Læknablaðið - 01.06.1960, Síða 37

LÆKNABLAÐIÐ
37
og bókasafn, og 1732 var audi-
torium maximum vígt og ný
reglugerð háskólans staðfest.
Þessi reglugerð bar þó meiri
keim vonleysis vegna undan-
genginna börmunga en gróanda
nýrra tíma, að því er tekur til
læknisfræðinnar og náttúruvís-
inda, því að einmitt um þessar
mundir voru Sylvius, Boer-
baave, Petit o. fl. að endurbæta
læknakennsluna bjá sér, meðal
annars með bættri líffæra-
kennslu, auknum líkskurði og
með því að draga kírúrgíuna úr
höndum bartskeranna inn í há-
skólanámið, og Haller var að
hefja starf sitt á sviði lífeðlis-
fræðinnar.
Reglugerðin mælir svo fyrir,
að 2 prófessorar skuli vera i
læknisfræði, en leggja skuli nið-
ur prófessorsembættið í eðlis-
fræði (philosophia naturalis).
Attu eftirleiðis annaðhvort pró-
fessor í læknisfræði eða stærð-
fræði að annast þá kennslu, en
hún tók með öðru til almennra
náttúrufræða.
Báðum prófessorunum i
læknisfræði var skvlt að kunna
góð skil á efnafræði, og átti
annar þeirra að lesa fyrir líf-
færafræði og gera líkskurði,
jafnframt almennri læknis-
fræði, en hinn átti að lialda fyr-
irlestra fyrir yngri nemendurna
í grasafræði og lyfjafræði og
styðjast í kennslunni við grasa-
garð háskólans og grasasöfn-
unarferðir um landið, lil þess að'
nemendur lærðu að þekkja jurt-
irnar, lcraft þeirra og lækninga-
mátt.
Með þessari nýj u reglugerð er
því náttúruvísindum gert lægra
undir höfði en verið hafði sam-
kvæmt binni eldri.
Hver prófessor átti að lesa
fyrir þrisvar í viku, eina stund
liverju sinni, og endurtaka lestr-
arefnið einu sinni í viku. Þeim
bar að disputera publice einu
sinni á ári, að viðlagðri 20 rd.
sekt, færist það fyrir. Prófessor-
arnir máttu liafa collegia pri-
vata á Iieimilum sínum, gegn
gjaldi af efnuðum nemendum,
en endurgjaldslaust af snauð-
um. Bækur bókasafnsins mátti
aðeins lána prófessorum.
Þegar reglugerðin var samin,
voru allir læknaprófessorarnir
gamlir menn. Caspar Bartholin
(yngri) var 75 ára og löngu
hættur kennslu, Jóhannes de
Buchwald 72 ára og Georg Fred-
rik Frank de Frankenau 61 árs
og lézt sama ár og reglugerðin
kom til framkvæmda. 1 hans
stað kom þýzkur próf. med.,
Georg Detharding (1671—
1747), sem var búinn að gegna
prófessorsstörfum í Bostock í
35 ár og var 62 ára að aldri.
Hann hafði getið sér nokkurs
orðstírs á yngri árum, en naum-
ast verður sagt, að með honum
berist háskólanum nýtt blóð,
og frekar lítilla vinsælda naut
hann í Danmörku. Próf. Hans
Gram getur hans svo í bréfi