinum endanum er smeygt í
gegn um gang á ebonitstöng, og
endar stöngin i handfangi, sem
þannig er gert, að liægt er að
hreyfa virinn fram og aftur
eftir ganginum. Ef polvpinn cr
stilkaður, er lykkjan notuð, og
er hún liert utan um stilkinn.
Áhald þetta er nú sett í sam-
hand við diatermiáhald, og
stilkurinn þannig brenndur i
sundur. Töngin er notuð ef
polypinn er á hreiðum hasis.
Verður þá oftast að fram-
kvæma aðgerðina i fleiri lolum
en einni.
Ef polypinn liefir náðst út, er
gerð vefjarannsókn. Ef illkvnja
hrevtingar finnast í honum, og
raunar hvort sem er, verður að
fylgjast með sjúklingunum á
nokkurra mánaða fresti. Gera
skal amputatio recti, ef mal-
ignar hreytingar koma fram á
staðnum.
Við polyposis intestini er
meðferðin framan af sú sama
og við einstaka polypa. Sjúkl-
ingurinn látinn koma til rann-
sóknar á 3ja—6 mánaða fresti,
og polyparnir leknir hurt eins
liátt og til næst. Sjúkdómurinn
hyrjar venjulcga við kynþroska
aldur og er hægfara framan af.
Ef miklar exacerbationir koma,
og ef sjúklingurinn er kominn
undir þrítugt er vafasaml að
draga lengi að gera amputatio
recti vegna cancerhættu. bað
er rétt að taká burtu rectum og
sigma, jafnvel ])ótt polvposjs
sé um allan colon, því það er
fyrst og fremst á þessii svæði,
sem cancerinn myndast.
Um proctitis var því haldið
fram, að mikill þorri þeirra
væri af emotionel uppruna, og
þóttust læknar sjúkraliússins
venjulega geta rakið ástæðuna
til geðshræringa, og kváðu
sjúkdóminn hafa verið mikl-
um mun algengari i stríðinu en
fyrr og siðar. Hvort þetta er
rétt, og hvort hið sama á við
hér, skal látið ósagt. Annað ein-
kennandi fyrir hrezka stað-
hætti er geysileg notkun drast-
iskra liægðalyfja. Það var al-
gengt, að sjúklingar kæmu með
slæman ])roctitis og kvörtuðu
um óstöðvandi niðurgang, en
lieltu þó daglega í sig ósköpun-
um öllum af hægðalyfjum. Mér
tókst aldrei að uppgötva hvaða
þanki lá á hak við þetla.
Við proctitis oy proctocolitis
voru notaðar ýmsar aðferðir,
sumar gamalkunnar, svo sein
ráðleggingar um lifnaðarháttu