Læknablaðið - 01.06.1960, Qupperneq 39

L Æ K N A B L A Ð I Ð
69
trum anatomico-chirurgicum og
síðan arftaka þess, Kirurgisk
Akademis, sem slotaði ekki fyrr
en 1838, að það var sameinað
læknadeildinni.
Hér við má svo bæta einni
hrellingunni enn fyrir lækna-
deildina. Þegar hinn fyrsti al-
menni spítali tók til starfa í
Kaupmannahöfn 1757, Friðriks-
spítali, þá urðu starfsmenn og
nemar Theatrum læknar hans,
en nemar og læknar læknadeild-
ar fengu þar engan aðgang fyrst
í stað.
Meðan þessu fór fram hjá
Ivryger, stóð háskólinn enn uppi
rúinn að lieita öllum kennslu-
tækjum í læknisfræði. Það var
ekki fvrr en 1740, að Dethard-
ing tókst að koma á laggirnar
likskurðarstofu og smáherbergi
fyrir væntanlega náttúrugripi,
og varð hann að leggja fé til
þess úi' eigin vasa, en fékk það
þó endurgreitt síðar. Þá var
jafnframt ákveðið, að háskólinn
ætti að fá annaðhvert lík á móti
Tlieatrum anatomico-chirurgi-
cum, en þar með var ekki allt
fengið, því að enn þá vantaði
prosektor til aðstoðar Bucli-
wald, sem var anatomiu-kenn-
arinn. Hann sótti því um að fá
helming þeirrar uppliæðar (400
rd.), sem stofnun Krvgers hafði
til þessara nota, til að launa
prosektor, en fékk það svar, að
S. Kryger myndi lána honum
mann, þegar með þyrfti. Þetta
hoð mun þó Buclnvald ekki hafa
þegið, af skiljanlegum ástæðum,
og því mun hafa verið lítið um
líkskurð hjá honum.
Það verður því ekki sagt, að
kennslustofnunin hafi verið
glæsileg, sem Bjarni Pálsson
settist í, en um læknanámið seg-
ir i ævisögu lians, að jústisráð
Detharding liafi verið „fyrsti
lærari Bjarna í Læknis-list, upp-
örfaði hann eins og faðir, og
kom honum til að offra sig all-
ann Læknis-gyðjunni Hvgienu,
en deyði af hrotfalli, þann 23ja
Octóhr. 1747 (á að vera 19.
okt.); og þráði ætíð Bjarni hann
mjög“ (33.—34. bls.). Hér er
ekki nánar tekið fram, hvað De-
tharding kenndi, en kennslu-
skrárnar fyrir árin 1738—’44
eru samhljóða um kennslu lians,
svo að gera má ráð fvrir, að
hún liafi verið óbreytt 1747, en
í kennsluskránum segir um
hana: „Hora 11 Quæ ad Medi-
cinæ dogmata capienda et ad
seientiam naturalem sihi com-
parandam facere poterunt puh-
lice et privatim Auditoribus
isthoc sitientibus instillare porro
sedulus erit.“ (Panum 1880, 63.
bls.).
Þó að Dönum liafi ekki þótt
mikið til Detliardings koma sem
vísindamanns, þá var hann dug-
legur og samvizkusamur kenn-
ari, og Bjarni hefur sýnilega
liænzt að honum. En varla er
gerandi ráð fyrir, að liann hafi
haft mikil áhrif á lækniskunn-
áttu Bjarna svo skamma hrið