Læknablaðið - 01.06.1963, Blaðsíða 43

LÆKNABLAÐIÐ
67
ur 'heitinn mun oft hafa komið
veðurbarinn og uppfenntur til
hæja eftir löng og erfið ferða-
lög, ýmist gangandi eða á skíð-
um, enda engir bílar þá til eða
hægt að koma þeim við fyrstu
árin, sem liann var héraðslækn-
ir í Reykdælahéraði. En úr þessu
'héraði fór hann i hérað, sem var
liægt og rólegt vfirferðar, þó að
oft muni liafa verið erilsamt í
Hólshéraði.
Alls staðar mun Sigurmundur
liafa stundað störf sín af kost-
gæfni og samvizkusemi. Hann
lét sér annt um sjúklinga
sina, var oft og tíðum glögg-
ur á greiningu kvillanna, og
að því loknu var hann skjót-
ur í ályktunum, hvort heima
væri unnt að veita viðeig-
andi hjálp eða eigi. í einangr-
un og afskekktu héraði hefur
mörgum héraðslækni verið það
þung raun og mikið áhvggju-
efni að geta eigi notið samstarfs
og vinnuráðlegginga félaga
sinna nema símleiðis eða bréf-
lega, ef það var þá hægt. Vinnu-
skilyrðin og samgöngurnar hafa
mikið breytzt, sem betur fer.
Sigurmundur heitinn var einn
þeirra, sem lifði þessar breyt-
ingar. Margháttuðum breyting-
um tóku heilbrigðismálin á
starfsferli hans, og meðferð
sjúklinga hefur tekið stökk-
breytingum siðustu 50 árin.
Við vorum grannar um nokk-
urra ára skeið.Við bárum stund-
um saman bækur okkar á þeim
árum, og reyndist liann þá alltaf
ráðhollur og oft ráðsvinnur.
Síðan skildi leiðir um stund,
en tíminn leiddi hesta okkar
saman að nýju, en þó með öðr-
um hætti. Nú var hann orðinn
sjúkur maður og vissi vel, að
hverju stefndi. Nú var skipt um
hlutverk; hann orðinn sjúkl-
ingur. Nú grundaði hann sinn
eigin kvilla með þeirri ihygli
og athugun, sem hann hafði áð-
ur beitt við sjúkdóma annarra.
Alll var það með binni stóísku
ró; sem honum entist lil lnnztu
stundar.
Sigurmundur kvæntist 2.
ágúst 1913 Önnu Kristjönu Egg-
ertsdóttur, Jochumssonar (f. 24.
nóv. 1894), en missti liana eftir
18 ára hjónaband. Þeim varð
sjö barna auðið, og eru þau öll
duglegir og nýtir þjóðfélags-
borgarar. Eftir lát konu sinnar
sýndi Sigurmundur, eins og oft
áður, hvað í honum bjó. Hann
stóð einn uppi með stóran
barnabóp. Öllu þessu kom hann
til manns, en naut þar að vísu
við ómetanlegrar hjálpar og að-
stoðar konu, sem reyndist börn-
unum vel. Tvö börn eignaðisl
Sigurmundur fvrir hjónaband,
og liafa þau einnig reynzt mæt-
ir og mvndarlegir menn.
Þetta er í fáum dráttum saga
íslenzks héraðslæknis, sem bjó
sig undir lífsstarfið með kost-
gæfni og samvizkusemi, stund-
aði störf sín af árvekni og um-
hvggjusemi og skildi þannig