Læknablaðið - 01.12.1957, Qupperneq 62

156
L Æ Iv X A B L A Ð I Ð
mennt viðurkenndar af þeim,
sem mest fjalla um þessi mál.
Ekki er þó til nein viðimandi
skýring á því, hvers vegna sum-
ir, og aðeins fáir, sjúklingar
með cystinuriu mynda steina,
en aðrir ekki. Ekki er þar því
til að dreifa, að þeir, sem mest
magn skilja út af cystini i
þvagi hafi mesta tilhneigingu
til steinmyndunar.
Margt er enn á huldu um af-
drif cystins i likamanum, og
sumt ærið mótsagnakennt í
augum þess, sem lítt er að sér
í Iífefnafræði. Menn lcom-
usl fljótt á snoðir um, að cyst-
inmagn þvagsins var i réttu
hlutfalli við eggjahvituinni-
hald fæðunnar, og var það
eðlilega talið stafa af cystin-
innihaldi eggj ahvítunnar, en
seinna kom i ljós, að ástandið
er að verulegu leyti óháð því,
hvort fæðan er eggjahvílurík
eða -snauð. Sjúklingur með
cys tinuriu getur meira að segj a
oxiderað cystin bæði fljótt og
vel, og cystin unnið úr þvagi
sjúklingsins sjálfs oxiderast að
fullu, þegar honmn er gefið
það inn. Ekki fær það heldur
staðizt, að cystinurian stafi af
óþarflega miklu cysteini, ho-
mocysteini, methionini eða
öðrnm aminosýrum i fæðunni,
sem geta breytzt i cystin, því að
vísu minnkar það, en hverfur
þó hvergi nærri við algjört
svelti. Er þannig hluti af því af
endogen uppruna.
Ef niðurstaða Lewis um tiðni
cystinuriu er lögð lil grundvall-
ar, þ. e. a. s. að 1 af hverjum 360
heilhrig'ðra hafi cystinuriu, eru
ca. 150 cystinuriusjúklingar liér
á landi. Tveir hundraðshlutar
þeirra ættu að liai'a cystinstein
i þvagfærum. Ekki fær þetta
staðizt. A ca. 10 ára tímabili
efnagreindi ég alla þvagsteina,
sem til féllu, á Landspítalan-
um, Sjúkrahúsi HvítabandsinS
og marga á St. .Tósepsspítalan-
um í Reykjavík, samtals steina
úr rösklega 150 sjúklingum,
og fann aðeins 2 með cystin-
steina, og keinur þetta hlutfall
nokkurn veginn heim við það,
sem aðrir hafa fundið. (Mör-
ner, 1920, fann 47 cystinsteina á
móti 5292 af öðru tagi, 1:113.
Suby fann minna en 1% á með-
al 2800 steina, sem efnagreind-
ir voru). En Lewis, sem manna
mesl hefur rannsakað þetta at-
riði, telur að steinmyndun sé
ekki eins algeng hjá cystinuriu-
sjúklingum og talið hefur ver-
ið, en rannsóknir hans benda
hins vegar ólvírætt lil þcss, að
cvstinuria sé miklurn mun al-
gengari.
Annars eru niðurstöður
rannsókna á þessu alriði
næsta ósamhljóða, enda vafa-
laust erfitt að komast að hinu
sanna nema með víðtækum
rannsóknum á heilbrigðu fólki,
þar eð cystinuria gefur engin
subjektiv einkenni. Af 37 cyst-
inuriusjúklingum, sem Ren-