Læknablaðið - 01.03.1947, Blaðsíða 37

LÆKNABLAÐIÍ)
63
inni) á sömu blóðstrokunum
(randtalning I, krákustígs- II
og þverskurðartalning III).
Með öllum þessum aðferðum
töldu þeir niánaðarlega i blóð-
strokum frá 12 manns um bálfs
árs skeið, og kom ávallt fram
bin sami munur. Hér skal að-
eins sýnd tala lympbocytanna.
Meðal lymphocytafjöldi þess-
ara 12 manna var í bverjum
mánuði: Eftir randtalningu 20
—23'/í, krákustigs 25- -29'/ og
eftir þverskurðartalningu 38—
42f/i . í annan stað gerðu þeir
samanburð á þessum aðferð-
um og talningu á glerflögu
(„dekkgler") og voru þær nið-
urstöður þannig (meðaltal 30
manna): Glerflaga, lymphoc.
24'/, randtalning 21%, kráku-
stígs 28% og þvers 37%. Hrein
randtalning mun sjaldnar við-
liöfð en liinar aðferðirnar.
Sumir telja og af hreinu banda-
Iiófi (Klotz 1940). Krákustigs-
talning í einhverri mynd og
þverskurðar, munu algengustu
aðferðir við talningu í blóð-
stroku. Eim aðrir telja á gler-
flögu, og er það sennilega bezta
aðferðin. Krákustígsaðferðin
getur að sjálfsögðu gefið mjög
mismunandi árangur eftir því,
hve langt er talið inn á breið-
una. Annars vegar getur hún
nálgast randtalning, hins veg-
ar þverskurðar. í dæmunum,
sem hér voru sýnd (Mc Gregor
& al.), var hún þann veg, að
aðeins voru talin 3 svið inn
frá röndinni liverju sinni (aldr-
ei lengra en 1 mm), enda var
árangurinn miklu nær rand-
talningu. Með því að skipta
nokkrum strokum í reiti og
telja öll hvitu blóðkornin, tald-
isl þeim Mc Gregor svo til, að
randtalningin færi nær því
rétta en þvertalningin, en
krákustígstalning meðfram
röndunum, eftir þeirra aðferð,
gæfi réttasta mynd. Af hinum
aðferðunum, sem þeir lýsa,
mundi talning á glerflögu koma
næst.
Vafalaust er munurinn eft-
ir talningaraðferðum á blóð-
stroku og háður ýmsu öðru, svo
sem breidd strokunnar og
lengd, stærð blóðdropans o. fl.
Er þvi ekki sagt, að niðurstöð-
ur þeirra Mc Gregors séu al-
gildar. En þær sýna þó nauð-