Læknablaðið - 01.03.1947, Blaðsíða 29

LÆKNABLAÐIÐ
55
Reykjavíkur i þeim erindum
að ganga upp í 2. bekk Lærða
skólans með fyrstubekkingum.
Hann fékk þá að lesa á dag-
inn i húsnæði því, er stýri-
mannaskólinn notaði þá, en
það var lítið inis, er Markús
skólasljóri hafði reist vestan
við liús sitt, „doktorshúsið“, og
áfast við það. Ég' átti þá lieima
í „doktorshúsinu“ og var að
lesa undir stúdentspróf. Hitt-
umst við því oft, og tókst skjóti
með okkur hezti kunningsskap-
11 r; fannst Jiað á öllu, að hann
var hetur andlega vakandi og
álti fleiri hugðarmál en geng-
ur og gerist uni flesta á lians
reki. Meðan ég var í Reykja-
vík, eftir að kynni okkar lióf-
ust (fram á vorið 1901); fund-
umst við oft, og lór jafnan hið
hezta á með okkur, þótt ekki
værum við ávallt sammála.
Eftir það sáumst við ekki nema
á margra ára fresti og skrifuð-
umst ckki á svo teljandi væri,
en aldrei rofnuðu þó kynni
okkar með öllu og urðu meiri
en nokkru sinni fyrr, eftir að
við vorum háðir komnir liing-
að til Reykjavíkur. Leið sjald-
an svo nokkur vika. að ég liti
ekki inn til Þórðar einu sinni
eða oftar; ælíð var liann glað-
ur og reifur, þótt farlama væri,
ætíð voru næg umræðuefni og
aldrei varð það að baga, þótt
okkur greindi á um eitthvað,
því að Þórður hafði þann sjald-
gæfa eiginleika, að vera hæði
fullur af áhuga og umburðar-
lyndur í senn. Rétl er þó að
geta þess, að jiað var nokkurs
konar jiegjandi samkomulag
milli okkar að ræða ekki um
„eilífðarmálin", eftir að við
liöfðum farið inn á það svið
einu sinni eða tvisvar og geng-
ið illa að samrýma trúarvissu
lians og' efasemdir minar, án
jiess þó, að i neina hrýnu slægi.
En, eins og kunnugt er, var
Þórður einn af liélztu mönn-
um Sálarrannsóknafélagsins og
í stjórn þess frá 1918 til ævi-
loka. Tel ég vist, að hin örugga
trúarvissa hans um lífið eftir
dauðann hafi átt sinn þátt í
að lélta lionum byrðina, er
„hjörg yanheilsu á hrjósti hon-
um lágu“, og hefði ég sizt al'
öllu viljað verða til að veikja
j)á trú, jiótt ég hefði getað, sem
fráleitt er, því að sú trú er góð
manni, hver sem hún er, sem
lijálpar honum til að hera and-
streymi lífsins. Annars voru
hugðarmál Þórðar svo mörg,
að nóg var til að tala um, ])ótt
j)etta gengí undan; var liann
liinn skýrasti og skemmtilegasti
maður í viðræðum, tilsvörin
hnvttin og gáfuleg, og voru við-
ræður við hann nokkurs konar
andleg leikfimi. „As the knife
needs tlie grindstone, so tlie
mind needs tlie touch of an-
otlier mind“, liefir gáfaður rit-
höfundur sagt; til þess að bæta
úr þeirri jíörf, fannst mér við-
ræður við Þórð hetur fallnar