Læknablaðið - 01.03.1947, Blaðsíða 31

57
fsreining hvítu blúdkuriiaiina
(„difíerential ta!ning“)
í sambandi við manneldis-
rannsóknirnar 1939—40 var
fólkið, sem þær tóku lil skoð-
að allrækilega. Meðal annars
var blóðrauði mældur og um
leið var blóðdropi strokinn út
á gler (blóðstroka) til skoðun-
ar og talningar síðar. Um blóð-
rauðamælingarnar var getið í
skýrslunni, sem gefin var út
um rannsóknirnar, en þá liafði
ekki unnizt tími til þess að at-
huga allar blóðstrokurnar.
Flestir þeirra, sem fengizt
liafa við blóðskoðun liér á
landi, munu fljótlega hafa rek-
ið sig á það, að innbyrðis hlut-
föll hvítu blóðkornanna virð-
ast allfrábrugðin þvi, er talið
er venjulegast í flestum
kennslu- og handbókum, er um
þessi efni fjalla. Hlutfallstala
lymphocvta er t. d. oftast tal-
in vera um 25%, en hér virð-
ist hún að jafnaði talsvert
hærri, sjaldan undir 30% en
oft um 40% og ósjaldan liærri,
og það þótt ekki verði greint
að um þær sjúklegar breyting-
ar sé að ræða, er gætu rask-
að blóðmyndinni svo mjög.
Væri þetta staðfest með nægi-
lega víðtækum athugunum, og
gert ráð fyrir að um sambæri-
legar rannsóknaraðferðir sé
að ræða (en það mun athugað
síðar), væri blóðmyndin ann-
aðhvort nokkuð öðruvísi liér
en víðast annars staðar, eftir
kennslubókunum að dæma, eða
þá tölur kennslubókanna óná-
kvæmar og villandi. Er það að
visu ekki óþekkt fyrirbrigði, að
tölur, sem einu sinni liafa kom-
izt í þær — þótt í uppháfi séu
byggðar á mjög takmörkuðum
athugunum — loði þar við og
liver taki þær cftir öðrum um
langa liríð, jafnvel eftir að sýnt
er að þær séu óáreiðanlegar.
Áður en blóðskoðun þeirri
er hér greinir frá, var lokið,
liöfðu þeir .Tón Steffensen og
Theódór Skúlaon birt árangur
af talningu hvítra blóðkorna
frá fjölda manns (322) á ár-
unum 1939—42. Allt var þetta
fólk, sem læknar höfðu vísað
til þeirra til blóðrannsóknar,
en heilsufari þeirra þó svo
Iiáltað, að ekki virtist ástæða
til að ætla, að hvíta hlómvnd-
in væri að nokkru ráði breytt
frá því sem „eðlilegt“ mætti
telja. Þetta fólk var á aldrin-
um 16—69 ára, langflestir þó
18—50 ára. Blóðið var tekið að
morgni úr æð og strokið út á
gler á þann hátt, er hér tiðk-
ast. 200 livít blóðkorn voru tal-