Læknablaðið - 01.06.1963, Blaðsíða 75

LÆKNABLAÐIÐ
91
hins virka efnis haldist sem bezt
og nýtist, svo sem til er ætl-
azt eftir lyfjagjöf. Af eðlileg-
um ástæðum er augljóst, að
lyfjagerð hér á landi mun seint
komast í það horf, að hún geti
tekið að sér hlutverk hinna
stóru og reyndu erlendu lyfja-
verksmiðja, og er því sérstak-
lega varhugavert að skapa með
löggjöf hinni innlendu lyfja-
framleiðslu einokunaraðstöðu,
samkeppni er hollt aðhald i
þessum iðnaði sem öðrum.
Hömlur á notkun sérlyfja geta
þvi komið í veg fyrir, að sjúkl-
ingar fái í öllum tilfellum hin
beztu lyf, sem annars er völ á.
Það er einnig varhugavert og
óviðeigandi, að það sé sett i vald
annarra en starfandi lækna að
hafa áhrif á lyfjameðferð og
lækningu sjúkra, taka þannig
óbeint fram fyrir hendurnar á
læknum og rýra með þvi gildi
hins almenna lækningaleyfis,
sem læknirinn hefur öðlazt fyr-
ir þekkingu sína og reynslu.
Verður að gera þá kröfu, að
læknum sé jafnan í sjálfsvald
sett að nota þau lyf, sem þeir
telja bezt henta.
Stjórn L. R. leggur þvi til, að 55.
grein, ef ekki verður niðurfelld,
verði breytt með tilliti til framan-
greindra sjónarmiða.
6. 63. gr., d-liður falli niður, sbr.
aths. við 3. gr., d-lið.
7. 66. gr.
Stjórn L. R. leggur til, að grein-
in falli niður, og vísar til at-
hugasemdar við 54. gr., 1. máls-
grein.
Væntum við þess, að háttvirt heil-
brigðis- og félagsmálanefnd neðri
deildar Alþingis sjái sér fært að
taka þessar breytingartillögur til
greina.
Virðingarfyllst,
f. h. Læknafélags Reykjavikur.
(Undirskriftir).“
Neðri deild er að ljúka af-
greiðslu þessa máls, og hefur
deildin tekið algerlega til greina
nokkur meginatriði úr athuga-
semdum félagsins.
Hinn 27. nóv. 1962 barst L. R.
hréf frá allsherjarnefnd samein-
aðs Alþingis ásamt tillögu til
þingsályktunar um haráttu gegn
eiturlyf jum. Var óskað umsagn-
ar stjórnar félagsins um mál
þetta. Deildinni var ritað eftir-
farandi bréf:
„Reykjavík, 10. des. ’62.
Til allsherjarnefndar
sameinaðs Alþingis.
Þökkum bréf hæstvirtrar allsherj-
arnefndar sameinaðs Alþingis dags.
27. nóv. 1962 ásamt „tillögu til
þingsályktunar um baráttu gegn eit-
urlyfjanautn“ (mál 41).
Af því, sem birzt hefur opinber-
lega um neyzlu deyfi- og örvandi
lyf ja, er augljóst, að hér er um vax-
andi vandamál að ræða, sem getur
breytzt í þjóðfélagsböl, sé eigi tekið
í taumana í tæka tíð. Má í þessu
sambandi einkum minna á skýrslu
landlæknis, lögreglustjórans í
Reykjavík og yfirsakadómara um
þessi mál, ásamt ummælum yfir-
læknis Slysavarðstofunnar (sbr.
dagbl. Vísi 18. okt. ’62).
Við lítum þannig á, að þar sem
málið er í senn aðkallandi og mikil-
vægt, þá hljóti ályktun þessi að vera
heilbrigðisyfirvöldum aðstoð og
hvatning, sem flýti rannsókn máls-
ins og tryggi heppilegar aðgerðir