Læknablaðið - 01.04.1953, Blaðsíða 26

116
LÆKNABLAÐIÐ
liúðin í kj.holum þeirra er og
oft alsett polypum. Þessir poly-
par geta lagst fyrir op (ostium)
kj.holunnar og lokað því að
mestu eða öllu. Ivomist smitun
i liolu, sem þannig er ástatt
fyrir, eru mikil líkindi til, að
úr því verði langvinn bólga,
sem treglega gengur að batna
sjálfkrafa.
En jafnvel þó engir polypar
séu í nefi eða holum, sýnir
reynslan að sinusitar i ofnæm-
issjúklingum eru yfirleitt þrá-
látari og erfiðari viðureignar
o O
en í öðru fólki og gengur
stundum illa að lækna þá,
Iivaða brögðum sem beitt er.
Oft eru einkenni frá s. m.
chron. svo lítil, að sjúklingar
geta gengið með sjúkdóminn
mánuðum eða jafnvel árum
saman, án þess að hafa hug-
mynd um hann. En algengast
mun þó vera að hans verði ei' t-
livað vart, á einn eða annnn
liátt. T. d. gelur hólgan hlossað
upp og gefið svipuð einkenni
og lýst var við s. m. acuta.
Annars eru einkennin venju-
lega heldur óljós. Oft kemur
þetta fólk með kvartanir um
höfuðþyngsli eða höfuðverk,
sem lýsir sér með ýmsu móti,
nefstíflu, nefrennsli og slim í
Iiálsi. Það hefur og títt almenn
einkenni eins og slappleika,
lystarleysi og þrevtu. Margir
geta þess, að þeim hafi verið
hent á, að ódaun leggi frá vit-
um þeirra. Aðrir finna sjálfir
óþef í nefi sínu, eða slæmt
hragð í munni öðru hvoru.
Fylgikvillar (complicationes)
eru margir. Hið stöðuga graft-
arrennsli veldur oft rhinitis,
rhinopliaryngitis, otitis, phar-
yngitis, laryngitis, tracheitis,
bronchitis, oesofagitis og gas-
tritis. Talið er einnig, að neur-
itar og neuralgiur, eins og t. d.
trigeminusneuralgiur, geti staf-
að af langvinnum sinusitis.
Allar þessar bólgur geta
batnað fljótlega, þegar kj.holu-
bólgan hefur læknazt. T. d. hef
ég þó nokkrum sinnum séð
þráláta otita hatna, þegar
rennslið frá kj.holunni hætti,
sömuleiðis langvarandi hæsi
og hósta. Asthma bronchiale
er og stundum afleiðing s. m.
chr. eins og ég drap á, en ekki
er sennilegt að það sé bein-
línis sjálft rennslið frá sinus
niður í bronchi, sem því
veldur.
Sjúkdómsgreining.
Takmörkin milli acut og
kroniskrar kj.hbólgu eru, eins
og fvrr segir, óskýr og liafa
sumir því tekið það ráð að
búa þau til og telja kroniska
bólgu, ef hún er 3ja mánaða
gömul eða eldri, og mun ég
halda hér þeirri skiptingu. En
um aldur bólgunnar verður oft
ekkert vitað með vissu.
Það eru engin einkenni „sér-
stæð“ (pathognomonisk) fyrir
s. m. chronica, og jafnvel út-