Læknablaðið - 01.06.1955, Qupperneq 12

36
LÆKNABLAÐIÐ
sem ennþá halda dauðahaldi í
thoracoplastik sem einustu
skurðaðgerð við lungnaberklum,
hættir mjög við að gleyma þess-
um óhamingjusömu sjúklingum.
Margar af upphaflegu ástæð-
unum til thoracoplastíkur þykja
nú jafnsjálfsagðar til resectio
pulm. Sumir gera þó ennþá
thorakoplastík við laesio apical-
is fibrocaseosa persistans, eink-
um ef sjúkdómurinn er aðeins
öðru megin, sjúklingurinn hef-
ur sýnt góða mótstöðu og aðrar
íhaldssamari aðgerðir hafa
reynzt árangurslausar. Þeim fer
þó stöðugt fjölgandi, sem vilja
resecera þessi tilfelli, svo sem
síðar mun getið. Thoracoplastik
skal forðast að gera á mjög
ungum sjúklingum. Hjá þeim
ber oft mikið á sérstöku formi
sjúkdómsins með mikilli út-
breiðslu um lymfubrautir og
exsudatio og verkar collaps-
therapía illa á það. Þá er og
unglingum á vaxtarárunum
hættara við bæklun eftir aðgerð-
ina svo sem vaxandi kypho-
scoliosis. Gamlir sjúklingar
þola thoracoplastik oft illa
vegna lélegrar „cardiorespira-
toriskrar reserve“. Við thora-
coplastik er ekkert numið burt
af hinum sýkta vef og verður
því að treysta á hægfara og
vafasaman bata með þessari að
gerð.
Yfirburðir eða kostir resectio
pulm. væru óumdeilanlegir ef
alltaf tækist að nema burt alla
berklaskemmdina úr hinu
sýkta lunga og yrði þá útilokað,
að sjúkdómurinn tæki sig upp
aftur með bronchogen eða
hematogen útbreiðslu.
Nú er það reynsla allra
lungnaskurðlækna, að berkla-
skemmdirnar, sem finnast við
skurðaðgerð, eru oftast nær
meiri og útbreiddari en álitið
var út frá röntgenmynd, þar
sem smáfoci í námunda við að-
alskemmdina eða í öðrum
lungnahlutum koma ekki fram
á myndum. Það er því oft, sem
ekki tekst að skera burt allar
berklaskemmdirnar, en aðal-
skemmdin er þá reseceruð og
eins mikið af hinum og ástæða
er til og auðvelt er að ná. Ef um
caverna er að ræða er augljóst
mikilvægi þess fyrir sjúkling-
inn að losna við hana, enda þótt
skilja verði eftir nokkur smá-
hreiður. Hér er að finna ástæð-
una til þess, að chemotherapia,
og það oft í langan tíma, er tal-
in sjálfsögð eftir resectio, enda
þótt reynslan hafi sýnt, að mjög
sjaldan séu ræktanlegar bakt-
eríur í þessum smæstu foci.
Það eru því margir sjúklingarn-
ir, með útbreiddan sjúkdóm í
öðru eða báðum lungum, sem
hafa fengið bót við að cavernae
eða stærstu skemmdirnar voru
numdar burtu og þeim síðan
gefin chemotherapia í langan
tíma. Það hefir verið talið, að
sjúkdómur, sem skilinn er eftir
í slíkum tilfellum, taki sig frek-