Læknablaðið - 01.09.1963, Síða 57

LÆKNABLAÐIÐ
123
En nú var líka Læknaskólinn
tekinn til starfa árið 187(5.
Námstíminn þar var lengi fjög-
ur ár. En þar var einnig ann-
ar hængur á. Þá var ekki liægt
að lifa á lækningum eingöngu,
það varð að hafa embætti með,
og embættið var aðalatriðið,
enda þótt föstu launin væru
ekki mikil. Þórður Thoroddsen
útskrifaðist úr Læknaskólanum
vorið 1881. Þá var ekkert starf
að fá sem læknir, svo að liann
gerðist kennari við Möðruvalla-
skóla næsta vetur, sennilega til
þess að vinna sér inn farareyri
til siglingar. Og jafnvel þó
nokkru eftir aldamót var ekki
meira að gera fyrirgóðan prakt-
iserandi lækni í Reykjavík en
svo, að Matthías Einarsson tók
að sér tímakennslu í dönsku í
Kennaraskólanum sem auka-
getu.
Já, það gat verið úr vöndu
að ráða fyrir stúdent vorið 1883,
eins og oft bæði fvrr og síðar.
En það varð úr, að af stúdenta-
árganginum 1883 völdu þrír
læknisfræði, Guðmundur Magn-
ússon, Oddur Jónsson og Sig-
urður Hjörleifsson, seinna Ivvar-
an, allir Húnvetningar, Guð-
mundur af Ásum, en liinir tveir
úr Vatnsdalnum. Með þeim
hefst hinn mikli þáttur Hún-
vetninga í læknastétt landsins.
Ekki verður um það sagt með
vissu, livað valdið hefur þess-
ari ákvörðun samstúdentanna
frá 1883, en undarleg tilviljun
er það, ef um tilviljun er að
ræða, að á árunum 1859 til 1872
fæðast í Húnavatnssýslu átta
menn, sem allir verða læknar
og allir miklir hæfileikamenn.
Þeir voru, taldir eftir aldri:
Oddur Jónsson, Sigurður Kvar-
an, Sæmundur Bjarnhéðinsson,
Guðmundur Magnússon, Guð-
mundur Björnsson, Guðmund-
ur Hannesson, Jónas Kristjáns-
son og Sigurjón Jónsson. Ef til
vill liefur stofnun Læknaskólans
og nýrra læknishéraða átt sinn
þátt í því að laða unga og fram-
sækna menn að læknisnámi og
starfi. Ef lil vill hefur það líka
ýtt undir, að í Húnavatnssýslu
höfðu á þessum árum sctið dug-
miklir læknar, þar sem voru
héraðslæknarnir Jósef Skafta-
son og eftirmaður lians Júlíus
Ilalldórsson.
En snúum okkur nú aftur að
Guðmundi Magnússyni. Ilann
siglir til Kaupmannahafnar sið-
sumars 1883 og innritast í
læknadeild háskólans. Eitthvað
mun hann liafa verið á báðum
áttum um námið, livort verða
skyldi læknisfræði eða náttúru-
fræði, en hann var þá og alla
sína tíð mikill náttúruskoðariog
náttúruunnandi. Þá var það svo
við Hafnarháskóla og jafnvel
fram undir aldamót, að fyrstu
tvö árin áttu læknanemar sam-
leið með náttúrufræðinemum,
því að þeir átlu að ljúka undir-
búningsprófi í svonefndri kan-
tússu, en undir liana heyrðu