Læknablaðið - 01.05.1957, Qupperneq 37

L Æ K N A B L A Ð I Ð
23
ar erfiðleilca líka, að þeir, sem
í kringum hann eru, eru ekki
allir jafn umburðarlyndir eða
fordómalausir, og þó það sé
ekki nema ótti þeirra, þá gerir
það eða getur gert sjúklingn-
um lífið leitt. Hann er því líka
þurfandi fyrir ráðleggingar og
psykotherapi, en það á jafn-
iramt við um fjölskyldu lians
og jafnvel félaga, sé þess nokk-
ur kostur.
Við sjúklinginn verður að
^eS8'ja áherzlu á reglusamt lif,
mátulega lireyfingu, að forðast
þreytu, ofát, mikla vökvatekju
og að halda sér alveg frá á-
fengi. Þjóðfélagslega hliðin er
hins vegar of umfangsmikil til
þess að hægl sé að fara út í
það hér.
Þá er spurningin: Ilvenær á
að beita krampastillandi lyfja-
gjöfum? Eitt einstakt krampa
kasl er kannske tæplega næg
astæða fvrir lyfjameðferð, sem
uiyndi vara a. m. k. 3—5 ár.
En endurtakist það, allra helzt
hvað eftir annað, horfir öðru-
visi við, eða komi önnur þau
einkenni fram, sem hendi til
epilepsi: ahsensar, endurtekin
köst með rugli, eða þokuvit-
lllld, o. s. frv.
Undir öllum kringumstæð-
uui er ásfæða til þess að gera
uákvæma neurologiska rann-
s°kn og fá góða sjúkrasögu,
setu líka nái til náinna ætt-
'ugja, og ef mögulegt er að
*ekið sé heilarit. Eðlilegl heila-
rit þýðir ekki óhjákvæmilega
það sama og': engin epilepsi,
eins og minnst hefur verið á
áður. Ýmsar aðferðir eru not-
aðar til þess að fá fram leynda
hrynjandi-truflun: of-öndun
(hyperventilation), smá
skammtar ef ijentazol i. v. og
hlik-erting (flikerstimulering).
Þar sem heilarit er eðlilegt
að undantekinni epilepsi-trufl-
uninni, sensu strictiori, (þ. e.
að alfa-hrynjandin sé eðlileg
og theta-hvlgjur séu innan
leyfilegra takmarka) og hjá
þeim sjúkl., sem engar vefræn-
ar heilaskemmdir finnast hjá,
má vænta þess að heilarit verði
eðlilegt við krampastillandi
meðferð.
Hvaða lyf sé bezt að nota er
aðeins liægt að segja í stórum
dráttum, en annars er ekki
annað að gera en að þreifa sig'
áfram. Ilafi náðst góður klin-
iskur árangur, getur verið gotl
og meðmælavert að gagnprófa
hann með heilariti, því þar má
oft sjá epileptiska truflun, þó
hún gefi sig ekki til kynna
kliniskt, en það verður J)á að
skoðast vottur um ónóga lyfja-
gjöf-
Sé um hreint grand mal að
ræða má nota fenemal, phenyl-
hydantoin, mysolin, mesan-
toin, eða einhver þessara lyfja
saman. Hvað algengast mun
vera að nota phenylhydantoin
—4 sinnum á dag og fenemal
i viðbót með kvöldskammtin-