Læknablaðið - 01.06.1960, Qupperneq 31

LÆKNABLAÐIÐ
61
skilja blóðkornin frá og árang-
ur af gerlaprófun var kunnur,
var öllum vökvanum liellt sam-
an, nema vökvinn úr einhverri
deild hefði reynzt mengaður, þá
var hann að sjálfsögðu ónýttur.
Veirumagnið i vökvanum var
svo metið eftir samloðunarverk-
un á rauð hænsnablóðkorn.
Tvær leiðir komu lielzt til
greina til að ná veirunni úr
eggjavökvanum. Önnur er sú
að láta hana bindast rauðum
hænsnahlóðkornum, sem þá er
hætt í vökvann. Þegar þau eru
svo skilin frá í venjulegri skil-
vindu, taka þau veiruna með
sér. Síðan má þvo blóðkornin
og að lokum losa veiruna frá
þeim í saltvatni. Þessi aðferð
var reynd i fyrstu, en horfið
frá því að nota Iiana að nokkru
ráði, er sýnt þótti, að hún mundi
ekki henta, ef um nokkurt veru-
legt magn væri að ræða til úr-
vinnslu. Var þá m. a. liætt við
hlóðkornalosi.
Hin leiðin var að skilja veir-
una frá eggjahvítuefnum vökv-
ans í hraðgengri skilvindu. Þeg-
ar þetta var reynt og skilið var
í Spinco-skilvindu með liæfileg-
um hraða til þess að hotnfella
veiruna, án þess að uppleyst
hvítuefni fylgdu með, fór þó svo,
að of mikið af framandi efnum
féll til hotns. Liklegt þótti, að
þetta væru stærri agnir en vejr-
an. Eftir nokkrar tilraunir
reyndist það hezta ráðið til að
losna við þær, að skilja vökvann
fyrst í Spinco-skilvindunni með
10.000 snúninga ln-aða á mínútu
í 7 mínútur. Þetta nægði til að
hotnfella „óhreinindin“. Með
þeim fór að vísu litið eitt af veir-
unni, en að jafnaði minna en
10%. Þegar veiran var síðan
felld, sýndi samanhui-ðarmæl-
ing, að með þessu móti fékkst
um 60% minni eggjahvíta í
veirubotnfallinu.
Þessi aðfei’ð, að hreinsa vökv-
ann með því að skilja hann
með 10.000 s/m í 7 mínútur
(8.300xg), var því tekin upp.
1 þennan vökva var svo sett
formalín (1:4000), en styrkleiki
þess var ákveðinn með „titrer-
ingu“. Nú var vökvinn látinn
standa í kæliklefa (2—3°C) í 4
sólarhringa. Þá var veiran dauð
og var nú hotnfelld með því að
skilja vökvann á ný með 24.600
s/m i y2 klst. (50.700xg). Veiru-
hotnfallið var síðan leyst upp
í litlu magni af 0.05M „Tris“-
upplausn, pH 7,2. Þá var veiru-
magnið mælt og upplausnin
þynnt, svo að 100 einingar
(CCA-einingar) voru í hverjum
ml, eftir að í hana hafði ver-
ið sett merthiolat (1:10.000)
og aluminiumfosfat (4mg/ml)
í hlaupkenndri (kolloid) upp-
lausn. Var þá bóluefnið full-
unnið. Fylgzt var með magn-
inu af eggjahvítu í hinum ýmsu
lögunum af bóluefni. Til þess
var eggjahvítan úr 4 ml af bólu-
efni felld út og köfnunarefni
fellingarinnar ákveðið með að-