Læknablaðið - 01.12.1957, Side 70

lfvl
L Æ K N A B L A Ð I Ð
in hefur ekki unnið svo mikið
á þá hálfa öld, sem síðan er
liðin. Ég fletti upp í 5. útgáfu
af Fæðingafræði þeirra Ols-
hausen og Veit, sem prentuð
var 1902.
I sambandi við blöðrumola
minnast þeir á sjaldgæfan
sjúkdóm, sem Saenger hafi sér-
slaklega lýst. Sjúkdómurinn
kemur oftast fyrir lijá konum,
sem hafa haft blöðrumola, en
einnig of't eftir fósturlát eða
fullburða fæðingar. Hann lýsir
sér með óreglulegum og mikl-
um blæðingum frá kynfærum
nokkrum mánuðum eftir fæð-
inguna, sjaldan efiir lengri
tíma en eitt ár. Þessu fylgir
venjulega mikill ahnennur
sjúldeiki, hitahækkun og
lungnaskemmdir. Við rannsólcn
finnst i leginu æxlisvöxtur, sem
svipar til fylgjuvefs, sem Iief-
ur orðið eftir í leginu. Eftir að
þetta hefur verið hreinsað
burt, myndast aftur sams kon-
ar vöxtur, og oft er svo að þá
fyrst er hinn eiginlegi sjúk-
dómur greindur. Enda þótt
takist að greina sjúkdóminn á
byrjunarstigi og legið sé tek-
ið, þá heppnast ekki alltaf að
bjarga lifi sjúklingsins. Sér-
kennilegt er það við þennan
sjúkdóm, að hann breiðist út
úrn líkamann með blóðinu, og
einkum til lungnanna og í vef-
inn umhverfis leggöngin. Enn
fremur koma fyiir útsæði i leg-
göngin, meðan konan enn er
barnshafandi.. Smásjárskoðun
sýnir að æxlið er samsett úr
tveimur tegundum af frumum:
Annars vegar breiðum af ein-
kjarna frumum, sem margar
eru í skiptingu, og hins vegar
margkjarna frumum með ó-
reglulegu protoplasmö, þ. e.
frumum Langhans-lagsins og
syneytium-lagsins. I nokkrum
tilfellum finnast totuinvndan-
ir (villi) í sjálfu æxlinu og lika
í útsæðishnútunum.
Þeir geta þess líka að hlöðru-
móla geti vaxið inn i legvegg-
inn og eytt honum, eins og
mola-destruens, og segja frá
tilfellum þar sem konur dóu
úr blæðingum frá þessum góð-
kynja skemmdum. eða þá úr
lífhimnubólgu, án þess að
meinið væri illkynjað. Þeir
segja að totur æðabelgs (villi)
berist með blóðinu, en það
geti ekki verið megin or-
sök malignitets, því slíkt eigi
sér stað á eðlilegum meðgöngu-
tíma, án þess að úr verði ill-
kynja vöxtur, þó það sé algeng-
ara með blöðrumola. March-
and álítur upprunalegu orsök-
ina vera sjúkdóm í egginu, sem
veldur því að syncytium fer
að vaxa svona, og bau i að
skilja þetta þannig að illkynja
vöxtur frá fóstrinu tæki sér
bólfestu í vefjum móðurijinar
og eyðilegði þá. Olshausen tel-
ur ekki útilokað að hin upp-
runalega skemmd sé í leginu,
og telur fram því til sönnunai